เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน นิยาย บท 18

เมื่อฮั่วเยี่ยนฉือเดินมาถึงชั้นล่าง ก็ไม่เห็นเฉียวสือเนี่ยนแล้ว

“ท่านประธาน คุณผู้หญิงนั่งรถกลับไปแล้วครับ” คนขับรถแจ้งให้ทราบอย่างระมัดระวัง

ฮั่วเยี่ยนฉือเม้มริมฝีปากล่าง จากนั้นก็ให้คนขับรถกลับไปที่วิลลาหลงเถิง

เมื่อเห็นรองเท้าของเฉียวสือเนี่ยนอยู่ที่ประตู เขาก็เดินขึ้นชั้นสองไป

ห้องของเฉียวสือเนี่ยนปิดสนิท และภายในก็ไม่ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวใด ๆ

ฮั่วเยี่ยนฉือหยุดลง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เคาะประตู

วันถัดไป เมื่อฮั่วเยี่ยนฉือออกกำลังกายเสร็จ ก็เดินลงมาชั้นล่าง และป้าหวังก็ได้เตรียมมื้อเช้าไว้พร้อมแล้ว

เมื่อเขานั่งลงที่โต๊ะอาหาร ก็เหลือบมองไปที่ชั้นสอง “ไปเรียกเธอตื่นมารับประทานอาหารเช้าสิ”

ป้าหวังตอบกลับตามระเบียบ “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงออกไปแล้วค่ะ”

ออกไปแล้วเหรอ?

เมื่อวานเขาตั้งใจจะให้เวลาเฉียวสือเนี่ยนใจเย็นลง และคิดจะรอจนถึงเช้าค่อยถามเธอว่าเป็นอย่างไรบ้าง

สุดท้ายตอนเช้าตรู่แบบนี้ นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะออกไปแล้ว?

“เธอไปไหน?”

ป้าหวังส่ายหน้า “ดิฉันก็ไม่ทราบค่ะ คุณผู้หญิงไม่ได้บอกไว้”

“แม้แต่อาหารเช้าคุณผู้หญิงก็ไม่ได้รับประทาน ดูเหมือนจะมีเรื่องสำคัญต้องไปทำนะคะ” ป้าหวังเอ่ยเสริม

ฮั่วเยี่ยนฉือคิ้วขมวดแน่น “เข้าใจแล้ว ไปทำธุระของคุณเถอะ”

เมื่อป้าหวังเข้าไปในห้องครัว ฮั่วเยี่ยนฉือก็โทรศัพท์หาโจวเทียนเฉิง

“นายไปสืบเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอะพาร์ตเมนต์ป๋ายอีอีมาหน่อย”

เมื่อคืนเฉียวสือเนี่ยนผิดปกติมากเกินไป

แม้เธอไม่เต็มใจที่จะขอโทษมากขนาดนั้น แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเธอยอมรับแล้ว

ก่อนที่จะขึ้นไปยังดี ๆ อยู่เลย และทำไมพอเจอป๋ายอีอีถึงดูเหมือนมีความคับแค้นใจ

ฮั่วเยี่ยนฉือไม่สงสัยเลยแม้แต่นิด ถ้าเขาไปถึงช้า เฉียวสือเนี่ยนอาจจะบีบคอป๋ายอีอีจนตายอยู่ตรงนั้นเลยก็ได้

สาเหตุอะไรกันแน่ที่ทำให้เธอมีปฏิกิริยาที่รุนแรงแบบนั้น?

......

เฉียวสือเนี่ยนนั่งรถมาถึงโรงพยาบาลที่โม่ซิวหย่วนรักษาตัวอยู่

เฉียวสือเนี่ยนขึ้นลิฟท์มาถึง ตามเลขห้องผู้ป่วยที่เขาบอกมาทางโทรศัพท์

ห้องที่โม่ซิวหย่วนพักอยู่เป็นห้องวีไอพี ไม่ได้มีแต่ห้องนอน ห้องรับแขก ยังมีห้องนั่งเล่นอเนกประสงค์ ภายในห้องยังมีโทรทัศน์จอแอลซีดีขนาดใหญ่ ตู้กดน้ำ โซฟาหนังแท้ และอื่น ๆ

หรูหรายิ่งกว่าห้องดีลักซ์ในโรงแรมเสียอีก

เมื่อเธอเคาะประตู พยาบาลรับจ้างก็วัดความดันโลหิตให้โม่ซิวหย่วนที่นั่งอยู่บนโซฟาเสร็จพอดี

“โอ้ คุณผู้หญิงฮั่วนี่ไวจริง ๆ !”

เมื่อเห็นเธอ โม่ซิวหย่วนก็ยิ้มอย่างน่าสนใจ “นึกยังไง คุณถึงมาเยี่ยมผมได้ล่ะ?”

เฉียวสือเนี่ยนเอาดอกลิลลี่ที่ซื้อมาวางไว้บนโต๊ะน้ำชา “คุณบาดเจ็บมากน้อยแค่ไหนก็เป็นเพราะฉัน ฉันรู้สึกผิด จึงมาดูว่าร่างกายของคุณโม่พักฟื้นเป็นอย่างไรบ้างแล้วค่ะ”

ในหนึ่งปีถ้าผู้เชี่ยวชาญด้านการลงทุนพยายามหน่อย การลงนามสองถึงสามโครงการก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องยาก แต่แม้กระทั่งคนระดับหัวกะทิด้านการลงทุนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในสายงาน ก็ยังไม่สามารถรับประกันได้เลยว่าโครงการที่ตัวเองลงทุนจะได้กำไรอย่างแน่นอน

เธอภรรยาเศรษฐีที่ไม่สนโลกคนหนึ่ง จะเอาความมั่นใจมาจากไหน?

เฉียวสือเนี่ยนรู้ว่าโม่ซิงหย่วนกำลังสงสัยอะไรอยู่ แต่เธอมีโอกาสที่กำหนดชะตาอนาคตอยู่ในมือ

เธอรู้ดีว่าในอนาคตมีโครงการไหนบ้างที่ทำกำไรได้

เพียงแต่เธอก็กลัวว่าการเกิดใหม่ของตัวเองจะเปลี่ยนแปลงอะไรไปบ้าง จึงไม่กล้าโลภมาก และเสนอตัวเลขสองทีซึ่งมีความยากกำลังพอดี

“ถ้าฉันทำไม่ได้ เงินหนึ่งร้อยล้านนั่น ฉันให้คุณค่ะ” เฉียวสือเนี่ยนเอ่ยอย่างสุขุม

น่าสนใจ

หลังโม่ซิงหย่วนฟังเฉียวสือเนี่ยนจบ ก็เหลือบมองเฉียวสือเนี่ยนตั้งแต่หัวจรดเท้า

ด้านบนเธอสวมเสื้อถักตัวหลวม ด้านล่างเป็นกางเกงยีนส์เข้ารูป เสริมให้ขาดูเรียวยาว

โดยรวมดูแล้วถือว่าเป็นคนสบาย ๆ ทั้งยังสวยและมีเสน่ห์อยู่บ้าง

ตอนนี้เธอดูสุขุมเยือนเย็น ดวงตาใสแจ๋วสงบนิ่ง ดูไม่เหมือนคนว่างไม่มีอะไรทำแล้วมองหาความสุขใส่ตัว ทั้งยังดูไม่เหมือนคนที่มีอาการทางจิตด้วย

“แต่คุณผู้หญิงฮั่วน่าสนใจมาก เป็นถึงภรรยาของประธาน ‘ฮั่ว กรุ๊ป’ และสะใภ้เศรษฐีแท้ ๆ นึกไม่ถึงว่าจะนำเงินหนึ่งร้อยล้านเพื่อมาร่วมงานกับผม เงินของตระกูลฮั่วคงมีมากมายจนไม่มีที่จะใช้แล้วเหรอ? ”

โม่ซิวหย่วนยังไม่เชื่อเธอ

เฉียวสือเนี่ยนเอ่ยอย่างจริงจัง “เงินหนึ่งร้อยล้านนั่นเป็นสินเดิม[footnoteRef:1]ของฉัน ไม่เกี่ยวกับตระกูลฮั่ว การที่มาหาคุณเพื่อร่วมงาน ก็เป็นการกระทำของฉันคนเดียว ไม่ว่าจะได้กำไรหรือขาดทุน ฉันเป็นคนรับผิดชอบเองทั้งหมดค่ะ” [1: คือ ทรัพย์สินส่วนตัวก่อนที่จะจดทะเบียนสมรส]

ชาติก่อนหลังจากเธอเข้าโรงพยาบาลจิตเวช สินเดิมของเธอโดนน้าสะใภ้ยึดไป ‘ดูแล’ ทั้งหมดแล้ว โดยอ้างจากปัญหาทางจิตของเธอ ชาตินี้เธอจึงอยากจะใช้มันให้ดี จะได้ไม่ต้องถูกคนจ้องตาเป็นมัน

เมื่อได้ยิน ใบหน้าที่หล่อเหลาของโม่ซิวหย่วนก็ดูจริงจังขึ้นมาก “คุณผู้หญิงฮั่ว ข้อเสนอของคุณฟังดูไม่เลวเลย แต่ว่า ——“