เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน นิยาย บท 13

“จะไปไหนของเธอ มาทายาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

“ขอโทษนะ พอดีฉันไม่ใช่หมอ และฉันเองก็ไม่ได้มีหน้าที่ที่ต้องทำ” เฉียวสือเนี่ยนปฏิเสธอย่างเย็นชา

ฮั่วเยี่ยนฉือยิ่งไม่พอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อครู่เห็นได้ชัดว่าเขาร้อนใจและเป็นกังวลมาก สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในชั่วพริบตา เปลี่ยนเร็วยิ่งกว่าพลิกหน้าหนังสือ!

“นี่ไม่ใช่หน้าที่ของเธองั้นเหรอ ลองคิดให้ดีซิว่าฉันบาดเจ็บเพราะใคร!”

เฉียวสือเนี่ยนอยากจะพูดออกมาว่า ถ้าคุณไม่ขับรถชนด้วยความโมโห คงไม่บาดเจ็บแบบนี้หรอก

แต่เห็นได้ชัดว่าฮั่วเยียนฉือต้องการจะคิดบัญชีกับเธอ และเฉียวสือเนี่ยนก็ไม่มีอารมณ์จะโต้เถียงกับเขาอีกแล้ว

แค่ทายาเอง ใช้เวลาครู่เดียว

ป้าหวังนำกล่องยามาให้ เฉียวสือเนี่ยนขมวดคิ้วก่อนจะหยิบสำลีและแอลกฮอล์ขึ้นมา

“คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง ป้าไปทำธุระก่อน มีอะไรเรียกป้านะคะ”

ป้าหวังไปแล้ว เฉียวสือเนี่ยนจึงเริ่มรักษาบาดแผลของฮั่วเยี่ยนฉือ

แม้ว่ารอยขีดข่วนของเขาจะไม่ได้ร้ายแรง แต่เนื้อหนังของเขาก็ถูกเปิดเผยหลายที่ แถมเลือดก็ไหลออกมาไม่น้อย

แอลกอฮอล์สัมผัสลงบาดแผล ฮั่วเยี่ยนฉือรู้สึกแสบ แต่เขาทำเพียงขมวดคิ้ว ไม่ส่งเสียงใด ๆ

เฉียวสือเนี่ยนจึงผ่อนแรงลงเล็กน้อย

“เรียบร้อยแล้ว”

หลังจากเธอได้ทายาฆ่าเชื้อแบคทีเรีย บนแขนของเขาแล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็เตรียมเก็บของและล้างมือ

“ยังมีหน้าผากอีก” ฮั่วเยี่ยนฉือไม่พอใจเล็กน้อยที่เฉียวสือเนี่ยนทำแบบส่ง ๆ

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอคงตื่นตระหนกใหญ่หากเขาได้รับบาดเจ็บแม้แต่ปลายนิ้ว แต่วันนี้เขาได้รับบาดเจ็บมากขนาดนี้ เธอกลับไม่สังเกตเห็นด้วยซ้ำ

เฉียวสือเนี่ยนเหลือบมองหน้าผากของฮั่วเยี่ยนฉือ มีแผลตรงบริเวณขมับใกล้กับจอนผมจริง ๆ ด้วย

อาจเป็นเพราะโดนเศษกระจกเข้า จึงมีตกสะเก็ดเลือดอยู่เล็กน้อย

เธอไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เพียงช่วยทายาให้เขาต่อ

เพื่อให้สะดวกต่อการทำแผลเฉียวสือเนี่ยนจึงยืนอยู่ด้านข้างฮั่วเยี่ยนฉือที่นั่งบนโซฟา

เธอยืนห่างจากเขาไม่มากนัก เอวบางของเธอเรียวเล็กน้อย ปอยผมของเธอยาวปรกใบหน้า กลิ่นหอมเชยเตะจมูกของฮั่วเยี่ยนฉือ

อยู่ ๆ ฮั่วเยี่ยนฉือก็รู้สึกร้อนวูบวาบ เขายื่นมือออกเพื่อปลดกระดุมใกล้ลูกกระเดือกประมาณสองสามเม็ด

“อย่าขยับ” เฉียวสือเนี่ยนใช้มือล็อกศีรษะของเขาเอาไว้แน่น

มือเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่นวางลงบนหน้าผากของเขา ฮั่วเยี่ยนฉือรู้สึกว่าติเขาเริ่มแห้งผาก

เขากลอกตาขึ้น เพื่อพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง

แต่กลับเห็นใบหน้าเล็กของเฉียวสือเนี่ยนที่กำลังใช้สมาธิอย่างใจจดใจจ่อ

หญิงสาวในขณะนี้ เธอมีผิวขาวโปร่งแสง และละเอียดอ่อนจนสามารถมองเห็นขนอ่อนเล็ก ๆ ได้อย่างชัดเจน

จมูกเล็กกระจุ๋มกระจิ๋ม ปากเชอร์รี่ดูแวววาว

น่าแปลกที่ฮั่วเยี่ยนฉือมีความต้องการอยากที่จะกัดมัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน