เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 165

ตอนที่ 165 ภาพทิวทัศน์ราคา 180,000 ตำลึงทอง

รูปโฉมเป็นเช่นไร ?

ได้ยินเช่นนั้น มิว่าจะเป็นหลิวหรูเยียนที่กำลังนวดไหล่อยู่ หรือหลู่ฉีและหลิวหรูอี้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แม้กระทั่งสวี่ชิงเยว่ที่กำลังวาดภาพก็ถึงกับชะงักงันไปทันทีอย่างห้ามมิได้

ทันใดนั้น สมองของพวกเขาก็มีภาพของเย่ฉางชิงลอยขึ้นมาแทบจะพร้อม ๆ กัน

รูปร่างหล่อเหลาราวกับหยก อาภรณ์สีขาวราวหิมะ อุ้มจิ้งจอกน้อยสีขาวขาวโพลนเอาไว้

โดยเฉพาะความสุภาพอ่อนโยนที่แผ่ออกมาจากภายใน เปรียบดั่งเซียนจากสวรรค์ชั้นฟ้า

อย่าว่าแต่ทั่วทั้งแคว้นต้าเยี่ยนเลย ต่อให้หาจนทั่วทั้งจงหยวน หรือย้อนกลับไปจนถึงสมัยบรรพกาล

ยอดบุรุษเช่นนี้ก็ยากที่จะมีผู้ใดเทียบเคียงได้

คนเช่นนี้ยังจะต้องพูดถึงเรื่องรูปโฉมอะไรอีก ?

แต่ด้วยฐานะที่สูงส่งของสตรีลึกลับผู้นี้ คนทั้งสี่จึงลอบสื่อสารกันทางสายตาเล็กน้อย แต่มิมีใครกล้าเอ่ยแย้งใด ๆ ออกมา

ตอนนั้นเอง สตรีลึกลับก็ได้เหลียวหน้าไปมองหลิวหรูเยียนที่ยืนอยู่ด้านหลังแล้วถามขึ้นว่า “หรูเยียน เจ้ามีสายตาเฉียบแหลม อีกทั้งยังเคยเห็นคนผู้นั้นมาก่อน ไหนเจ้าลองบอกมาสิว่ารูปโฉมของเขาเป็นเช่นไร ? ”

“เอ่อ…”

หลิวหรูเยียนถึงกับพูดมิออกขึ้นมาทันที

“บรรยายยากมากงั้นหรือ ? ”

คิ้วเรียวยาวของสตรีลึกลับเลิกขึ้น พลางเอ่ยถาม

“เรียนท่านเจ้าหอ ท่านเย่ผู้นั้นหน้าตาเป็นเช่นไรกันแน่ รอชิงเยว่วาดภาพของเขาออกมาแล้ว ท่านจะได้เห็นเองเจ้าค่ะ”

หลิวหรูเยียนนวดไหล่ของสตรีลึกลับอย่างระมัดระวังไปพลาง พร้อมเอ่ยอย่างครุ่นคิดว่า “อีกอย่างหากท่านเย่ผู้นี้กลายเป็นสามีของท่านจริง วันนี้ศิษย์ก็คงทำผิดที่ล่วงเกินและเสียมารยาทไปแล้วเจ้าค่ะ”

“สามี ? ”

มุมปากสตรีลึกลับโค้งขึ้นเล็กน้อย แล้วเอ่ยยิ้ม ๆ “ดูเหมือนเจ้าจะมั่นใจในคนผู้นี้มากเลยนะ ? ”

หลิวหรูเยียนตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เรียนท่านเจ้าหอ ศิษย์บอกมิได้เจ้าค่ะ”

สตรีลึกลับหยิบของว่างชิ้นหนึ่งเข้าปาก มิได้เอ่ยสิ่งใดอีก

จนเวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วยาม

ในที่สุดสวี่ชิงเยว่ก็หยุดมือ ก่อนจะหมุนตัวกลับมาพร้อมเอ่ยกับสตรีลึกลับอย่างนอบน้อมว่า “เรียนท่านเจ้าหอ ศิษย์วาดภาพเสร็จแล้วเจ้าค่ะ”

เอ่ยจบสวี่ชิงเยว่ก็หยิบกระดาษซวนบนโต๊ะ เดินมาตรงหน้าของสตรีลึกลับ

และแล้วภาพวาดราวกับมีชีวิตก็ปรากฏสู่สายตา

ต้องยอมรับว่าฝีมือการวาดภาพของสวี่ชิงเยว่เหนือชั้นอย่างมาก

นางเห็นหน้าเย่ฉางชิงได้มินาน แต่ภาพที่นางวาดออกมามิว่าจะเป็นลักษณะท่าทาง โดยเฉพาะความสุภาพอ่อนโยนเป็นนิจ ล้วนถ่ายทอดออกมาได้อย่างดีเยี่ยม

พวกหลิวหรูเยียนทั้งสามคนเห็นเช่นนั้นก็สบตากันเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าอย่างชื่นชม

มิเลว !

ดูดีมาก !

ยอดเยี่ยม !

ทันทีที่สตรีลึกลับเห็นภาพวาดภาพนั้นก็ตกตะลึงในทันที นัยน์ตาหงส์คู่นั้นจับจ้องไปยังบุคคลในภาพ

มิว่าจะเป็นใบหน้าที่หล่อเหลา หรือว่าลักษณะท่าทางที่แผ่ออกมาจากภายในล้วนเป็นไปตามที่นางต้องการอย่างมาก

ที่สำคัญที่สุดก็คือความแตกฉานในพิณ หมากล้อม อักษรพู่กัน และภาพวาดช่างสูงส่งยิ่งนัก

สำหรับนางแล้ว บนโลกนี้มีเพียงบุรุษหนุ่มเพรียบพร้อมเช่นนี้เท่านั้น จึงจะเหมาะสมกับนาง มู่หรงลี่จู

‘ข้ารอคอยมาแสนนาน ในที่สุดก็ได้พบจนได้ ! ’

‘เขานี่แหละ ! ’

‘มีเพียงเขาเท่านั้น ! ’

หลังจากได้สติ สตรีลึกลับที่มีนามว่ามู่หรงลี่จูก็ราวกับภูเขาน้ำแข็งพังละลายก็มิปาน ภายในดวงตาเย็นชาคู่นั้นตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

“มิเลว ! บนโลกนี้มีเพียงบุรุษเช่นนี้ที่จะเหมาะสมกับข้า มู่หรงลี่จู ! ”

มู่หรงลี่จูดื่มสุราอย่างสำราญไปหนึ่งจอก แล้วเอ่ยขึ้นอย่างยินดี

แต่ทันทีที่สิ้นเสียง พลันก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดพิสดารขึ้น

บนภาพเหมือนที่สวี่ชิงเยว่วาดออกมานั้น ใบหน้าของเย่ฉางชิงตอนนี้กลับค่อย ๆ เลือนรางลงอย่างมิทราบสาเหตุ

ทันใดนั้นทุกคนต่างก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป ท่าทางเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

‘นี่มัน ! ’

‘นี่มัน ! ’

‘นี่มัน ! ’

‘นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ? ’

‘เหตุใดจู่ ๆ ภาพวาดถึงได้เลือนรางลงเช่นนี้ ! ’