เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 184

ตอนที่ 184 ท่านแม่ เขาคือท่านเทพฉางชิง

เมื่อได้ยินเสียงนั้น ทุกคนที่อยู่ภายในรถม้าต่างก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที

พวกเขาสบตากันเล็กน้อย ก่อนจะมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง

‘อารามฉางชิง ? ’

‘มาถึงที่นี่แทบจะมิรู้ตัวเลย’

‘แต่จู่ ๆ ผู้อาวุโสเย่สั่งให้รถม้าหยุดที่นี่ทำไมกัน ? ’

‘หรือว่าเขาต้องการที่จะประทานโชควาสนาให้แก่สาวกที่เลื่อมใสศรัทธาเยี่ยงนั้นหรือ ? ’

‘ใช่แล้ว ! ’

‘มิผิดแน่ ! ’

‘เป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน ! ’

หลังจากรถม้าค่อย ๆ หยุดลง

เย่ฉางชิงก็เอ่ยกับจางเฉินว่า “ท่านจาง ข้าขอเข้าไปดูอารามฉางชิงนี้สักครู่ คงจะใช้เวลามินาน”

จางเฉินเอ่ยอย่างยิ้มแย้มออกมา “เชิญท่านเย่ตามสบายขอรับ”

เย่ฉางชิงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็เปิดม่านออกแล้วลงจากรถม้าไป

เยี่ยนปิงซินและถานไถชิง เสวี่ยสบตากันครู่หนึ่ง แล้วจึงตามเย่ฉางชิงลงไปด้วย

แต่เมื่อลงไปจากรถม้า

ขณะที่เย่ฉางชิงเงยหน้าขึ้นมองอารามที่อยู่ด้านบนเขาตะวันออก ก็ต้องขมวดคิ้วมุ่น

‘คุ้นเคย’

‘รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก’

‘ตอนที่เรามาถึงเมืองหลวงคราแรก เราก็รู้สึกเช่นนี้โดยมิมีเหตุผล’

‘แต่เหตุใดจึงเกิดความรู้สึกเช่นนี้ได้ ? ’

‘หรือว่าตัวเรากับอารามฉางชิงจะมีความเกี่ยวข้องกัน ? ’

ตอนนั้นเองถานไถชิง เสวี่ยและเยี่ยนปิงซิน รวมทั้งเยี่ยนจิ่งหงและจางเฉินก็รถมาจากลงม้าแล้วเช่นกัน

“พวกเราเข้าไปดูข้างในกันเถิด”

เย่ฉางชิงถอนสายตากลับมามอง พร้อมเอ่ยกับคนทั้งสี่ข้างกาย

พวกถานไถชิง เสวี่ยยกยิ้ม พลางพยักหน้ารับเบา ๆ

ทว่าระหว่างที่พวกเย่ฉางชิงเดินไปตามถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนและรถม้าที่ขวักไขว่ไปมา และอยู่ห่างจากเขาตะวันออกเพียงร้อยเมตรนั้น

อารามฉางชิงบนเขาตะวันออกพลันก็ปรากฏนิมิตขึ้น

อีกทั้งนิมิตในครั้งนี้ยังงดงามตระการตาราวกับเซียนสวรรค์ลงมายังโลกมนุษย์ ทำให้ผู้คนที่พบเห็นต่างก็รู้สึกปลื้มปิติเป็นอย่างมาก

“เปรี้ยง ! ”

“เปรี้ยง ! ”

“เปรี้ยง ! ”

“เปรี้ยง ! ”

ทันใดนั้นเสียงคำรามกึกก้องพลันดังขึ้นบนฟากฟ้า ราวกับอสนีบาตก็มิปาน

เมื่อเงยหน้ามองขึ้นไป

ก็พบว่ามีเมฆหลากหลายสีสันปกคลุมด้านบนของอารามฉางชิงเอาไว้

ใกล้กับจุดที่เกิดเสียงดังกึกก้องนั้น ก็มีลำแสงอันเจิดจ้าราวกับเปลวไฟมากมายส่องลงมาจากท้องนภา

แค่จินตนาการดูก็รู้ได้ทันทีว่าปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นนี้จะทำให้ผู้คนแตกตื่นมากเพียงใด !

ขณะเดียวกันลำแสงเจิดจ้าที่ส่องลงมาก็มีคลื่นแสงแผ่ออกมาด้วย

ฉับพลันท้องฟ้าด้านบนเขาตะวันออกก็เกิดหมอกที่สว่างเจิดจ้าปกคลุมไปทั่ว แสงที่ส่องลงมามีประกายระยิบระยับดูศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก

ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าอารามฉางชิงที่สร้างขึ้นได้มินานแห่งนี้ ราวกับเป็นอารามเทพที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเขาตะวันออกก็มิปาน

จนเวลาผ่านไปหลายอึดใจ

ภาพที่น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่าก็ปรากฏขึ้น

“เปรี้ยง ! ”

“เปรี้ยง ! ”

จู่ ๆ ด้านบนของอารามฉางชิงก็เกิดสั่นสะเทือนขึ้นโดยมิทราบสาเหตุ

มินานประตูบานใหญ่ที่แผ่ไอพลังมหาศาลออกมาก็ปรากฏขึ้น เหมือนกับจะนำไปสู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์บางแห่ง

ทันทีที่ประตูโบราณลึกลับบานนี้ปรากฏขึ้นชัดเจน ก็มีแสงเปล่งประกายออกมามิหยุด ทำให้ประตูลึกลับบานนี้ถึงกับพร่าเลือน

ชั่วอึดใจต่อมา

“เปรี้ยง ! ”

ทันใดนั้นลำแสงสีทองที่สว่างไสวมากมายก็ส่องออกมาจากภายในประตูบานนั้น

ภายในประตูบานนั้นเหมือนมีเงาร่างที่ไร้เทียมทานร่างหนึ่งเดินออกมา

จากนั้นเงาร่างนี้ก็ได้ก้าวเดินมาตามสะพานสายรุ้งอันงดงามที่ปรากฏออกมา

ทุกย่างก้าวที่เขาเดินมา ใต้ฝ่าเท้าจะปรากฏดอกบัวขึ้นมารองรับ ช่างน่าอัศจรรย์โดยแท้

สุดท้ายเมื่อเงาร่างนี้ย่างก้าวจนปรากฏดอกบัวขึ้นถึงเจ็ดดอก เขาจึงได้หยุดลง

แม้จะมิสามารถเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเงาร่างลึกลับนี้ได้

ทว่าสำหรับสาวกที่เลื่อมใสศรัทธาอารามฉางชิงเหล่านี้แล้ว ทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เพียงพอแล้ว

สำหรับพวกเขา เงาร่างนั้นก็คือร่างที่แท้จริงของท่านเทพฉางชิง และการที่ท่านเทพฉางชิงมาเยือนอารามแห่งนี้ก็หมายความว่าสิ่งที่พวกเขาภาวนาจะต้องได้รับการตอบรับอย่างแน่นอน

ทันใดนั้นจัตุรัสที่อยู่ตีนเขาตะวันออก รวมทั้งถนนใกล้เคียงทั้งสองเส้น ก็เต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังหมอบกราบอยู่บนพื้นเพื่อสวดมนต์ภาวนา

แต่เวลานี้เย่ฉางชิงกลับตะลึงงัน