เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 217

ตอนที่ 217 พวกเจ้ายังมิมีคุณสมบัติเพียงพอ

ทันใดนั้น หัวหน้ารวมทั้งผู้แข็งแกร่งมากมายของเผ่าจิ้งจอกวิญญาณ แม้กระทั่งบรรพบุรุษท่านนั้นแห่งเผ่าจิ้งจอกวิญญาณเองก็รีบเดินออกมาเช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้น เหตุใดพวกเจ้าถึงได้สะบักสะบอมกลับมาเช่นนี้ ห๊ะ ? ”

ถูซานเหยากวาดตามองปีศาจในเผ่าที่มีหน้าตาบวมปูด ท่าทางบอบช้ำ พลางถามออกมาเสียงเข้ม

ในตอนนั้นเอง

“ท่านหัวหน้า ท่านมิรู้อะไร”

บุรุษหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลา แต่กลับมีสภาพยับเยินอย่างมากเม้มริมฝีปากก่อนจะเอ่ยว่า “ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นคราก่อน ตอนนี้ปีศาจเผ่าพยัคฆ์ดำต่างก็คอยรังแกเผ่าจิ้งจอกวิญญาณของพวกเรา”

“ขณะอยู่ในเขตชิงชิวนั้นยังมิเท่าไหร่ แต่เมื่อออกไปนอกชิงชิวปีศาจของเผ่าพยัคฆ์ดำ รวมทั้งพวกปีศาจที่สนิทชิดเชื้อกับเผ่าพยัคฆ์ดำ มิเพียงตั้งใจกลั่นแกล้งเผ่าของเรา อีกทั้งหากพวกเราโต้ตอบเมื่อใดก็จะถูกพวกมันรุมทันที”

“ที่สำคัญที่สุดก็คือ พวกเขาต่างริษยาใบหน้าของเผ่าเรา จึงมักจะลงมือที่ใบหน้าของพวกเรา”

ทันทีที่บุรุษหนุ่มเอ่ยจบ ปีศาจในเผ่าที่ยืนอยู่ทั้งด้านข้างและด้านหลังของเขา ต่างก็คร่ำครวญออกมาทันที

“ท่านบรรพบุรุษ ท่านหัวหน้าเผ่า ผู้อาวุโสทุกท่าน พวกท่านต้องให้ความเป็นธรรมกับพวกเราด้วยนะขอรับ ! ”

“ใช่ขอรับ เพื่อสืบข่าวคราวของหินหุนหยวน พวกเรามิได้หลับได้นอนกันทั้งคืน ร่อนเร่ไปยังเผ่าต่าง ๆ เพื่อสืบหาข่าว แต่สุดท้ายกลับพบกับความอัปยศต่าง ๆ นานา ! ”

“ท่านหัวหน้าเผ่า น้องสาวทั้งสองของข้ายังถูกปีศาจตนหนึ่งของเผ่าปีศาจหมาป่าเพลิงลักพาตัวไป ท่านต้องไปช่วยพวกนางด้วยนะขอรับ ! ”

“ท่านหัวหน้าเผ่า ลูกพี่ลูกน้องข้าถูกผู้แข็งแกร่งตนหนึ่งของเผ่าปีศาจงูตาทิพย์เอาตัวไปแล้ว ! ”

ขณะที่ปีศาจในเผ่าจิ้งจอกวิญญาณกำลังคร่ำครวญกันอยู่นั้น

ดวงตาราชันทมิฬก็เย็นเยียบขึ้นมาโดยพลัน ก่อนจะแยกเขี้ยวพร้อมกับก้าวเดินไปด้านหน้า

“พวกเจ้ามิได้บอกพวกมันหรอกหรือ ว่ากำลังทำงานให้ข้าอยู่ ? ”

ร่างของราชันทมิฬแผ่ไอพลังอันแข็งแกร่งออกมา ก่อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับกวาดตามองไปยังปีศาจทุกตน

ปีศาจในเผ่าจิ้งจอกวิญญาณต่างก็เงียบลงทันที

ราชันทมิฬมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเทือกเขาแดนใต้เพียงใด พวกเขาย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ

เจ้าปีศาจที่ไร้ยางอายตนนี้ ก่อนหน้านี้ยังได้บุกเข้าไปในสุสานของปีศาจเผ่าต่าง ๆ นี่คือบัญชีแค้นเลือดชัด ๆ !

หากเอ่ยชื่อราชันทมิฬออกไป เกรงว่าพวกเขาคงมิมีชีวิตรอดกลับมาได้เป็นแน่

อีกอย่างพวกเขาก็มิใช่ตัวโง่งม หากบอกผู้แข็งแกร่งของเผ่าต่าง ๆ ไป ว่าพวกเขากำลังทำงานให้กับราชันทมิฬ

นั่นมิเท่ากับว่าทำให้ปีศาจเผ่าต่าง ๆ เข้าใจว่าเผ่าจิ้งจอกวิญญาณยอมสยบให้กับปีศาจไร้ยางอายตนนี้หรอกหรือ ?

เช่นนี้แล้วอย่าว่าแต่อยู่ในเขตของเผ่าอื่น ๆ เลย เกรงว่าแม้แต่ในชิงชิวของพวกเขาเองก็มิอาจเงยหน้าได้อีก

ทว่าในตอนนั้นเองเด็กน้อยที่ยืนอยู่หลังสุด ก็ได้เอ่ยพร้อมเสียงสะอึกสะอื้นขึ้นมา

“ราชันทมิฬ พี่ชายทั้งสองของข้าเอ่ยชื่อของท่านขึ้นในยามคับขัน แต่สุดท้าย… สุดท้ายกลับถูกผู้แข็งแกร่งหนุ่มตนหนึ่งของเผ่าพยัคฆ์ดำเอาตัวกลับไปยังเผ่าพยัคฆ์ดำด้วย”

จากนั้นเด็กน้อยก็ร้องไห้จ้าขึ้นมา“ราชันทมิฬ ท่านต้องช่วยพี่ชายทั้งสองของข้านะ พวกเขาทั้งสองต่างก็เคารพเทิดทูนท่านมาตลอด”

ราชันทมิฬชะงักไปทันที

เขาคาดมิถึงว่าในเทือกเขาแดนใต้ จะมีคนที่เคารพเทิดทูนเขาเช่นนี้ด้วย

แต่สุดท้ายกลับถูกปีศาจของเผ่าพยัคฆ์ดำจับตัวไปเสียได้

นี่เท่ากับเป็นการตบหน้าราชันทมิฬชัด ๆ !

วินาทีต่อมา ดวงตาของราชันทมิฬก็เย็นเยียบลงกว่าเดิม ทั้งยังแผ่ไอสังหารอันน่าสะพรึงกลัวออกมาอีกด้วย

‘ก่อนหน้านี้ที่ราชาทั้งเจ็ดแห่งเทือกเขาแดนใต้ล้อมสังหารข้า ข้ายังมิถือโทษพวกมัน แต่คิดมิถึงว่าพวกมันกลับบังอาจถึงเพียงนี้ คิดว่าข้าโกรธมิเป็นหรือเยี่ยงไรกัน ? ’

ราชันทมิฬคิดเช่นนั้นแล้วก็หันไปกวาดตามองผู้แข็งแกร่งของเผ่าจิ้งจอกวิญญาณ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบว่า “ทุกท่าน เผ่าพยัคฆ์ดำกล้าทำเช่นนี้กับเผ่าจิ้งจอกวิญญาณของพวกท่าน วันนี้เห็นแก่หน้าของสือซานน้อย ข้าจะไปขยี้เผ่าพยัคฆ์ดำแทนพวกท่านเอง ! ”

ทันใดนั้นทุกเสียงในที่นั้นก็เงียบลงทันที ผู้แข็งแกร่งของเผ่าจิ้งจอกวิญญาณต่างก็สบตากัน

‘ขยี้เผ่าพยัคฆ์ดำ ? ’

แม้จ้าวปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าพยัคฆ์ดำท่านนั้นจะดับสูญที่จงหยวนไปแล้ว ทว่ารากฐานของเผ่าพยัคฆ์ดำนั้นยังคงแข็งแกร่งอยู่

อีกทั้งเผ่าพยัคฆ์ดำมิได้มีจ้าวปีศาจเพียงแค่เฮยฉางหลิงแต่เพียงผู้เดียว ทว่ายังมีจ้าวปีศาจที่มีพลังแข็งแกร่งเหลืออยู่อีกถึงสามตน