เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 223

ตอนที่ 223 เรื่องนี้ข้าจะตัดสินใจเอง

จวบจนหลายวันผ่านไป แต่เผ่าพยัคฆ์ดำก็ยังคงมิมีข่าวคราวใด ๆ ส่งมาทั้งสิ้น

ทว่าราชันทมิฬก็หาได้กังวลไม่

ตามข่าวที่ส่งมาจากเมืองจิ้งจอก บอกว่าหลายวันมานี้เพื่อตามหาหินหุนหยวนให้ครบ ผู้แข็งแกร่งของเผ่าพยัคฆ์ดำเกือบทั้งเผ่า ต่างก็ออกไปตามหาและหยิบยืมหินหุนหยวนจากเผ่าอื่น

บางคราแม้แต่ท่านบรรพบุรุษของเผ่าพยัคฆ์ดำก็ยังต้องออกหน้าด้วยตัวเองอีกด้วย

มิเพียงเท่านั้นเผ่าพยัคฆ์ดำยังส่งข่าวออกไปด้วยว่า ปีศาจทุกเผ่าในเทือกเขาแดนใต้ห้ามมีเรื่องกับราชันทมิฬอีกเด็ดขาด มิเช่นนั้นเท่ากับเป็นศัตรูกับเผ่าพยัคฆ์ดำของพวกเขาด้วย

ส่วนทางด้านราชันทมิฬ เนื่องด้วยตบะบารมีระดับจักรพรรดิปีศาจ อีกทั้งยังมีเผ่าพยัคฆ์ดำคอยปกป้อง

เช่นนั้นเวลานี้จึงเป็นช่วงแก้แค้นความคับข้องใจของราชันทมิฬอย่างแท้จริง

แน่นอนว่าราชันทมิฬก็แค่ลอบเข้าไปยังสุสานของเผ่าต่าง ๆ เพียงเท่านั้น

จะกระทั่งผ่านไปสิบสามวัน

ขณะที่ราชันทมิฬกำลังเดินเอามือไพล่หลัง เยื้องย่างไปตามป่าท้ออย่างสบายใจอยู่นั้น

บุรุษหนุ่มเผ่าจิ้งจอกวิญญาณผู้หนึ่งก็วิ่งมาอย่างรีบร้อน

“ท่านราชันทมิฬ หัวหน้าเผ่าพยัคฆ์ดำพาคนมาขอรับ”

บุรุษหนุ่มท่าทางหล่อเหลาผู้นี้ เอ่ยกับราชันทมิฬอย่างนอบน้อม

“มาแล้วงั้นหรือ ? ”

ราชันทมิฬชะงักฝีเท้าลงกะทันหัน ก่อนจะเผยให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคม

มินานบุรุษหนุ่มก็เดินนำราชันทมิฬมายังถ้ำที่ใหญ่ที่สุดของเขาดอกท้อ

เมื่อเห็นราชันทมิฬปรากฏตัวที่หน้าประตู เฮยเซี่ยวที่กำลังทักทายกับถูซานเฮยาอยู่นั้นก็ลุกขึ้นยืนทันที

“ราชันทมิฬ มิผิดหวังจริง ๆ ด้วยความพยายามของคนในเผ่าพยัคฆ์ดำของข้าทั้งหมด ในที่สุดก็สามารถรวบรวมหินหุนหยวนมาจนครบ 800 ก้อน บวกกับก่อนหน้านี้อีก 200 ก้อน จึงรวมเป็น 1,000 ก้อนพอดี”

เฮยเซี่ยวที่มีสีหน้าซีดเผือด เอ่ยด้วยท่าทางปวดใจ

ทว่าราชันทมิฬกลับมิได้เผยสีหน้าใด ๆ ออกมามากนัก ก่อนจะหยุดลงตรงหน้าของเฮยเซี่ยว พลางยื่นมือข้างหนึ่งออกมาอย่างมิรีบร้อนใด ๆ

เฮยเซี่ยวตกตะลึงไปเล็กน้อย หลังจากได้สติก็รีบหยิบแหวนเก็บสมบัติวงหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ ก่อนวางลงบนมือของราชันทมิฬด้วยมือทั้งสองข้าง

“ราชันทมิฬ หินหุนหยวน 800 ก้อนอยู่ในแหวนเก็บสมบัติวงนี้แล้ว”

เฮยเซี่ยวเอ่ยด้วยรอยยิ้มประจบ “หลังจากที่เจ้ากลับไปแล้ว อย่าลืมเอ่ยเรื่องดี ๆ ของพวกเราให้ผู้อาวุโสต้นไม้ท่านนั้นทราบด้วยนะ เยี่ยงไรเสียความแค้นเคืองควรพึงละ มิพึงผูก”

“อีกอย่างก่อนหน้านี้ปีศาจน้อยในเผ่าพวกนั้นมิรู้จักมารยาท หวังว่าเจ้าจะให้อภัย เจ้าเป็นผู้ใหญ่อย่าได้ถือสาเอาความเด็กพวกนั้นเลยนะ”

ราชันทมิฬเก็บแหวนเก็บสมบัติเรียบร้อย จากนั้นก็เอ่ยเรียบ ๆ ว่า “เรื่องที่เจ้าพูดมาข้ารู้แล้ว หากมิมีเรื่องอื่นแล้วเชิญทุกท่านกลับไปได้”

เฮยเซี่ยวชะงักงัน ก่อนจะพยักหน้ารับแรง ๆ

ระหว่างที่เขาหมุนตัวจากไปนั้น ก็ได้สบตากับถูซานเฮยาเล็กน้อย จากนั้นก็นำผู้แข็งแกร่งของเผ่าจากไปในทันที

หลังจากพวกเฮยเซี่ยวจากไปแล้ว

ราชันทมิฬก็รีบกลับไปยังถ้ำที่ใช้เป็นที่พักตลอดหลายวันมานี้ทันที

เขาเพ่งสมาธิ แล้วรีบนำหินหุนหยวนภายในแหวนเก็บสมบัติทั้งสองวงออกมาจนหมด

ทันใดนั้นหินหุนหยวนทั้งหมด 1,000 ก้อนก็ถูกกองเอาไว้รวมกัน ราวกับภูเขาลูกเล็ก ๆ ลูกหนึ่ง

แน่นอนว่าสิ่งที่ราชันทมิฬยังมิรู้ก็คือ

หินหุนหยวน 1,000 ก้อนนี้ ถูกรวบรวมมาจากเผ่าปีศาจทุกเผ่าในเทือกเขาแดนใต้ ที่สะสมเนิ่นนานจนมิอาจจะนับได้

ราชันทมิฬยิ้มจนปากแทบจะฉีกถึงรูหูทันที ที่ได้เห็นหินหุนหยวนมากมายถึงเพียงนี้

“หินหุนหยวน 1,000 ก้อน นี่คือหินหุนหยวน 1,000 ก้อนเชียวนะ!”

“ขอเพียงนำหินหุนหยวนมากมายเหล่านี้กลับไป เชื่อว่านายท่านและพี่ต้นไม้จะต้องเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อข้าอย่างแน่นอน”

“เยี่ยม เยี่ยมสุด ๆ ไปเลย ! ”

จนเมื่อเวลาผ่านไปครึ่งชั่วยาม