เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 241

ตอนที่ 241 นี่มัน… ไอของอาวุธวิญญาณ ?

ความจริงแล้วเย่ฉางชิงคิดมิถึงจริง ๆ ว่ากระบวนท่ากระบี่เมื่อครู่ของตนจะทำให้หลี่ฉางหมิง ที่เป็นถึงผู้สืบทอดจะตกใจจนหมดสภาพเช่นนี้

เย่ฉางชิงกลับคิดว่า เมื่อครู่นี้ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพียงภาพนิมิตเท่านั้น

ทว่าสำหรับหลี่ฉางหมิงที่หน้าซีดเผือดและยังคงมีท่าทีตื่นตระหนก ถึงขนาดทรุดลงไปนั่งที่พื้นแล้ว

‘กระบวนท่าของท่านบรรพจารย์เย่เมื่อครู่ช่างน่ากลัวยิ่งนัก’

‘จิตกระบี่มหาศาลราวเกลียวคลื่น ! ’

‘พลังกระบี่หนักแน่นดุจขุนเขา ! ’

‘โดยเฉพาะพลังกระบี่อันน่ากลัว ที่ทำให้ข้าแทบจะหัวใจวาย’

‘ที่สำคัญที่สุดก็คือกระบวนท่าที่ท่านบรรพจารย์เย่แสดงออกมานั้น เป็นเพียงเคล็ดกระบี่แสงทองที่อยู่ระดับเริ่มต้นเท่านั้น’

‘ทว่าเคล็ดกระบี่ระดับเริ่มต้นกลับสร้างพลังมหาศาลได้ถึงเพียงนี้ เช่นนั้นหากเป็นเคล็ดกระบี่ระดับสูงกว่านี้เล่า ? ’

‘มิทำลายล้างทุกสิ่งได้อย่างง่ายดายเลยหรือ ! ’

‘น่ากลัว ! ’

‘ช่างน่ากลัวยิ่งนัก ! ’

‘ความเข้าใจในวิถีกระบี่ของท่านบรรพจารย์เย่ แท้จริงแล้วอยู่ระดับใดกันแน่ ? ’

‘มิกล้าคิดจริง ๆ ! ’

‘ใช่แล้ว’

‘การค้นหารากฐาน กลับสู่ธรรมชาติ ! ’

‘หรือว่านี่จะเป็นระดับสูงสุดของวิถีกระบี่ ? ’

‘อืม ! ’

‘คงจะเป็นเช่นนั้น ! ’

เวลานี้เย่ฉางชิงที่สงบสติอารมณ์ของตัวเองลงแล้ว ได้เอ่ยถามด้วยท่าทางจริงจังว่า

“หลี่ฉางหมิง กระบวนท่าของข้าเมื่อครู่เป็นเช่นไรบ้าง ? ”

หลี่ฉางหมิงได้ยินเช่นนั้นก็ได้สติขึ้นมาทันที

เขาลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ทำท่าราวกับมีบางอย่างจุกอยู่ในคอ

จนเวลาผ่านไปหลายอึดใจ

หลี่ฉางหมิงขมวดคิ้วน้อย ๆ เอ่ยอย่างครุ่นคิดว่า

“เรียนท่านเย่ กระบวนท่าของท่านเมื่อครู่มีความลึกซึ้ง จนสามารถสร้างปาฏิหาริย์จากสิ่งที่เป็นไปมิได้ขึ้นขอรับ”

เพียงเคล็ดกระบี่ระดับเริ่มต้น ทว่ากลับทำให้เกิดอำนาจที่น่ากลัวเพียงนี้ นี่มิเรียกว่าสร้างปาฏิหาริย์จากสิ่งที่เป็นไปมิได้ แล้วจะเรียกว่าอะไรกัน ?

สร้างปาฏิหาริย์จากสิ่งที่เป็นไปมิได้ ?

ใช่แล้ว !

นี่ก็คือการสร้างปาฏิหาริย์จากสิ่งที่เป็นไปมิได้ในตำนาน !

คิดได้เช่นนั้นแล้วใบหน้าที่ยังคงซีดเซียวของหลี่ฉางหมิงก็เผยรอยยิ้มออกมา

เห็นได้ชัดว่าเขาพอใจกับคำตอบนี้ของตัวเองเป็นอย่างมาก

ทว่าหลังจากเย่ฉางชิงได้ยินคำวิจารณ์เช่นนี้ กลับตะลึงงันไปทันที

‘สร้างปาฏิหาริย์จากสิ่งที่เป็นไปมิได้ ? ’

‘เจ้าแน่ใจนะว่ามิได้กำลังล้อข้าเล่น’

‘หรือว่าถูกนิมิตเมื่อครู่ทำให้เจ้าตกใจจนสมองมีปัญหาไปแล้ว ? ’

‘เพราะเมื่อครู่ข้ามิได้ใช้แม้กระทั่งพลังวิญญาณเสียด้วยซ้ำ ! ’

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เย่ฉางชิงก็ยังคงมิรู้ว่าควรตอบกลับหลี่ฉางหมิงเช่นไรดี

เยี่ยงไรเสียก็มิสามารถบอกผู้สืบทอดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนได้ว่า ความจริงแล้วเมื่อครู่ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพียงภาพนิมิตเท่านั้น

อีกทั้งเขายังมิได้ใช้พลังวิญญาณใด ๆ ด้วยซ้ำ

‘ใช่แล้ว’

‘เจ้าอยากให้ข้าชี้แนะมิใช่หรือ เช่นนั้นเจ้าเข้าใจอะไรขึ้นบ้างหรือไม่ ? ’

คิดได้เช่นนั้นแล้ว

“เจ้าเข้าใจอะไรขึ้นบ้างหรือไม่ ? ”

เย่ฉางชิงเอ่ยถามพร้อมกับมองหน้าหลี่ฉางหมิง

“เรียนท่านเย่ ศิษย์เกิดความเข้าใจขึ้นจริง ๆ ขอรับ”

หลี่ฉางหมิงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว

“เพียงแต่เวลานี้ตบะบารมีของศิษย์นั้นต้อยต่ำนัก อีกทั้งเพิ่งบำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่ได้มินาน เช่นนั้นจึงสามารถเข้าใจได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น”

‘เกิดความเข้าใจจริง ๆ งั้นหรือ ? ’

‘เจ้าพูดจริงหรือ ? ’

‘คนโกหกต้องกลืนเข็มพันเล่มนะ’

หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง

เย่ฉางชิงก็เหลือบมองหลี่ฉางหมิงอย่างรู้สึกเอือมระอาแล้วเอ่ยว่า

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็ทำความเข้าใจกระบวนท่าเมื่อครู่ของข้าไปก็แล้วกัน”

หลี่ฉางหมิงโค้งคำนับพร้อมตอบว่า

“ศิษย์จะตั้งใจทำความเข้าใจ มิทำให้ท่านเย่ต้องเสียแรงเปล่าที่ชี้แนะศิษย์อย่างแน่นอนขอรับ”

เย่ฉางชิงพยักหน้ารับ จากนั้นจึงหมุนตัวเดินเข้าตำหนักกลางไป

มินานหลังกลับเข้ามาในตำหนักกลาง