เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 242

ตอนที่ 242 พวกเราคารวะผู้อาวุโสเย่

‘ไออาวุธวิญญาณ ? ’

หลี่ฉางหมิงมองท่าทางเคร่งเครียดของนักพรตฉางเสวียนและเจ้าสำนักจื่อชิง แล้วก็ต้องขมวดคิ้วมุ่น

‘หรือว่าท่านบรรพจารย์เย่จะเพิ่มระดับขั้นให้กระบี่มังกรเพลิงเล่มนี้ได้จริง ๆ ? ’

‘แต่ว่านี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไปกระมัง ! ’

“อาจารย์ ไออาวุธวิญญาณคือสิ่งใดหรือขอรับ ? ”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง หลี่ฉางหมิงก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

“สิ่งที่เรียกว่าไออาวุธวิญญาณ ก็คือการที่ภายในกระบี่มังกรเพลิงเล่มนี้มีจิตสำนึกของอาวุธวิญญาณขึ้น”

นักพรตฉางเสวียนเหลือบมองสวีฉิงเทียน แล้วเอ่ยอย่างครุ่นคิดว่า “นี่ก็หมายความว่าภายภาคหน้ากระบี่มังกรเพลิงเล่มนี้ ก็มีโอกาสพัฒนากลายเป็นอาวุธเทพจำแลงในตำนานได้น่ะสิ”

“ทว่าก่อนถึงตอนนั้นกระบี่มังกรเพลิงจะต้องกลั่นวิญญาณออกมาเสียก่อน จึงจะสามารถทำให้กระบี่มังกรเพลิงเล่มนี้เลื่อนขั้นได้สำเร็จ”

สวีฉิงเทียนพยักหน้าเห็นด้วย แล้วเอ่ยเสริมว่า

“ทว่าแม้เวลานี้จะเกิดไอวิญญาณขึ้นมาแล้ว แต่หากต้องการกลั่นอาวุธวิญญาณ ขั้นตอนนี้ยังอีกยาวไกลนัก”

หลี่ฉางหมิงส่ายศีรษะไปมา

“ศิษย์ก็ยังมิเข้าใจอยู่ดีขอรับ”

นักพรตฉางเสวียนยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก พร้อมเอ่ยเบา ๆ ว่า “ฉางหมิง เจ้าเพียงแค่ต้องจำเอาไว้ว่าการเป็นนายของกระบี่มังกรเพลิงเล่มนี้ ขอเพียงเจ้าตั้งใจบำเพ็ญเพียร ภายภาคหน้าทุกปัญหาย่อมสามารถแก้ไขได้อย่างง่ายดาย”

เอ่ยถึงตรงนี้

นักพรตฉางเสวียนก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป เหมือนกับคิดบางอย่างขึ้นมาได้กระทันหัน

“จริงสิ ! ”

นักพรตฉางเสวียนหันไปมองหลี่ฉางหมิงที่ยังคงมีสีหน้างงงวยพร้อมกับเอ่ยถามว่า “หากข้าจำมิผิดล่ะก็กระบี่มังกรเพลิงเล่มนี้ ก่อนหน้านี้นับเป็นเพียงสมบัติโบราณเท่านั้นมิใช่หรือ เหตุใดจู่ ๆ ถึงมีไออาวุธวิญญาณได้กัน ? ”

สวีฉิงเทียนและนักพรตฉางเสวียนสบตากันเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองหลี่ฉางหมิง

“เป็นเพราะท่านบรรพจารย์เย่ขอรับ”

หลี่ฉางหมิงพยักหน้า

“เมื่อครู่ท่านบรรพจารย์เย่ได้ใช้กระบี่มังกรเพลิงเล่มนี้ชี้แนะการบำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่ให้กับศิษย์ จากนั้นลวดลายบนกระบี่มังกรเพลิงก็เกิดการเปลี่ยนแปลง และด้วยเหตุนี้ไอพลังที่แผ่ออกมาจึงเปลี่ยนแปลงไปด้วยขอรับ”

“ฉางหมิง เจ้าหมายความว่าผู้อาวุโสเย่เพียงแค่ใช่กระบี่มังกรเพลิงเพียงครู่เดียว ก็ทำให้กระบี่เล่มนี้เกิดการเปลี่ยนแปลงแล้วเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

สวีฉิงเทียนเอ่ยถามหลี่ฉางหมิงพร้อมสีหน้าตื่นตกใจ

หลี่ฉางหมิงผงะไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้ารับเป็นการยืนยัน

นักพรตฉางเสวียนเอ่ยกับหลี่ฉางหมิงด้วยท่าทางจริงจังว่า

“ฉางหมิง เจ้าจงคิดให้ดี ๆ คนโกหกต้องกลืนเข็มพันเล่มนะ”

“อาจารย์ ข้าจะเอาเรื่องเช่นนี้มาล้อท่านเล่นได้เยี่ยงไรกันขอรับ”

หลี่ฉางหมิงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้ยังเกี่ยวพันถึงท่านบรรพจารย์เย่ด้วย”

นักพรตฉางเสวียนไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพยักหน้าเห็นด้วย

‘ใช่แล้ว ! ’

‘นอกจากท่านบรรพจารย์เย่ ใครจะมีอิทธิฤทธิ์พลิกฟ้าเช่นนี้ได้กัน ? ’

ตอนนั้นเองสวีฉิงเทียนก็เอ่ยขึ้นด้วยความอิจฉาว่า “ผู้อาวุโสเย่เก่งกาจเพียงใดกันแน่ ถึงสามารถพัฒนาระดับขั้นของอาวุธได้อย่างง่ายดายเพียงนี้ ทั้งหมดนี้ช่างน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก”

“ฉางหมิง ดูท่าว่าก่อนหน้านี้สายตาข้าคงคับแคบเกินไป จึงประเมินคุณสมบัติของเจ้าต่ำเช่นนี้”

นักพรตฉางเสวียนยื่นมือไปตบบ่าหลี่ฉางหมิงเบา ๆ อีกครั้ง แล้วเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่นว่า “นับแต่นี้เป็นต้นไป เจ้าจะต้องตั้งใจบำเพ็ญเพียร อย่าได้ทรยศต่อความตั้งใจของท่านบรรพจารย์เย่เป็นอันขาด”

หลี่ฉางหมิงโค้งคำนับด้วยท่าทางแน่วแน่ “อาจารย์ได้โปรดวางใจ ศิษย์จะมิทำให้ท่านบรรพจารย์เย่ผิดหวังอย่างแน่นอนขอรับ”

“เอาล่ะ เจ้ากลับไปยอดเขาฉางหมิงได้แล้ว คอยดูแลท่านบรรพจารย์เย่ให้ดีด้วยล่ะ”

“ศิษย์น้อมรับคำสั่งขอรับ”

เอ่ยจบหลี่ฉางหมิงก็ออกไปจากตำหนักไท่เสวียน และกลับไปยังยอดเขาฉางหมิงอย่างรวดเร็ว

เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป

หลังจากหลี่ฉางหมิงกลับมาถึงยอดเขาฉางหมิง ก็พบว่าเย่ฉางชิงยังคงมิมีทีท่าจะออกมาจากตำหนักกลางแต่อย่างใด

เช่นนั้นเขาจึงนั่งลงกับพื้นอีกครั้ง ค่อย ๆ สำรวจความเข้าใจก่อนหน้านี้

จนเวลาหนึ่งคืนก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

วันรุ่งขึ้น

เมื่อดวงอาทิตย์ค่อย ๆ โผล่พ้นขอบฟ้า

ในที่สุดเย่ฉางชิงก็ตื่นขึ้น