เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 264

ตอนที่ 264 มาเพื่อหินหุนหยวน

หลังจากฝุ่นควันสงบลง

ทันใดนั้นร่างที่อาบไปด้วยเลือดทั้งสองร่างก็ปรากฏสู่สายตา

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาก็คือหนานกงเสวียนจีและซือถูเจิ้นผิง ที่ได้หนีตายออกจากแดนต้องห้าม

เพียงแต่เวลานี้ทั้งสองกลับมีสภาพสะบักสะบอม ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด

โดยเฉพาะซือถูเจิ้นผิงที่แขนข้างหนึ่งดูเหมือนจะมีแผลขนาดใหญ่ และยังมีเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากภายในแขนเสื้อข้างนั้นอีกด้วย

ส่วนหนานกงเสวียนจีนั้น

เมื่อเทียบกับซือถูเจิ้นผิงแล้ว เขากลับดูสะบักสะบอมกว่าอย่างเห็นได้ชัด

รอยแผลเหวอะหวะดูน่ากลัวรอยหนึ่งได้ปรากฎขึ้นที่หน้าอกของเขา เลือดสีแดงสดทะลักออกมามิหยุดตามจังหวะการเต้นของหัวใจ ถึงขนาดสังเกตเห็นกระดูกได้อย่างชัดเจน

แค่ดูจากสภาพก็พอจะรู้แล้วว่าก่อนหน้านี้ พวกเขาทั้งสองคนได้ประสบกับการต่อสู้ที่ดุเดือดเช่นไรมา!

ทว่าแม้จะมีสภาพสะบักสะบอมถึงเพียงนี้ แต่ใบหน้าของคนทั้งสองก็ยังคงมีรอยยิ้มประดับเอาไว้ตลอดเวลา สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยปิติยินดีหลังผ่านความเป็นความตายมา

“ใช่แล้วพี่ซือถู พวกเราเอาชีวิตรอดออกมาได้แล้ว”

หนานกงเสวียนจีนอนหอบอยู่บนพื้น พลางเอ่ยอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า “หากมิใช่เพราะตอนหน้าสิ่วหน้าขวาน เป็นท่านที่ใช้กระบี่ได้ยอดเยี่ยมแล้วล่ะก็ เกรงว่าปานนี้ข้าคงทิ้งชีวิตเอาไว้ที่แดนต้องห้ามเสียแล้ว”

“น่าเสียดาย ขณะใช้กระบี่กระบวนท่านั้นจึงทำให้สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวนั่นทำร้ายแขนข้างหนึ่งได้ ครานี้ข้าติดหนี้ชีวิตท่านแล้ว ! ”

“พี่หนานกง ท่านกล่าวเกินไปแล้ว”

ซือถูเจิ้นผิงยิ้มพลางส่ายหน้าไปมา “ข้ามองว่าการที่สามารถฟันกระบี่นั้นลงไป ขณะกำลังอยู่ในห้วงเวลาระหว่างความเป็นกับความตายได้ ทำให้ตอนนี้ข้าจึงนับว่าก้าวเข้าสู่ระดับมหายานโดยแท้จริงแล้ว”

“อีกทั้งกระบี่เมื่อครู่ของข้าทั้งกระบวนท่ากระบี่ ไอกระบี่ เจตจำนงแห่งกระบี่ และพลังกระบี่ยังผสานกันจนแทบจะเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแล้ว ข้าคิดว่าสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวตนนั้นก็คงบาดเจ็บหนักมิน้อย”

เอ่ยถึงตรงนี้ใบหน้าของซือถูเจิ้นผิงก็ฉาบไว้ด้วยความมั่นใจและปลื้มปิติ

ทว่ามินาน

“น่าเสียดายแม้ข้าจะเกิดการบรรลุบนวิถีกระบี่ขึ้นไปอีก แต่หากต้องการที่จะขึ้นไปอยู่ในระดับเดียวกันกับผู้อาวุโสเย่ เกรงว่าชั่วชีวิตนี้ก็คงมิมีหวังอยู่ดี ! ”

สีหน้าของเขาดูหมองลง พลางส่ายหน้าไปมา “หญ้าต้นเดียวก็ฟันตะวัน จันทรา และดวงดาวได้ วิถีกระบี่ระดับนั้นข้าเองยังมิกล้าแม้แต่จะคิดเสียด้วยซ้ำ”

หนานกงเสวียนจียิ้มออกมาเรียบ ๆ พลางส่ายหน้า “ผู้อาวุโสเย่เป็นใคร ไหนเลยคนเยี่ยงพวกเราจะเทียบเคียงได้ ครานี้กลับไป หากผู้อาวุโสเย่ยอมเดินหมากกับข้าอีกสักตา เชื่อว่าอีกมินานข้าจะต้องสามารถบรรลุขึ้นไปอีกอย่างแน่นอน”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง หนานกงเสวียนจีก็สูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะเอ่ยอีกว่า “พี่ซือถู รบกวนช่วยพยุงข้าขึ้นหน่อยจะได้หรือไม่ ข้าจะรีบฟื้นฟูพลังวิญญาณ”

ซือถูเจิ้นผิงพยักหน้ารับ ก่อนจะประคองหนานกงเสวียนจีขึ้นนั่ง

ทว่าระหว่างที่ซือถูเจิ้นผิงและหนานกงเสวียนจีนั่งอยู่บนพื้น และเริ่มฟื้นฟูพลังวิญญาณอยู่นั้น

ภายในแดนต้องห้ามที่อยู่ไกลออกไป ก็ปรากฏร่างขนาดใหญ่ราวกับภูเขาขึ้นทีละร่าง

ขณะเดียวกันไอสังหารอันรุนแรงและน่าสะพรึงกลัวก็พวยพุ่งออกมา ประชิดชายแดนของแดนต้องห้าม

“เปรี้ยง ! ”

วินาทีต่อมา ณ ชายแดนของแดนต้องห้ามก็มีแสงเปล่งประกายพุ่งออกมา สัญลักษณ์โบราณที่ซับซ้อนนับมิถ้วนรวมทั้งลวดลายลึกลับก็ได้ปรากฏขึ้น ก่อนแผ่ไอพลังโบราณอันมหาศาลออกมา

เห็นได้ชัดว่าเมื่อไอสังหารอันน่าสะพรึงกลัวนี้แผ่ออกไป ก็ปะทะเข้ากับค่ายกลที่ถูกวางไว้เหนือชายแดนของแดนต้องห้ามแทบจะในทันที

ทว่าในตอนนั้นเองเหนือชายแดนของแดนต้องห้าม พลันเกิดการสั่นสะเทือน และแผ่ระลอกคลื่นออกมามิหยุด

จนเวลาผ่านไปหลายอึดใจ

จู่ ๆ ก็มีผู้เฒ่าสวมเสื้อผ้าป่านท่าทางลึกลับคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นนอกแดนต้องห้าม

แต่ว่าบนกายของผู้เฒ่าชุดป่านกลับมิได้แผ่ไอพลังใด ๆ ออกมา ราวกับชายชราคนหนึ่งเท่านั้น

“วานรเนตรเพลิง เจ้าจะทำลายค่ายกลต้องห้ามของที่นี่ เพื่อก่อความวุ่นวายในจงหยวนเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

ผู้เฒ่าคนนั้นยืนเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตโบราณมากมายด้วยใบหน้าสงบนิ่ง พร้อมกับถามออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

มินานเสียงที่น่าสะพรึงกลัวก็ดังออกมา จากภายในแดนต้องห้ามราวกับอสนีบาต

“ครานี้เป็นเพราะมนุษย์เช่นพวกเจ้าบุกเข้ามาในแดนต้องห้าม รบกวนการหลับใหลของข้าก่อน เช่นนั้นจึงหาใช่ความผิดของข้าไม่”

“อีกอย่างหากมิใช่เพราะข้อตกลงก่อนหน้านี้ ด้วยตบะบารมีของข้าในตอนนี้แค่ค่ายกลธรรมดานี่ ไหนเลยจะต้านทานข้าได้”

ได้ยินเช่นนั้นผู้เฒ่าก็ยังคงมีสีหน้าเรียบนิ่ง พร้อมแค่นยิ้มแล้วเอ่ยว่า “พวกเจ้าจะลองดูก็ได้ ข้าจะดูสิว่าวันนี้เจ้าจะสามารถทำลายค่ายกลต้องห้ามนี้ และออกมาจากภายในแดนต้องห้ามเช่นไร!”

สิ้นเสียงรอบกายของผู้เฒ่าสวมชุดผ้าป่านก็เปล่งแสงออกมา พลังปราณพลุ่งพล่าน ไอพลังอันน่าสะพรึงกลัวมหาศาลก็พรั่งพรูออกมา