เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 315

ตอนที่ 315 ทำไมกลับมาเร็วจัง ?

หลังจากตู๋กูชิงเฟิงจากไปแล้ว

เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งก้านธูป

จอมมารทั้งหลายจึงได้สบตากัน ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน

“ทุกท่าน ตอนนี้พวกเราจะทำเยี่ยงไรต่อดี ? ”

จอมมารเนตรทิพย์มีท่าทีสับสน ขณะกวาดสายตามองคนที่เหลือ ก่อนจะเอ่ยขึ้นพร้อมขมวดคิ้วมุ่น “ท่านจักรพรรดิจากไปแล้ว นั่นหมายความนับแต่นี้เผ่าศักดิ์สิทธิ์ของเราจะมิมีท่านจักรพรรดิคอยคุ้มครองอีกแล้ว”

“และตอนสู้กันที่แดนเหนือก่อนหน้านี้ คิดว่าทุกท่านคงจะสังเกตเห็นมนุษย์ผู้บำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่ที่สามารถยืนหยัดต่อสู้กับท่านจักรพรรดิได้เป็นเวลาหลายวันใช่หรือไม่ ? ”

จอมมารเขาทองนิ่งเงียบอยู่นาน จากนั้นจึงเอ่ยสนับสนุนว่า “หากมิมีสิ่งใดผิดพลาด มนุษย์ที่บำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่ผู้นั้นคงจะเป็นผู้ที่มีตบะบารมีเทียบเท่าจักรพรรดิ ที่ท่านจักรพรรดิเอ่ยถึงเป็นแน่”

“ต้องยอมรับว่ามนุษย์ผู้นั้นมีพลังที่แข็งแกร่งมากจริง ๆ ”

“แต่เขาเองก็ถูกท่านจักรพรรดิทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส การจะฟื้นฟูให้กลับมาแข็งแกร่งดังเดิมในระยะเวลาอันสั้นนั้นจึงเป็นไปมิได้อย่างเด็ดขาด”

หญิงชราที่ดวงตาแดงก่ำและดูชั่วร้ายก็เอ่ยขึ้นเสียงเข้มว่า “ส่วนคนที่ท่านจักรพรรดิบอกว่าแข็งแกร่งเหนือกว่านางนั้น ข้ามิเชื่อเด็ดขาด ! ”

เอ่ยถึงตรงนี้หญิงชราก็ขมวดคิ้วแน่น พลางกัดฟันกรอด “เช่นนั้นต่อให้จะมิได้รับการคุ้มครองจากท่านจักรพรรดิอีก ทว่าความแค้นระหว่างเผ่าศักดิ์สิทธิ์ของเรากับพวกมนุษย์จะยุติลงเพียงเท่านี้มิได้ และยิ่งมิสามารถทำสัญญาว่าจะมิรุกรานซึ่งกันได้เด็ดขาด”

ได้ยินเช่นนั้น

“ข้ามองว่าที่ท่านจักรพรรดิพูดมามิใช่ว่าจะเป็นไปมิได้”

จอมมารเนตรทิพย์ขมวดคิ้วแน่น ดวงตาที่สามหรี่ลงพลางเอ่ยอย่างครุ่นคิดว่า “อีกทั้งการที่ท่านจักรพรรดิกลับมาบอกพวกเราครานี้ มิได้เป็นคำสั่งที่พวกเราจะต้องทำตามแต่อย่างใด เพราะเป็นแค่เพียงคำเตือนก็เท่านั้น”

ทันใดนั้นมิเพียงแต่จอมมารตนอื่น ๆ จะเผยสีหน้าสับสนออกมา แม้แต่หญิงชราเองก็พูดมิออก เพราะมิรู้ว่าควรจะตอบโต้เช่นไร

จนเวลาผ่านไปอีกประมาณครึ่งก้านธูป

จอมมารนามว่าชุดโลหิตก็หรี่ตาลง พร้อมกับเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นว่า “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ข้าคิดแผนการขึ้นมาได้แผนหนึ่ง”

“ห๊ะ ! ”

จอมมารที่เหลือพลันดวงตาเป็นประกายขึ้นมาในทันที และต่างก็หันไปมองทางจอมมารชุดโลหิตจนเป็นตาเดียว

“จอมมารชุดโลหิต เจ้ามิต้องมาชักช้าให้เสียเวลา มีอะไรก็รีบพูดออกมาเถอะ”

จอมมารชุดโลหิตมุมปากหยักโค้งขึ้นเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา พลางเอ่ยถึงแผนการของตนว่า “จากที่ข้ารู้มาในสมัยบรรพกาล จงหยวนนั้นมีแดนต้องห้ามของสิ่งมีชีวิตอยู่หลายที่”

“ในส่วนลึกของแดนต้องห้ามของสิ่งมีชีวิตเล่านั้น ล้วนมีสิ่งมีชีวิตที่เก่าแก่และน่ากลัวอยู่มากมาย แต่เดิมลัทธิเต๋าของเผ่ามนุษย์ได้ป้องกันมิให้สิ่งมีชีวิตโบราณเหล่านั้นออกมาจากแดนต้องห้าม เพื่อก่อหายนะแก่สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ จึงได้วางค่ายกลและกักขังพวกมันเอาไว้ในแดนต้องห้าม”

เอ่ยถึงตรงนี้จอมมารชุดโลหิตก็จงใจหยุดชะงัก ก่อนจะเอ่ยต่อ “แผนการของข้าก็คือ ขณะที่เผ่าของเรากำลังล้างแค้นพวกมนุษย์ ก็ให้ปล่อยสิ่งมีชีวิตโบราณเหล่านี้ออกมาให้หมด”

“แม้การปล่อยสิ่งมีชีวิตโบราณเหล่านี้ออกมา จะทำให้เผ่าของเราต้องพบกับอันตรายไปด้วย แต่เมื่อเทียบกับพวกมนุษย์ที่กักขังพวกมันเอาไว้แล้ว คิดว่าพวกมันคงเลือกที่จะลงมือกับลัทธิเต๋ามากกว่า”

“เช่นนี้แล้วต่อให้พวกมนุษย์มีผู้ที่เทียบเท่ากับจักรพรรดิ หรือผู้ที่เหนือกว่าจักรพรรดิอยู่จริง ก็มิมีทางมาสนใจพวกเราแล้ว เพราะจะต้องคอยรับมือกับสิ่งมีชีวิตโบราณเหล่านั้นแทน”

หลังจากหญิงชราได้ยินเช่นนั้น ก็เอ่ยออกมาด้วยความสะใจว่า “ขอเพียงลัทธิเต๋าล่มสลาย ต่อให้ยุคนี้จะเกิดความโกลาหลดังเช่นสมัยบรรพกาลอีก แต่ข้าคิดว่าก็คุ้มค่าแล้ว”

จอมมารเนตรทิพย์ถามกลับว่า “เช่นนี้จะคุ้มค่าจริง ๆ น่ะหรือ ? ”

“จอมมารเนตรทิพย์ ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่”

จอมมารชุดโลหิตแค่นหัวเราะเสียงเย็น “เจ้าวางใจเถอะ แม้ท่านจักรพรรดิจะถอนตัวออกจากเผ่าของเราไปแล้ว แต่หากเผ่าศักดิ์สิทธิ์เกิดวิกฤตขึ้น นางมิมีทางนิ่งดูดายอย่างแน่นอน ! ”

………………………………..

ขณะเดียวกัน หลังออกจากเมืองศิลาสวรรค์มา

ตู๋กูชิงเฟิงกลับมิได้รีบร้อนกลับไปที่เมืองเสี่ยวฉือในทันที

เพราะจิตใจของนางในตอนนี้กำลังรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

ตอนที่พวกมนุษย์รู้ว่านางมีสายเลือดของเผ่าศักดิ์สิทธิ์ ก็มองว่านางนั้นเป็นตัวประหลาด

นางจึงต้องกลับไปยังเผ่าศักดิ์สิทธิ์

อาศัยที่ตนเองมีพรสวรรค์อันยอดเยี่ยม มินานก็ได้รับการยอมรับจากผู้อาวุโสระดับสูงของเผ่าศักดิ์สิทธิ์

จากนั้นก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้สืบทอดหญิงของเผ่าในที่สุด

เช่นนั้นทุกคนในเผ่าจึงให้ความเคารพยำเกรงนางเป็นอย่างมาก

และหลังจากนางถูกผนึกเอาไว้ตั้งแต่สมัยบรรพกาล ก็มีเพียงผู้แข็งแกร่งเผ่าศักดิ์สิทธิ์ที่คอยปกป้องทุ่งน้ำแข็งอันกว้างใหญ่ที่ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตแห่งนั้นมาโดยตลอด

นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงตัดสินใจให้คำแนะนำว่า อยากให้เผ่าศักดิ์สิทธิ์และเผ่ามนุษย์ทำข้อตกลงกันเสีย