เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 324
ตอนที่ 324 ประตูสวรรค์ปรากฏ พบคนคุ้นเคย
“เปรี้ยง ! ”
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหวมาจากส่วนลึกของกลุ่มเมฆสีคราม
เมฆที่ปกคลุมบริเวณนั้น พลันพลุ่งพล่านอย่างรุนแรง
มินานสายฟ้าสีขาวหลายสายก็ทะลุผ่านกลุ่มเมฆ เต็มไปด้วยไอพลังอันน่ากลัว ฟาดลงมาจากทุกทิศทุกทาง ห้วงอากาศเกิดเป็นรอยแยกอันน่าสะพรึงกลัวมากมาย
ภาพนี้ทั้งพิสดารและน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก
ขณะเดียวกัน วินาทีนี้มิเพียงซือถูเจิ้นผิงที่สัมผัสได้อย่างชัดเจน ถึงพลานุภาพที่มิเคยพบเจอมาก่อน แม้แต่กลุ่มคนที่อยู่ไกลออกไปนับพันลี้ก็เหมือนจะรับรู้ได้เช่นกัน
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ? ”
“เหตุใดจู่ ๆ พลานุภาพน่ากลัวเช่นนี้ถึงปรากฎขึ้นได้ หรือจะมีสิ่งน่ากลัวอะไรจะปรากฏขึ้นเยี่ยงนั้นหรือ ? ”
“แม้แต่ตรงนี้ยังสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน ดูก็รู้ว่าพลานุภาพตรงตำแหน่งที่ผู้อาวุโสซือถูยืนอยู่จะน่ากลัวมากเพียงใด ! ”
“จริงสิ เมื่อครู่มีผู้อาวุโสบอกว่า ทัณฑ์สวรรค์สายที่เก้านั้นเป็นการทดสอบจิตมรรคา”
“……”
“……”
ระหว่างที่พวกนักพรตฉางเสวียนกำลังวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่นั้น
เย่ฉางชิงก็ลอบขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมเผยสีหน้าสงสัยขึ้นมาอย่างอดมิได้
‘พลานุภาพ ? ’
‘พลานุภาพอะไร ! ’
‘เหตุใดข้าถึงมิรู้สึกอะไรเลย ? ’
‘มิใช่ว่าตบะบารมียิ่งต่ำก็จะยิ่งสัมผัสได้ง่าย ถึงสิ่งที่เรียกว่าพลานุภาพมิใช่หรอกหรือ ? ’
‘ดูจากตบะบารมีแล้ว หรือว่าทุกคนในที่นี้ยังมีตบะบารมีต่ำกว่าข้าอีกเยี่ยงนั้นหรือ ? ’
คิดถึงตรงนี้ เย่ฉางชิงก็ค่อย ๆ เบนสายตาไป ก่อนจะกวาดตามองใต้ฝ่าเท้าของคนที่อยู่ด้านข้างและด้านหลังของเขา
‘พวกเขาต่างก็ยืนกลางอากาศได้จริง ๆ นี่นา’
หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก เย่ฉางชิงก็ก้มลงไปมองปทุมสูติที่อยู่ใต้ฝ่าเท้า ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างเอือมระอา
เขาคงมิสามารถถามคำถามเล็กน้อยเช่นนี้กับพวกเขาได้กระมัง ?
และมิควรถามอย่างเด็ดขาด มิเช่นนี้หากความแตกขึ้นมาจะทำเช่นไรเล่า ?
ตอนนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีคนร้องตะโกนออกมา “พวกท่านดูนั่นสิ นั่นมันอะไรน่ะ ! ”
วินาทีต่อมา เมื่อทุกคนที่ได้ยินเช่นนั้น ต่างก็หันไปมองยังทิศทางที่ซือถูเจิ้นผิงยืนอยู่
ก่อนจะพบว่าด้านบนศีรษะของซือถูเจิ้นผิงตอนนี้ ได้มีกลุ่มเมฆหนาแน่นพลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างรุนแรง สายฟ้าสีขาวมากมายเปล่งประกายจนแสบตา
เป็นปรากฏการณ์ที่น่ากลัวยิ่งนัก
จนเวลาผ่านไปมิกี่อึดใจ
บริเวณที่อยู่ไกลสุดสายตา จู่ ๆ ก็ปรากฏภูเขาหินสูงนับร้อยจั้งลูกหนึ่งขึ้นมา
ภูเขาหินลูกนี้ช่างพิสดารยิ่งนัก ด้านบนมีหินหน้าตาประหลาดซ้อนทับกันอยู่ บนหินแต่ละก้อนล้วนมีการแกะสลักสัญลักษณ์ และลวดลายโบราณที่ซับซ้อนมากมายเอาไว้ และขณะนี้กำลังเปล่งประกายระยิบระยับอยู่
ขณะเดียวกัน บนภูเขาหินที่ตอนนี้ได้มีสายฟ้าที่ทรงพลังแลบแปลบปลาบออกมามากมาย และมีมวลพลังที่ปั่นป่วนปรากฏขึ้นลาง ๆ
แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้ทุกคนสงสัยที่สุดก็คือ ยอดของภูเขาหินลูกนี้กลับมีกระบี่โบราณสัมฤทธิ์เล่มหนึ่งปักเอาไว้
อีกทั้งยังดูเหมือนพลานุภาพอันน่าสะพรึงกลัว ที่ปกคลุมบริเวณนั้นจะมีต้นเหตุที่แท้จริงมาจากกระบี่สัมฤทธิ์อีกด้วย
ทว่ากระบี่สัมฤทธิ์เล่มนั้นแท้จริงแล้วเกิดจากสิ่งใดกันแน่ ถึงได้แผ่พลานุภาพที่น่ากลัวเช่นนี้ออกมาได้
หรือว่าจะเป็นอาวุธเทพในตำนาน ?
จะต้องเป็นอาวุธเทพของจริงอย่างแน่นอน !
ในตอนนั้นเอง ขณะที่ทุกคนกำลังจับตามองอยู่นั้น
ภูเขาหินพิสดารลูกนี้ก็ลอยคว้างอยู่กลางอากาศครู่หนึ่ง จากนั้นก็มีพลังปั่นป่วนรุนแรงปกคลุมเอาไว้ และสายฟ้าสีขาวแสบตามากมายก็ฟาดลงมาที่ซือถูเจิ้นผิงในทันที
เป็นภาพที่น่ากลัวยิ่งนัก !
ราวกับภูเขาที่สวรรค์สร้าง ก่อนจะพุ่งเข้าสังหารซือถูเจิ้นผิง
เห็นได้ชัดว่านี่มิใช่เพียงบททดสอบจิตแห่งมรรคาเพียงอย่างเดียว ทว่ากลับเป็นบททดสอบความเป็นความตายอีกด้วย !
จนเวลาผ่านไปมิกี่อึดใจ
ขณะที่ภูเขาเซียนที่ลอยลงมาจากสวรรค์ลูกนี้ อยู่ห่างจากซือถูเจิ้นผิงเพียงร้อยจั้ง
พลานุภาพอันน่ากลัวก็ปกคลุมซือถูเจิ้นผิงเอาไว้ ราวกับฟ้าถล่มก็มิปาน
“แม้ข้าจะไร้เรี่ยวแรงที่จะต้านทานทัณฑ์สวรรค์สายที่เก้านี้แล้ว แต่ข้าขออุทิศตนเพื่อวิถีกระบี่ที่แท้จริง”
“ต่อให้วันนี้ข้าจะต้องกายสลายเต๋าสูญสิ้น อยู่ภายใต้ทัณฑ์สวรรค์สายที่เก้าข้าก็จะมิเสียใจ อีกทั้งมิว่าจะชาตินี้หรือชาติหน้า จิตใจนี้ของข้าก็จะมิมีวันสั่นคลอนอย่างแน่นอน ! ”
ซือถูเจิ้นผิงนั่งสมาธิอยู่กลางอากาศ ขณะที่เอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก
วินาทีที่สิ้นเสียง
เขาก็ได้เงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าดำคล้ำ เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบ ๆ จ้องเขม็งไปยังภูเขาเซียนลูกนั้นที่ยังคงดิ่งลงมามิหยุด
ตอนนั้นเอง จู่ ๆ ภายในสมองของซือถูเจิ้นผิง ก็มีเสียงที่ทรงอำนาจและเย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้น
“มนุษย์เอ๋ย เจ้ารู้หรือไม่ว่าท่ามกลางวิถีเต๋ามากมายนับมิถ้วนนั้น ทัณฑ์สวรรค์ของผู้ที่บำเพ็ญเพียรวิถีกระบี่นั้นยากที่จะข้ามผ่านที่สุด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน