เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 329

สรุปบท ตอนที่ 329 ท่านเย่คงจะมีวิธีของเขากระมัง: เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน

ตอน ตอนที่ 329 ท่านเย่คงจะมีวิธีของเขากระมัง จาก เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 329 ท่านเย่คงจะมีวิธีของเขากระมัง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยายแปล เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ตอนที่​ 329 ท่าน​เย่​คงจะ​มีวิธี​ของ​เขา​กระมัง​

มิกี่​อึดใจ​ต่อมา​

เย่​ฉางชิงก็​หายวับ​ไป​ใน​อากาศ​ ราวกับ​ภูติ​ผี​ก็​มิปาน​

ทันใดนั้น​ พวก​เทพ​หลิว​ที่​ยืน​อยู่​ภายใน​ลาน​ต่าง​ก็​นิ่ง​ค้าง​ด้วย​ความ​ตกตะลึง​ สายตา​ยังคง​จับจ้อง​ไป​ตรง​ที่​เย่​ฉางชิงหายตัว​ไป​เมื่อ​ครู่​

ผ่าน​ไป​ครู่ใหญ่​

“วิถี​แห่ง​ดนตรี​ วิถี​แห่ง​หมาก​ วิถีแห่งชีวิต​ วิถี​แห่ง​การ​เวียนว่ายตายเกิด​ วิถี​แห่ง​กาลเวลา​ วิถี​แห่ง​ช่องว่าง​เวลา​ ความเก่งกาจ​ของ​นาย​ท่าน​ช่างน่า​เหลือเชื่อ​ขึ้น​เรื่อย ๆ​ จริง ๆ​ ”

เทพ​หลิว​เอ่ย​ออกมา​ราวกับ​คน​ละเมอ​ “หรือ​จะอยู่​เหนือกว่า​วิถี​แห่ง​สวรรค์​ หรือ​เทียบเคียง​กับ​วิถี​แห่ง​สวรรค์​จริง ๆ​ ? ”

เทพ​หลิว​เอ่ย​เพียง​เท่านั้น​ แล้วก็​อด​มิได้​ที่จะ​เหลือบ​ไป​มอง​ถูสือ​ซาน​อย่าง​ครุ่นคิด​

ตอนนั้น​เอง​ ถูสือ​ซาน​ที่​มีสีหน้า​สับสน​จึงเอ่ย​ขึ้น​ด้วย​ความสงสัย​ว่า​ “พี่​หลิว​ ท่าน​คิด​ว่า​พี่​ชิงเฟิงและ​ท่าน​เย่​จะสามารถ​อยู่​เคียงคู่​กัน​ได้​จริง ๆ​ หรือ​เจ้าคะ​ ? ”

เทพ​หลิว​ได้ยิน​คำถาม​นั้น​ก็​ถึงกับ​ชะงักงัน​ ก่อน​จะชำเลือง​มอง​ถูสือ​ซาน​ที่​มีท่าทาง​ผิดหวัง​ พร้อมกับ​ขมวดคิ้ว​น้อย​ ๆ “ข้า​เอง​ก็​มิแน่ใจ​เหมือนกัน​ เพราะ​ข้า​มิมีความรู้สึก​เช่น​มนุษย์​”

“แต่​สิ่งที่​ข้า​มั่นใจ​ก็​คือ​ หาก​เทียบ​กันที่​ตบะ​บารมี​ ตู๋​กู​ชิงเฟิงนั้น​ยัง​ห่าง​ชั้น​อีก​ไกล​นัก​ ส่วน​ด้าน​อื่น​ ๆ นั้น​ข้า​เอง​ก็​มิรู้​ว่า​ควรจะ​พูด​เช่นไร​”

ถูสือ​ซาน​ลังเล​เล็กน้อย​ ก่อน​จะพยักหน้า​รับ​

เทพ​หลิว​จึงเอ่ย​ต่อ​อี​กว่า​ “สือ​ซาน​ คุณสมบัติ​ของ​เจ้ามิได้​ด้อย​ไป​กว่า​มนุษย์​ ทั้ง​สายเลือด​ก็​ยังมี​สัญญาณว่า​จะเกิด​การเปลี่ยนแปลง​ ยิ่งกว่านั้น​ยัง​ได้รับ​วาสนา​อัน​ไร้​เทียมทาน​ที่​นาย​ท่าน​มอบให้​อีก​”

“เช่นนั้น​สำหรับ​เจ้าแล้ว​ ความสำเร็จ​ใน​ภายภาคหน้า​อาจจะ​สูงส่งกว่า​ตู๋​กู​ชิงเฟิงก็​เป็นได้​”

ถูสือ​ซาน​เงยหน้า​ขึ้น​ทันที​ ดวงตา​ทั้งสอง​ข้าง​เป็นประกาย​ระยิบระยับ​ “พี่​หลิว​ ท่าน​หมายความว่า​ข้า​ยัง​มีโอกาส​หรือ​เจ้าคะ​ ? ”

เทพ​หลิว​ยิ้ม​ให้​พร้อมกับ​พยักหน้า​น้อย​ ๆ

ขณะเดียวกัน​ อาจ​เป็น​เพราะ​ได้รับ​ผล​จาก​อิทธิฤทธิ์​ของ​เย่​ฉางชิง

ชาวเมือง​เสี่ยว​ฉือ​ที่​กำลัง​หลับสนิท​อยู่​นั้น​ ราวกับ​หลุดพ้น​จาก​พลัง​ลึกลับ​บางอย่าง​ที่​สะกด​เอาไว้​

ทันใดนั้น​ พวกเขา​ต่าง​ก็​ตื่นขึ้น​จาก​การ​หลับใหล​ พร้อม​ลืมตา​ตื่นขึ้น​มาใน​ทันใด​

ทว่า​ใน​วินาที​ที่​พวกเขา​ลืมตา​ขึ้น​มานั้น​ ต่าง​ก็​มีแสงอัน​เจิดจ้า​เปล่ง​ออก​มาจาก​ร่าง​ด้วย​

ณ ร้าน​ตี​เหล็ก​

ขณะที่​ช่างตีเหล็ก​ซ่งลืมตา​ขึ้น​มาทันที​นั้น​ รังสี​รอบกาย​ของ​เขา​ก็​เปลี่ยนแปลง​ไป​ มีความ​น่าเกรงขาม​แผ่​ออกมา​โดย​มิรู้ตัว​

แต่​เมื่อ​เขา​เงยหน้า​มอง​ขื่อ​ด้านบน​ เขา​ก็​ได้สติ​ขึ้น​มาอีกครั้ง​ พลาง​พึมพำ​ขึ้น​มาอย่า​งอด​มิได้​

“นี่​มัน​เรื่อง​อะไร​กัน​ หรือว่า​ตอนนั้น​ข้า​มิได้​ตาย​ใน​สนามรบ​หรอก​หรือ​ ? ”

“มิใช่สิ พูด​ให้​ถูก​ก็​คือ​ข้า​กลับมา​เกิด​ใหม่​ และ​ด้วย​อิทธิฤทธิ์​บางอย่าง​ ทำให้​ความทรงจำ​ใน​ชาติก่อน​ของ​ข้า​ฟื้น​คืน​กลับมา​”

“มิใช่ ๆ ใน​เมื่อ​เป็น​เพียง​ความทรงจำ​ใน​ชาติก่อน​ เหตุใด​พลัง​ปราณ​และ​กาย​เนื้อ​ ถึงมีการฟื้นฟู​มิหยุด​เช่นนี้​เล่า​ ? ”

“……”

“……”

ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ภรรยา​ของ​ช่างตีเหล็ก​ซ่งที่นอน​อยู่​ข้าง ๆ​ ก็​หันมา​มอง​ช่างตีเหล็ก​ซ่งด้วย​ความ​งัวเงีย​ พลาง​เอ่ย​อย่าง​เบื่อหน่าย​ว่า​

“ตา​ซ่ง เจ้าเป็น​อะไร​แต่เช้า​เนี่ย​ ? ”

ช่างตีเหล็ก​ซ่งขมวดคิ้ว​พลาง​เอ่ย​ว่า​ “น้อง​หญิง​ ข้า​เหมือน​จะจำอดีตชาติ​ได้​แล้ว​”

ภรรยา​ของ​เขา​ได้ยิน​เช่นนั้น​ก็​นิ่ง​ไป​ ก่อน​จะเอ่ย​ถามอย่าง​ใคร่รู้​ว่า​ “เช่นนั้น​เจ้าบอก​มาสิว่า​ชาติที่แล้ว​เจ้าเป็น​ใคร​กัน​ ? ”

ช่างตีเหล็ก​ซ่งใคร่ครวญ​อยู่​สักพัก​ ก่อน​เอ่ย​ออกมา​ว่า​ “อืม​… จักรพรรดิ​เซียน​ผู้​หนึ่ง​ของ​แดน​สวรรค์​โบราณ​”

“จักรพรรดิ​เซียน​ ? ”

“พอได้​แล้ว​น่า​ ! ”

แต่​ภรรยา​กลับ​มอง​ช่างตีเหล็ก​ซ่งด้วย​ความขุ่นเคือง​ พลาง​แค่น​หัวเราะ​ออกมา​ “ตา​ซ่ง ข้า​ว่า​เจ้ายัง​เมาขี้ตา​อยู่​ซะมากกว่า​ มีจักรพรรดิ​เซียน​ที่ไหน​อายุ​ยัง​มิถึงสามสิบ​ นกเขา​ก็​มิขัน​แล้ว​บ้าง​ห๊ะ​ ? ”

ช่างตีเหล็ก​ซ่งจึงเอ่ย​ด้วย​สีหน้า​เอือมระอา​ว่า​ “น้อง​หญิง​ ข้า​คิด​ว่า​ปัญหา​มัน​มิได้​อยู่​ที่​ข้า​หรอก​นะ​”

“เจ้าว่า​ไงนะ​ ! ”

ภรรยา​จึงเอ่ย​อย่าง​เกรี้ยวกราด​ว่า​ “แซ่ซ่ง เจ้าหมายความว่า​เป็น​เพราะ​ข้า​เยี่ยง​นั้น​หรือ​ ? ”

ช่างตีเหล็ก​ซ่งตอบกลับ​อย่าง​ขลาดกลัว​ว่า​ “น้อง​หญิง​ เจ้าอย่า​โมโห​ไป​เลย​ มีอะไร​พวกเรา​พูด​กัน​ดี ๆ​ เถอะ​”

………………………….

ในเวลาเดียวกัน​นั้น​เอง​

“ทุกท่าน​ หรือว่า​พวก​ท่าน​เอง​ก็​จำอดีตชาติ​ หรือ​ความทรงจำ​ใน​หลาย​ ๆ ชาติ​ก่อนหน้า​ได้​เช่นกัน​ ? ”

“ยังมี​อีก​นะ​ พวก​ท่าน​สังเกต​หรือไม่​ว่า​ พลัง​ปราณ​และ​กาย​เนื้อ​ของ​พวกเรา​นั้น​เหมือนว่า​จะฟื้นฟู​ขึ้น​อีกด้วย​นะ​ ? ”

“เป็น​เช่นนั้น​จริง ๆ​ พลัง​ปราณ​และ​กาย​เนื้อ​ของ​ข้า​ฟื้นฟู​ขึ้น​มาก​ แต่​เป็น​เพราะอะไร​กัน​ ? ”

“ใช่แล้ว​ หาก​ข้า​เดา​มิผิด​ คงจะ​เป็น​เพราะ​ท่าน​เย่​เป็นแน่​ ? ”

“ท่าน​เย่​ ? ”

“หรือว่า​ท่าน​เย่​ก็​เคย​เข้าร่วม​สมรภูมิ​มืด​กับ​พวกเรา​ด้วย​งั้น​หรือ​ ? ”

“มิใช่หรอก​ หาก​ท่าน​เย่​เคย​เข้า​ร่วมใน​ศึก​ครานั้น​จริง​ พวกเรา​จะต้อง​จำเขา​ได้​สิ”

ระหว่าง​ที่​ทุกคน​กำลัง​ถกเถียง​กัน​อยู่​นั้น​

เปา​ต้า​เหมย​ที่นั่ง​ทับ​อยู่​บน​ร่าง​ของ​คน​ขาย​เนื้อ​ซุน​ ก็​กวาดตา​มอง​ทุกคน​พลาง​ส่งเสียง​ หึหึ​ ออกมา​ “บางที​ท่าน​เย่​อาจจะ​มิได้​เข้าร่วม​สมรภูมิ​มืด​กับ​พวกเรา​จริง ๆ​ ”

“แต่​ใน​สายตา​ข้า​นั้น​ ท่าน​เย่อ​ยู่​เหนือกว่า​พวกเรา​เสีย​อีก​ มิเช่นนั้น​เหตุใด​พวกเรา​ถึงมารวมตัวกัน​อยู่​ที่นี่​ได้​ มิหนำซ้ำ​ตอนนี้​ยัง​สามารถ​จำอดีตชาติ​ หรือ​จำอดีต​ใน​หลาย​ ๆ ชาติ​ก่อนหน้า​ได้​เล่า​ ? ”

คน​ขาย​เนื้อ​ซุน​ออกแรง​อย่าง​มาก​เพื่อ​จะหันหน้า​มา ก่อน​จะเอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ซีดเซียว​ว่า​ “ที่​ฮูหยิน​ข้า​พูด​มีเหตุผล​”

“ใน​เมื่อ​ตอนนี้​ทุกคน​จำอดีตชาติ​ได้​แล้ว​ อีก​ทั้ง​พลัง​ปราณ​และ​กาย​เนื้อ​ก็​ยัง​ฟื้นฟู​ขึ้น​เช่นนี้​ ก็​คงจะ​สัมผัส​ได้​ถึงไอ​พลัง​มหา​มรรคา​ที่​ปกคลุม​อยู่​บน​เมือง​มนุษย์​แห่ง​นี้​แล้ว​สินะ​”

นายพราน​จางขมวดคิ้ว​แน่น​ เอ่ย​อย่าง​ครุ่นคิด​ว่า​ “โดยเฉพาะ​เสียง​พิณ​ของ​ท่าน​เย่​ที่​แฝงไว้​ด้วย​จิต​แท้​แห่ง​วิถี​ดนตรี​ และ​ช่วย​หล่อเลี้ยง​จิตวิญญาณ​ดั้งเดิม​ของ​พวกเรา​มาโดยตลอด​”

ตอนนั้น​เอง​ เถ้าแก่​เว่ย​ที่​สงบสติอารมณ์​ลง​แล้ว​ ก็​ยก​เก้าอี้​ตัว​หนึ่ง​ขึ้น​มานั่งลง​ตรงหน้า​ของ​ทุกคน​

“ข้า​ว่า​ตอนนี้​ปัญหา​สำคัญ​ก็​คือ​ พวกเรา​จะกลับ​ไป​แดน​สวรรค์​โบราณ​ได้​เยี่ยง​ไร​”

เถ้าแก่​เว่ย​จึงพูด​เข้า​เรื่องสำคัญ​ในทันที​ “หาก​พลัง​ปราณ​และ​กาย​เนื้อ​ของ​พวกเรา​ยัง​ฟื้นฟู​มิหยุดหย่อน​เช่นนี้​ จะต้อง​ทำให้​ปราณ​วิญญาณ​ฟ้าดิน​ของ​โลก​ใบ​นี้​หมดสิ้น​เป็นแน่​”

“ที่​เจ้าพูด​มานั้น​มีเหตุผล​ แต่​เมื่อ​ประตู​สวรรค์​มิปรากฏ​ ต่อให้​พวกเรา​ฟื้นฟู​จนถึง​ระดับ​สูงสุด​แล้ว​ ก็​มิสามารถ​ไป​จาก​โลก​ใบ​นี้​ได้​อยู่ดี​”

เปา​ต้า​เหมย​พยักหน้า​เห็นด้วย​ “หาก​ขัดต่อ​เจตจำนง​ของ​สวรรค์​ พวก​ท่าน​ก็​คงจะ​ทราบ​ดี​ถึงผลลัพธ์​ที่จะ​ตามมา​”

ตอนนั้น​เอง​ ท่าน​เจ้าเมือง​คน​เก่า​ที่​มีสุขภาพ​แข็งแรง​ขึ้น​ ก็​เอ่ย​อย่าง​ครุ่นคิด​ว่า​ “ท่าน​เย่​คงจะ​มีวิธี​ของ​เขา​กระมัง​”

ได้ยิน​เช่นนั้น​ ทุกคน​ต่าง​ก็​สบตา​กัน​ ก่อน​จะพยักหน้า​อย่าง​เห็นด้วย​

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน