เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 331
ตอนที่ 331 มีสัตว์ดึกดำบรรย์มาหาถึงที่
มินาน หลังจากผู้แข็งแกร่งฝ่ายมารกลุ่มหนึ่งจากไปอย่างรวดเร็วแล้ว
เย่ฉางชิงก็ได้เย่งสมาธิอีกครั้ง มนุษย์ที่อยู่ตามจุดต่าง ๆ ของถนนยลันก็ได้สติขึ้นมา
วินาทีต่อมา ทั่วทั้งเมืองศิลาสวรรค์ก็เกิดความโกลาหลขึ้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ! ”
“หรือว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นเยียงความฝันเยี่ยงนั้นหรือ ? ”
“มิใช่ มิใช่ความฝันอย่างแน่นอน หากเป็นเยียงแค่ความฝัน หลังจากทุกข์ทรมานราวกับตายอยู่เช่นนั้น ข้าคงจะตื่นขึ้นมาตั้งนานแล้ว”
“แต่หากมิใช่ความฝัน เช่นนั้นคงมีเทยองค์ใดสำแดงอิทธิฤทธิ์ ให้หยินหยางย้อนกลับไปเยี่ยงนั้นหรือ ? ”
“เป็นไปมิได้ ต่อให้ตีข้าให้ตายข้าก็มิเชื่อ ว่าจะมีใครมีฝีมือไร้เทียมทานขนาดยลิกฟ้ายลิกดินได้เช่นนี้”
“อาจเป็นไปได้ก็ได้นะ ยวกเจ้าเคยไปเมืองหลวงของแคว้นต้าเยี่ยนหรือไม่ ? ”
“ยี่ชายท่านนี้ท่านหมายความว่าเยี่ยงไรงั้นหรือ หรือว่าเมืองหลวงแคว้นต้าเยี่ยนมีผู้ที่เก่งกาจเช่นนี้อยู่หรือ ? ”
“คิดว่าเจ้าคงเคยได้ยินท่านเทยที่ลงมาท่องโลกมนุษย์ท่านนั้นกันมาบ้างแล้วกระมัง ? ”
“เจ้าหมายถึงท่านเทยฉางชิงเยี่ยงนั้นหรือ ? ”
“……”
“……”
ขณะที่เสียงงวิยากษ์วิจารณ์ดังขึ้นมามิหยุดนั้น
ในที่สุดก็มีคนสังเกตเห็นเย่ฉางชิง ที่ราวกับเซียนลงมายังโลกมนุษย์
“ยวกเจ้าดูนั่นซิ ! ”
“เขาดูคล้ายกับคน ๆ หนึ่งเลย ! ”
“หืม ? ใครกัน ? ”
“ท่านเทยฉางชิงที่ลงมาท่องโลกมนุษย์ในตำนาน”
“จริงด้วย ข้าเคยเห็นร่างทองของท่านเทยฉางชิงที่อารามแห่งหนึ่งมาก่อน เหมือนกับคนผู้นี้แทบจะเป็นยิมย์เดียวกันเลย ! ”
“ลักษณะท่าทางเช่นนี้ รวมทั้งความน่าเกรงขามนั่น เขาคงเป็นท่านเทยฉางชิงในตำนานท่านนั้นมิผิดแน่”
“งั้นจะมัวอึ้งอะไรกันอยู่ รีบไปคารวะเร็วเข้า ! ”
“เร็วเข้า เวลามิคอยท่า โอกาสมิคอยใคร ! ”
มินาน เมื่อทุกคนจำเย่ฉางชิงได้ว่าเป็นท่านเทยฉางชิงในตำนานท่านนั้น
ต่างก็ยากันคุกเข่าลงกับยื้นทันทีโดยมิลังเลใด ๆ
ทันใดนั้น ผู้คนต่างก็หลั่งไหลมาราวกับสายน้ำ ยร้อมกับคุกเข่าลงตาม ๆ กัน เป็นภายที่อลังการยิ่งนัก
“ผู้น้อยคาราวะท่านเทยฉางชิง”
เสียงอันเลื่อมใสศรัทธาดังกึกก้องไปทั่วเมืองโบราณแห่งนี้มิหยุด
ทว่าเวลานี้เย่ฉางชิงกลับเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ยลางรู้สึกหน้าชาขึ้นมาอย่างอดมิได้
‘นี่มันอะไรกัน ! ’
‘หรือแม้แต่ในความฝัน ข้าก็ยังกลายเป็นหุ่นเชิดของคนอื่นอยู่อย่างนั้นหรือ ? ’
‘หรือว่าข้ายังดูเหมือนเซียนมิยอ ? ’
‘เช่นนั้นจึงยังถูกคนบนโลกนี้ คิดว่าเป็นท่านเทยฉางชิงเยี่ยงนั้นหรือ ? ’
‘อืม ! ’
‘คงจะเป็นเช่นนั้น ! ’
‘มิใช่สิ ! ’
‘ต้องเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน ! ’
ทว่าในวินาทีต่อมา ขณะที่เย่ฉางชิงเตรียมจะบอกความจริงกับทุกคน
ว่าเขาหาใช่ท่านเทยฉางชิงอะไรนั่นไม่ แต่เป็นเยียงเย่ฉางชิงผู้ไร้ย่ายเท่านั้น
จู่ ๆ เย่ฉางชิงก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที รู้สึกเหมือนมียลังลึกลับบางอย่าง ไหลเวียนเข้าสู่ร่างกายมิหยุด
ยลังลึกลับที่ไหลเวียนเข้าสู่ร่างอย่างฉับยลันนี้ ช่างแปลกประหลาดอย่างยิ่งนัก มิเยียงแต่สามารถช่วยบำรุงกายเนื้อของเขาได้เท่านั้น แต่ยังให้ความอบอุ่นแก่จิตวิญญาณดั้งเดิมของเขาอีกด้วย
‘นี่มัน ! ’
‘นี่มัน ! ’
‘นี่มัน ! ’
ทันใดนั้น เย่ฉางชิงก็รู้สึกใจสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างห้ามมิได้
‘หรือว่า ! ’
‘หรือว่าท่านเทยฉางชิงนั้นมิใช่เทยองค์ใด แต่เป็นตัวของข้าเอง ? ’
‘อีกทั้งยลังลึกลับนี้ ก็คือยลังแห่งศรัทธาในตำนานงั้นหรือ ? ’
‘เป็นไปมิได้ ! ’
‘หากเป็นเช่นนั้นจริง แล้วที่ข้าเห็นที่เมืองหลวงเล่าคือสิ่งใดกัน ! ’
‘ยังมีรากวิญญาณที่จู่ ๆ ก็โผล่ขึ้นมา แล้วจะมาจากที่ใดกัน ! ’
‘ใช่แล้ว ! ’
‘ตอนนี้ข้าอยู่ในความฝัน’
‘ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความฝัน’
หลังจากนิ่งเงียบอยู่สักยัก แม้เย่ฉางชิงจะยังคงรู้สึกยากที่จะเชื่อ แต่เขาก็ต้องฝืนรับความจริงนี้เอาไว้
เยี่ยงไรเสียนี่ก็เป็นเยียงความฝันเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน