เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 376

ตอนที่ 376 นักพรตชิงอวิ๋นผู้มีความสุข

หลังจากที่กระบี่จื่อชิงปล่อยคลื่นพลังอันรุนแรงออกมาชั่วขณะหนึ่ง

ตัวกระบี่อันเย็นเยียบเล่มนี้เหมือนกับปลดผนึกโบราณบางอย่างออก

ทันใดนั้นไอพลังที่ดูเก่าแก่กลุ่มหนึ่งก็พวยพุ่งออกมา

สัญลักษณ์โบราณค่อย ๆ ปรากฏขึ้นจากตัวกระบี่ พร้อมเปล่งแสงสีม่วงสว่างเจิดจ้าออกมาด้วย

นักพรตชิงอวิ๋นมีสีหน้ายินดีทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า แววตาเปล่งประกายระยิบระยับ

ตอนที่เขาซื้อกระบี่จื่อชิงเล่มนี้จากหอการค้าแปดทิศ ในเมืองหลานซี

ผู้ดูแลหอการค้าผู้นั้นได้บอกเอาไว้แล้ว

หากมิใช่เพราะว่าผนึกบนตัวกระบี่จื่อชิงเล่มนี้ซับซ้อนและโบราณเกินไป จนนักสร้างค่ายกลทั่วทั้งเมืองหลานซีอับจนหนทางแล้วล่ะก็

กระบี่จื่อชิงเล่มนี้มิมีทางถูกขายให้เขาในราคาหนึ่งหมื่นศิลาวิญญาณอย่างแน่นอน

เพราะกว่าจะได้กระบี่จื่อชิงเล่มนี้มา

หอการค้าแปดทิศต้องสูญเสียยอดฝีมือไปนับสิบคนในแดนลับแห่งหนึ่ง

อีกทั้งผู้ที่เข้าไปในแดนลับยังมิได้มีเพียงคนของหอการค้าแปดทิศเท่านั้น แต่ยังมีคนของฝ่ายอื่น ๆ ด้วย

เช่นนั้นเพื่อที่จะได้กระบี่จื่อชิงเล่มนี้มา หอการค้าแปดทิศยังได้ล่วงเกินคนไปมากมาย

แต่ผลสุดท้ายทุกคนต่างก็รู้ดีว่ากระบี่จื่อชิงเล่มนี้ มิใช่กระบี่ธรรมดาอย่างแน่นอน แต่มิว่าเยี่ยงไรหอการค้าแปดทิศก็มิสามารถปลดผนึกบนตัวกระบี่ได้

เช่นนั้นกระบี่จื่อชิงเล่มนี้จึงถูกวางเอาไว้เช่นนั้นมานานนับร้อยปี

จนถึงทุกวันนี้ และจำต้องขายในราคาที่ถูกลง เพียงหนึ่งหมื่นศิลาวิญญาณเท่านั้น

แต่ในตอนนั้นนักพรตชิงอวิ๋นคิดแค่ว่าการที่ผู้ดูแลร้านพูดเช่นนี้ ก็เพราะต้องการเพิ่มราคาให้กับกระบี่จื่อชิงเท่านั้น มิได้เก็บมาใส่ใจแต่อย่างใด

แต่หากมิใช่เพราะว่ากระบี่จื่อชิงมีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นแล้วล่ะก็ ต่อให้ตีเขาให้ตาย เขาก็มิมีทางยอมจ่ายหนึ่งหมื่นศิลาวิญญาณเพื่อกระบี่จื่อชิงเล่มนี้อย่างแน่นอน

แต่บัดนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นดังที่ผู้ดูแลของหอการค้าแปดทิศผู้นั้นกล่าวเอาไว้จริง ๆ

บนกระบี่จื่อชิงเล่มนี้มิเพียงถูกวางผนึกเอาไว้ ทว่าจากปรากฏการณ์และพลังที่ปล่อยออกมา แสดงว่าผนึกที่วางเอาไว้จะต้องมิใช่ผนึกธรรมดาอย่างแน่นอน

เช่นนี้ก็หมายความว่าเขาได้ของล้ำค่ามาจริง ๆ

คิดถึงตรงนี้แล้ว

‘กระบี่จื่อชิงเล่มนี้พิเศษยิ่งนัก หรือจะเป็นอาวุธเทพที่ถูกทิ้งเอาไว้ตั้งแต่สมัยบรรพกาล ? ’

นักพรตชิงอวิ๋นขมวดคิ้วเบา ๆ พิจารณากระบี่จื่อชิงที่อยู่ในมือของเย่ฉางชิงอีกครั้ง ก่อนจะพึมพำในใจว่า

‘ไอพลังรุนแรงและมีการสลักสัญลักษณ์โบราณที่ซับซ้อนมากมาย แสดงว่าจะต้องเป็นกระบี่เซียนในตำนานเป็นแน่’

ขณะเดียวกัน เย่ฉางชิงเองก็อดมิได้ที่จะเผยสีหน้าสงสัยออกมา

เพราะหลังจากที่กระบี่จื่อชิงเล่มนี้ปล่อยคลื่นพลังออกมาชั่วขณะหนึ่งแล้ว

เขาก็สัมผัสได้ถึงคลื่นวิญญาณจาง ๆ อีกทั้งจิตวิญญาณอันอ่อนแอนี้ยังมาจากตัวกระบี่อีกด้วย

ทว่าจิตวิญญาณที่อ่อนแอนี้ ดูเหมือนกำลังหวาดกลัวบางสิ่งบางอย่างเป็นอย่างมาก แต่ทันทีที่เกิดการเชื่อมโยงกับเขา ความรู้สึกเมื่อครู่นั้นก็มลายหายไป

‘ข้าคิดไปเองเยี่ยงนั้นหรือ ? ’

‘มิใช่ ! ’

‘มิใช่อย่างแน่นอน ! ’

‘แต่ว่าเหตุใดภายในตัวกระบี่จึงมีจิตวิญญาณสิงสถิตอยู่ ? ’

‘จริงสิ ! ’

‘ตามที่ตำราเล่มหนึ่งในหอเก็บตำราของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนเขียนเอาไว้’

‘อาวุธที่ทรงพลังอย่างหาที่เปรียบมิได้จะเกิดจิตวิญญาณอาวุธขึ้น’

‘จิตวิญญาณอาวุธก็จะอาศัยอยู่ในอาวุธนั้น’

‘แต่ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติไปนะ ! ’

‘ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนอยู่อีกโลกหนึ่ง ส่วนที่นี่เป็นโลกเซียนอีกใบใหม่’

‘หรือความรู้ในการบำเพ็ญเพียรของโลกทั้งสองโลกจะเหมือนกันเยี่ยงนั้นหรือ ? ’

‘เป็นไปมิได้ ! ’

‘เป็นไปมิได้อย่างแน่นอน ! ’

ตอนนั้นเอง หลังจากอารมณ์ของเขาค่อย ๆ สงบลง

นักพรตชิงอวิ๋นจึงเอ่ยกับเย่ฉางชิงอย่างภาคภูมิใจว่า “ฉางชิง กระบี่จื่อชิงเล่มนี้เจ้าพอใจหรือไม่ ? ”