เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 395

ตอนที่ 395 สตรีจะทำให้ข้าชักกระบี่ได้ช้าลง

ทันใดนั้น เมื่อเย่ฉางชิงกดสายพิณลงไป

เสียงพิณก็ค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับน้ำพุที่ไหลเวียนอยู่ใต้พื้นน้ำแข็ง ทำให้จิตใจของคนค่อย ๆ สงบลง

มิกี่อึดใจต่อมา

ราวกับใต้แผ่นฟ้านี้นอกจากเสียงสวรรค์ที่ดังอยู่ก็มิมีเสียงอื่นใดอีก

มินานเมื่อเย่ฉางชิงเร่งจังหวะเร็วขึ้น

เสียงพิณก็แปรเปลี่ยนเป็นหนักแน่น ราวกับพายุฝนที่โหมกระหน่ำ แม่น้ำซัดสาดก็มิปาน ทำให้จิตใจคนฟังสั่นระรัวอย่างห้ามมิได้…

ขณะเดียวกัน ระหว่างที่เย่ฉางชิงดีดพิณอยู่นั้น

ด้านหลังของเขาพลันปรากฏภาพนิมิต อันน่าสะพรึงกลัวภาพหนึ่งขึ้น

ซึ่งเป็นร่างขนาดใหญ่ของคนผู้หนึ่ง ที่ทำให้คนรู้สึกเคารพจนอยากกราบกราน ซึ่งคนผู้นั้น

กำลังนั่งหันหลังให้กับผู้คน

มินานพลังอันปั่นป่วนจำนวนมหาศาลปะทุออกมา

ดอกบัวอันวิจิตรดอกหนึ่งปกคลุมไปด้วยสัญลักษณ์เต๋า เปล่งแสงระยิบระยับออกมาราวกับมีชีวิต

ขณะเดียวกัน เจดีย์โบราณหลังหนึ่งที่มีไอพลังเสวียนหวงก็ลอยอยู่ข้างกาย

แค่คิดก็รู้แล้วว่าภาพนี้ เป็นภาพที่น่ากลัวมากเพียงใดกัน !

อีกทั้งเวลานี้ร่างลึกลับร่างนั้นเหมือนจะกำลังดีดพิณอยู่เช่นกัน

และสิ่งที่น่าเหลือเชื่อมากกว่านั้นก็คือ

เวลานี้แม้ว่าเย่ฉางชิงจะกำลังดีดพิณอยู่ ทว่าเสียงพิณกลับดังออกมาจากในนิมิตอันน่าสะพรึงกลัวนั้นแทน

ตอนนั้นเองหนิงซู่ซู่ก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่า

จนต้องรีบลืมตาทั้งสองข้างขึ้นทันที

ทว่าเมื่อนางเห็นแผ่นหลังอันน่ากลัวในภาพนิมิต ที่ปกคลุมอยู่ทางด้านหลังของเย่ฉางชิง ร่างของนางก็สั่นเทาขึ้นมาน้อยเล็ก และสีหน้าก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

‘นี่เป็นร่างจริงของเขาเยี่ยงนั้นหรือ ? ’

‘เป็นผู้ที่ไร้เทียมทานจริง ๆ ด้วย ! ’

‘แม้จะเป็นเพียงภาพนิมิต ทว่ากลับทำให้ผู้คนรู้สึกศรัทธาจนอยากที่จะกราบกราน ด้วยความเลื่อมใสอย่างอดมิได้’

‘ขนาดตัวข้าเองก็เรียกได้ว่ามีตบะบารมีสูงส่ง ระดับเซียนขั้นกลางแล้วแท้ ๆ ! ’

‘แต่ผู้ที่ไร้เทียมทานเช่นนี้มาจากที่ใดกัน ? ’

‘แดนเซียนโบราณในตำนาน ! ’

‘ผู้ที่น่ากลัวเช่นนี้ต่อให้อยู่ในแดนเซียนโบราณ ก็จะต้องเป็นผู้ที่ไร้พ่ายอย่างแน่นอน ! ’

มินาน หนิงซู่ซู่ที่จ้องเขม็งไปยังเย่ฉางชิงมาครู่ใหญ่ ใบหน้าก็ค่อย ๆ ปรากฏรอยยิ้มมีเลศนัยบางอย่างออกมา ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง

จนเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งก้านธูป

ในวินาทีที่เย่ฉางชิงกดมือลงบนสายพิณเบา ๆ เสียงพิณก็ค่อย ๆ เงียบลง

ขณะเดียวกันนิมิตอันน่ากลัวที่ปกคลุมด้านหลังของเขา บัดนี้ก็ได้มลายหายไปด้วย

มุมปากของเย่ฉางชิงยกขึ้นเผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมา ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

ทว่าในวินาทีที่เขามองหนิงซู่ซู่นั้น บนใบหน้าหล่อเหลาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ภาพที่เห็นก็คือ หนิงซู่ซู่กำลังหลับตาแน่น ผมยาวสลวยค่อย ๆ พลิ้วไหว ชุดคลุมสีขาวบริสุทธิ์สะบัดไปมา รอบกายมีแสงเจิดจ้าราวกับเปลวเพลิงไหลวน ทั้งยังเหมือนมีสัญลักษณ์แห่งเต๋าที่ซับซ้อนเปล่งออกมาอีกด้วย

แต่สิ่งที่ทำให้เย่ฉางชิงประหลาดใจมากที่สุดก็คือ

เมื่อร่างของหนิงซู่ซู่แผ่คลื่นเสียงออกมา ห้วงอากาศรอบ ๆ กายของนางก็ดูเลือนลางขึ้นทันที

และนี่ถือเป็นครั้งแรกที่เย่ฉางชิงได้เห็นนิมิตที่พิสดารเช่นนี้

ภายในใจของเขาตอนนี้ จึงรู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก !

‘สตรีนางนี้อยู่ระดับใดกันแน่ ถึงสามารถสร้างภาพนิมิตที่น่าตื่นตระหนกเช่นนี้ขึ้นมาได้ ! ’

‘จริงสิ ! ’

‘สตรีนางนี้มาเพื่อให้เขาชี้แนะปัญหาเกี่ยวกับดนตรี’

‘บัดนี้ร่างของนางปรากฏนิมิตที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ขึ้น หรือว่านางจะบำเพ็ญเพียรวิถีดนตรีเยี่ยงนั้นหรือ ? ’

‘แต่นี่มันมิถูกต้องนะ ! ’

‘ศิษย์พี่ชวี่เพิ่งจะบอกว่าวิถีแห่งดนตรี มิใช่แค่การดีดพิณเป็น แต่ยังมีสิ่งที่ลึกซึ้งยิ่งกว่านั้น’