เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 427

ตอนที่ 427 คำสั่งของบรรพจารย์ขง

วินาทีต่อมา เย่ฉางชิงรีบก้าวเท้าอีกข้างลงไปในสระบัวทันทีโดยมิลังเล

ในตอนแรกนั้นน้ำศักดิ์สิทธิ์ในสระบัวเหมือนจะดูใสและเย็นสดชื่น แต่หลังจากเกิดนิมิตต่าง ๆ ขึ้นมา น้ำศักดิ์สิทธิ์ภายในสระบัวกลับอุ่นขึ้นราวกับน้ำพุร้อน

ขณะเดียวกัน เมื่อเย่ฉางชิงจุ่มฝ่าเท้าลงไปในสระบัว ก็สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่ามีจิตวิญญาณที่บางเบา ทะลุผ่านทุกรูขุมขนเพื่อเข้าสู่ภายในร่างกาย

หลังจากนั้นเขาก็ได้เดินเข้าไปตรงกลางของสระบัวอย่างระมัดระวัง ก่อนจะค่อย ๆ นั่งลง

มินานหลังจากนั้นเคล็ดเทพปีศาจโบราณ ก็เริ่มโคจรภายในร่างกาย

ทำให้จุดเซินฉางทั้งหกตำแหน่งเปิดขึ้น จากนั้นก็ดูดซับเอาจิตวิญญาณต่าง ๆ ที่แฝงอยู่ภายในสระน้ำศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่ร่างอย่างบ้าคลั่ง

มิกี่อึดใจต่อมา

เย่ฉางชิงก็ถูกหมอกแสงหลากสีที่เปล่งประกายระยิบระยับจำนวนมหาศาลปกคลุมเอาไว้ และบดบังร่างของเขาไปจนหมด

ส่วนจุดเซินฉางทั้งหกภายในร่างของเขาที่เปิดออกนั้น ราวกับมีสะพานสายรุ้งทั้งหกเชื่อมกับสระบัว จิตวิญญาณธาตุต่าง ๆ เรียกได้ว่าหลั่งไหลเข้าสู่จุดเซินชางอย่างต่อเนื่อง

ขณะเดียวกัน แผ่นหยกหลากสีที่อบอวลไปด้วยไอพลังหยินหยาง ที่ลอยอยู่ภายในจุดตันเถียนของเขา

หลังจากดูดซับจิตวิญญาณธาตุต่าง ๆ เข้าไปอย่างต่อเนื่องแล้ว บัดนี้ก็ลุกโชนขึ้นราวกับเปลวเพลิง จนเกิดคลื่นแสงเป็นชั้น ๆ ราวกับร่างกำลังจะเกิดการพัฒนาขึ้นมิหยุด

จนเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วยาม

หลังจากนั้นเย่ฉางชิงก็ยกยิ้มพึงพอใจออกมา

ผมดำสลวยของเขาพลันขยับ ร่างกายเริ่มเปล่งแสงระยิบระยับออกมา

ขณะเดียวกันร่างของเขาก็ได้แผ่คลื่นแสงอันรุนแรงออกมา สาดส่องไปทั่วทุกทิศทุกทาง

วินาทีนี้ เย่ฉางชิงจึงดูราวกับเทพ ที่กำลังนั่งสมาธิอยู่ในสระบัวก็มิปาน

ถูกต้อง !

เขาบรรลุแล้ว !

ภายในสระบัวแห่งนี้ เขาใช้เวลาสั้น ๆ แค่หนึ่งชั่วยาม ก็สามารถบรรลุอย่างก้าวกระโดด จากระดับ สร้างรากฐานปราณขั้นท้าย ไปสู่ระดับแดนสร้างแก่นได้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เพียงแต่ระดับแดนสร้างแก่นของเขานั้น กลับแตกต่างจากระดับแดนสร้างแก่นของผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่น ๆ เนื่องจากจินตานของเขาได้มีแสงหลากสีสันปรากฏขึ้น และอบอวลไปด้วยไอพลังหยินหยาง

ราวกับมีสัญลักษณ์มหามรรคามากมายนับมิถ้วนเปล่งแสงราง ๆ ออกมา ขณะเดียวกันยังได้แผ่ไอพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมาด้วย

มินาน เย่ฉางชิงก็ลืมตาทั้งสองข้างขึ้น

วินาทีที่ลืมตาขึ้นมานั้น ดวงตาของเขากลับมีแสงเปล่งประกายระยิบระยับออกมาด้วย

“จิตวิญญาณธาตุต่าง ๆ ที่แฝงอยู่ภายในสระแห่งนี้เรียกได้ว่ามิมีที่สิ้นสุด หากข้าสามารถกลั่นจนหมดได้จริง ๆ มิแน่อาจจะสามารถบรรลุจุดสุดยอดแห่งวิถีเซียน กลายเป็นผู้ที่ไร้พ่ายจริง ๆ ก็เป็นได้”

เอ่ยเพียงเท่านั้น เย่ฉางชิงก็หันไปมองภาพโบราณที่ยังคงลอยอยู่กลางอากาศ จากนั้นก็หลับตาทั้งสองข้างลง และโคจรบำเพ็ญเพียรเคล็ดเทพปีศาจโบราณอีกครั้ง……

ขณะเดียวกัน ห่างจากสถานที่ทดสอบบันไดเมฆาออกไปมิไกลนัก ก็ได้มีจัตุรัสที่ลอยอยู่กลางอากาศ

ซึ่งก่อนหน้านี้ชวี่เหวินเซี่ยรวมถึงศิษย์หญิงของสำนักต่าง ๆ หลังจากเข้าไปในค่ายกลห้วงเวลาบนบันไดเมฆาแล้ว

วินาทีต่อมาพวกนางก็ได้มาปรากฏขึ้นบนจัตุรัสลอยฟ้าแห่งนี้

เพียงแต่สิ่งที่ทำให้พวกนางรู้สึกมึนงง ก็คือ เมื่อพวกนางปรากฏตัวขึ้นที่จัตุรัสแห่งนี้ บนจัตุรัสอันกว้างใหญ่กลับไร้ซึ่งผู้คน

ทว่าหลังจากพวกนางยืนรออยู่พักใหญ่ ก็มีชายชรากลุ่มหนึ่งทยอยมาถึงที่นี่

หลังจากที่อีกฝ่ายพิจารณาดูพวกนางแล้ว ก็ได้ส่ายหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็มิได้สนใจพวกนางอีก

แต่ก็มิได้มีท่าทีเช่นนี้ทั้งหมด

เมื่อเหล่าผู้อาวุโสเหล่านี้เห็นชวี่เหวินเซี่ยและศิษย์หญิงที่มีใบหน้าพริ้มพราย ท่าทางโดดเด่นอีกนางหนึ่ง กลับมีสีหน้าประหลาดใจ ก่อนจะเดินเข้ามาถาม

จนสุดท้ายเมื่อท่านประมุขเหยาห้าวหยานปรากฏตัวขึ้น

“ศิษย์ทุกท่าน ข้าคือ ประมุขของนิกายกระบี่สวรรค์ ประการแรก ข้าขอแสดงความยินดีด้วยที่พวกเจ้าสามารถผ่านการทดสอบครั้งนี้มาได้ และได้กลายเป็นศิษย์คนหนึ่งของนิกายกระบี่สวรรค์ของเราแล้ว”

เหยาห้าวหยานกวาดสายตามองทุกคน พลางเอ่ยด้วยใบหน้าที่แฝงรอยยิ้มอ่อนโยนว่า “ประการที่สอง เนื่องจากการทดสอบยังดำเนินอยู่ ดังนั้นต้องรอการทดสอบสิ้นสุดลงเสียก่อน พวกเจ้าจึงสามารถไปจากที่นี่ได้”

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็นิ่งอึ้งไป ก่อนจะหันมาสบตากันเล็กน้อย ก่อนจะคารวะให้

เหยาห้าวหยานพยักหน้าให้ จากนั้นก็ลอบพิจารณาพวกนางทีละคน

เหมือนกับที่เขาคาดการณ์เอาไว้ก่อนหน้านี้มิมีผิด ศิษย์หญิงเหล่านี้แม้ว่าจะสามารถก้าวขึ้นบันไดเมฆาหกสิบขั้นได้สำเร็จ แต่คุณสมบัติของพวกนางนั้นยังมิดีพอ

แต่หนึ่งในนั้นกลับมีคนหนึ่ง ที่มีคุณสมบัติโดดเด่นมากที่สุด และเหมาะสมที่จะเข้ามาเป็นศิษย์สายใน และมี 11 คนที่พอถู ๆ ไถ ๆ ให้บำเพ็ญเพียรเป็นศิษย์สายนอกได้