เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน นิยาย บท 49

ตอนที่ 49 พี่สวีอย่าได้เกรงใจ !

‘ดูท่าสิบปีมานี้ฝีมือด้านหมากล้อมของตาเฒ่าผู้นี้คงจะก้าวหน้าขึ้นมิน้อย’

‘สิบปีก่อนที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จื่อชิง เขาให้ข้าเดินก่อน 3 ตัวทำให้ครานั้นข้าสามารถเอาชนะเขามาได้ มาวันนี้ถึงขนาดกล้าให้ข้าเดินนำก่อน 5 ตัวเชียวหรือ ? ’

นักพรตฉางเสวียนมีสีหน้าประหลาดใจทันที เมื่อได้ยินสวีฉิงเทียนกล่าวว่า จะยอมให้เขาเดินหมากก่อน 5 ตัว แต่แท้จริงแล้วภายในใจกลับกำลังดูแคลนสวีฉิงเทียนอยู่

เพราะเวลานี้ตัวเขานั้นแตกฉานจนมีปัญญาล้ำเลิศกว่าแต่ก่อนมากโข

หลังจากได้รับคำชี้แนะจากท่านบรรพจารย์เย่ในคืนนั้น เขาคิดว่าหากเดินหมากกับคนแซ่สวีตอนนี้ จะสามารถเหยียบอีกฝ่ายให้จมดินได้อย่างแน่นอน

นักพรตฉางเสวียนคิดถึงตรงนี้ก็ฉีกยิ้มประจบขึ้น มองไปยังสวีฉิงเทียนที่มีท่าทางสงบนิ่ง พร้อมเอ่ยถามว่า “พี่สวี ท่านมั่นใจหรือว่าจะให้ข้าเดินก่อนถึง 5 ตัว ? ”

สวีฉิงเทียนเอ่ยอย่างสบาย ๆ ว่า “พี่เหออย่าว่าแต่ 5 ตัวเลย หากมิเห็นแก่หน้าท่าน ข้าจะให้ท่านเดินก่อน 10 ตัวเลย เป็นเยี่ยงไร ? ”

“10 ตัวงั้นหรือ ? ”

นักพรตฉางเสวียนได้ยินก็แสร้งตกใจจนผงะไปครู่หนึ่ง สีหน้าดูประหลาดใจมากกว่าเดิม

‘ดูท่าก่อนหน้านี้ข้าคงจะประเมินตาเฒ่าผู้นี้ต่ำเกินไป นึกมิถึงว่าจะหยิ่งผยองถึงเพียงนี้เชียว ! ’

นักพรตฉางเสวียนโบกมือไปมา ก่อนจะเอ่ยอย่างมิเกรงใจว่า “พี่สวี ท่านมิต้องเห็นแก่หน้าข้าหรอก หากท่านตกลงงั้นก็ยอมให้ข้าเดินก่อน 10 ตัวก็แล้วกัน”

สวีฉิงเทียนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ประกายดูถูกพาดผ่านดวงตา และแอบคิดในใจว่า ‘ดูท่าตาเฒ่าคงจะกลัวแพ้จริง ๆ แต่เพื่อข่าวของผู้อาวุโสลึกลับท่านนั้น จะยอมให้ตาเฒ่าได้ใจไปก่อนก็แล้วกัน’

“พี่เหอในเมื่อท่านเอ่ยออกมาถึงเพียงนี้แล้ว เช่นนั้นตาแรกข้าให้ท่านเดินก่อน 10 ตัวก็แล้วกัน”

สวีฉิงเทียนมองนักพรตฉางเสวียน พร้อมส่งยิ้มหยันให้อีกฝ่ายขณะตอบกลับไป

นักพรตฉางเสวียนพยักหน้ารับ และเอ่ยขึ้นทันทีว่า “พี่สวี ในเมื่อท่านกล่าวเช่นนี้ ข้าก็มิขอเอาเปรียบท่าน รอบแรกพวกเราเดินพันด้วยสมบัติวิญญาณชั้นยอด 2 ชิ้นเป็นเยี่ยงไร ? ”

“ได้ เอาตามที่ท่านว่าเดิมพันด้วยสมบัติวิญญาณชั้นยอด 2 ชิ้น”

สวีฉิงเทียนเอ่ยจบ นักพรตฉางเสวียนก็เริ่มวางหมากดำบนจุดดาว1ทั้งสี่มุม รวมทั้งจุดดาวทั้งสี่ด้าน

“พี่สวี เชิญ ! ”

หลังจากวางหมากดำครบสิบตัวแล้ว นักพรตฉางเสวียนจึงเอ่ยเชิญสวีฉิงเทียนด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น

สวีฉิงเทียนพยักหน้ารับก่อนกวาดสายตามองหมากที่วางบนกระดานทั้งสิบตำแหน่ง ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะคีบหมากขาวตัวหนึ่งวางลงอย่างรวดเร็ว

นักพรตฉางเสวียนยิ้มออกมา สมองนึกถึงหนึ่งในวิธีทำลายกลหมากสี่มังกรพ่นวารีที่ท่านบรรพจารย์เย่บอกไว้ในคืนนั้น

แม้สวีฉิงเทียนจะต่อให้สิบตัว เขาก็มิได้แสดงออกถึงการโจมตีที่ดุดันแต่อย่างใด แต่เขาจะค่อย ๆ บีบให้สวีฉิงเทียนพ่ายแพ้ในที่สุด

สองคนผลัดกันเดินหมากไปมา จนเมื่อนักพรตฉางเสวียนวางหมากตาที่ห้าสิบสี่ลง ในสุดก็สามารถเอาชนะไปได้

สวีฉิงเทียนกวาดตามองหมากบนกระดาน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพูดกับนักพรตฉางเสวียน “พี่เหอ ดูท่ามิพบกันสิบปี เหมือนท่านจะก้าวหน้าขึ้นมากทีเดียว”

นักพรตฉางเสวียนเอ่ยอย่างถ่อมตนว่า “พี่สวี ท่านพูดอะไรกัน หากมิใช่เพราะท่านต่อให้ข้า 10 ตัว ข้าจะชนะท่านได้เยี่ยงไรกัน ? ”

นักพรตฉางเสวียนเอ่ยจบก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

สวีฉิงเทียนขมวดคิ้วเล็กน้อยกับท่าทางราวกับคางคกขึ้นวอของนักพรตฉางเสวียน พลันมีแววเย้ยหยันและดูถูกดูแคลนแวบผ่านดวงตาของเขา

“พี่เหอ กระดานต่อไปข้าต่อให้ท่าน 5 ตัวก็แล้วกัน” สวีฉิงเทียนเอ่ยขึ้น

‘ยังต่อให้อีก 5 ตัวงั้นหรือ ? ’

นักพรตฉางเสวียนนิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดกลั้วหัวเราะออกมา “พี่สวีในเมื่อท่านต่อให้ข้า 5 ตัว เช่นนั้นเราเดิมพันน้อยลงหน่อยก็แล้วกัน เอาเป็นว่าเดิมพันด้วยสมบัติวิญญาณชั้นยอด 1 ชิ้นก็แล้วกัน”

สวีฉิงเทียนยกมือขึ้นขัด “ครานี้ขอเดิมพันด้วยสมบัติวิญญาณชั้นยอด 5 ชิ้น”

“พี่สวีท่านมั่นใจหรือว่าจะเดิมพันถึง 5 ชิ้น ? ” นักพรตฉางเสวียนเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง

สวีฉิงเทียนแค่นเสียงออกมา “มีอะไรรึ ท่านกลัวข้าแพ้มิเป็นหรือเยี่ยงไร ? ”

“แพ้เป็น ย่อมแพ้เป็นอยู่แล้ว ! ”

แม้ปากจะเอ่ยเช่นนั้น แต่นักพรตฉางเสวียนกลับเริ่มวางหมากดำไปแล้วห้าตัว