เกมรักกลลวง นิยาย บท 6

6 /10

ทำไมกัน พ่อกับแม่ก็เห็นคูเปอร์เหมือนเป็นลูกแท้ๆ นอกจากสเป็คเตอร์คอร์เปอเรชั่นแล้ว พวกเขายังยกทรัพย์สินให้คูเปอร์แทบทุกอย่าง ทำไมเขายังใจร้ายขนาดนี้ได้ลงคอ

คูเปอร์มองเอริก้าอย่างเย็นชาพร้อมกับบีบคางของเธอ “ทำไมคุณฮาร์วีย์มาเปลี่ยนห้องเอานาทีสุดท้ายล่ะ แล้วผู้ชายคนที่ออกจากห้อง 2588 น่ะเป็นใครกัน”

“ยังไม่รู้เลย” ขากรรไกรด้านล่างของเอริก้าถูกคูเปอร์บีบจนเกือบจะแหลกแล้ว ทั้งหมดที่เธอทำได้ก็คือพูดเอาใจเขา “แต่ตอนนี้ก็ไม่สำคัญแล้ว เพราะพวกคุณก็หย่ากันแล้วนี่ นอกจากยายแก่ที่นอนพะงาบๆ อยู่บนเตียงแล้ว เจเนวีฟก็ไม่มีใครอีกแล้ว แถมภาพพจน์ของเธอก็ย่อยยับป่นปี้ไปแล้วอีกต่างหาก ยังไม่พอใจอีกเหรอคะ”

เมื่อคูเปอร์ได้เห็นภาพหญิงสาวที่กำลังคุกเข่าท่ามกลางสายฝนอย่างทุกข์ทรมาน ไม่รู้ว่าทำไมเขารู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“ผมพอใจอยู่แล้ว!” คูเปอร์ตอบอย่างเย็นชา เขาเหวี่ยงเอริก้าขึ้นไปบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมตัวเธอ

ครอบครัวรัคฟอร์ดสมควรถูกทำลาย! ตอนนี้เราได้ครอบครองสิ่งที่ควรเป็นของเราเรียบร้อยแล้ว!

“คูปคะ เดี๋ยวค่ะ...” เอริก้าพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น เธอใช้นิ้วของเธอแกะกระดุมเสื้อของคูเปอร์อย่างคล่องแคล่ว

ในที่สุดทั้งห้องก็เต็มไปด้วยสรรพเสียงจากการบรรเลงเพลงรักอย่างเร่าร้อนของทั้งคู่

เจเนวีฟตัวสั่นเทิ้มขึ้นมาอย่างหยุดไม่ได้เมื่อเธอได้เห็นร่างกายของทั้งสองนัวเนียกันบนเตียง เธอรู้สึกหนาวเยือกราวกับได้เดินเข้าไปในกระท่อมหิมะ

ถ้าอย่างนั้น ทั้งหมดนี้คูเปอร์กับเอริก้าก็ได้วางแผนเอาไว้แล้วสินะ รวมทั้งนักข่าวที่เอาเรื่องฉันไปปูดบนอินเทอร์เน็ต เขาหย่ากับฉันเพื่อที่จะแย่งทุกอย่างไปจนท้ายที่สุดฉันก็ไม่เหลืออะไร!

“ทำไมกัน...” เจเนวีฟพูดอย่างอดสู เธอมองดูผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเคยอยู่ข้างๆ เธอ “ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ล่ะ”

จริงๆ แล้วเขาคือสามีของฉัน หลังจากพ่อแม่ฉันเสียชีวิตไปแล้ว เขาคือคนที่ช่วยเหลือให้กำลังใจฉัน นี่เขาหลอกฉันมาตลอดนี่!

อาร์มันด์ยังไม่ทันได้ตอบ ความรู้สึกหลังจากตากฝนมาสองสามชั่วโมงบวกกับภาพที่เจเนวีฟเห็นบนจอนั้นทำให้เธอถึงกับหมดสติไป

อาร์มันด์มีสีหน้าสลดลง เขาสอดแขนทั้งสองข้างเข้าไปใต้ขาทั้งสองของเจเนวีฟแล้วอุ้มเธอออกจากห้องไป

“โทรหาทิโมธีซิ”

“ได้ครับ คุณฟอล์คเนอร์”

อาร์มันด์พาตัวเจเนวีฟไปที่แมนชั่นหรูแห่งหนึ่งที่ใจกลางเมือง สแวลโลว์การ์เด้น

ไม่นานนักหลังจากอาร์มันด์เข้าไปในบ้าน ชายหนุ่มในชุดสีขาวคนหนึ่งลุกขึ้นจากโซฟา “อาร์มันด์”

อาร์มันด์ผงกหัวเล็กน้อย จากนั้นพาเจเนวีฟขึ้นไปให้ชายหนุ่มทำแผลที่ชั้นสอง

อาร์มันด์สูบบุหรี่รออยู่ที่ชั้นล่าง ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ทิโมธีลงมาจากชั้นสอง “ไม่เลวนี่ อาร์มันด์ เจอเธอได้นี่ถือว่านายมีโอกาสหนึ่งในล้านเลยนะเนี่ย ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ เธอคนนี้คือคนที่ตกเป็นข่าวฉาว ถูกมั้ย”