เกมรักกลลวง นิยาย บท 7

ไม่นานนัก เอริก้าก็เดินออกมาจากบ้าน “ลูกจ๋า ทำไมลูกออกมาเล่นตั้งแต่เช้าเลยล่ะ ลูกยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลยนะ”

“แม่ฮะ!” เด็กชายตัวน้อยวางของเล่นลงทันทีทันใดแล้วโผเข้าหาอ้อมกอดของเอริก้า เธออุ้มเขาขึ้นมา “เมื่อวานนี้พ่อบอกว่าจะเล่านิทานให้ผมฟัง แต่พอทานข้าวเย็นเสร็จพ่อก็ออกไป”

“เดี๋ยวพอแม่ไปถึงออฟฟิศ แม่จะบอกให้พ่อวิดีโอคอลมาขอโทษลูก ดีมั้ยจ๊ะ”

“ได้ฮะ”

เจเนวีฟย่างกายเข้าไปหาเอริก้าด้วยใบหน้าซีดเผือด “เธอ! พวกเธอ...”

เด็กชายตัวน้อยอายุราวๆ สามขวบ

เอริก้าหันกลับมาพร้อมกับลูกชายตัวน้อยในอ้อมแขน เมื่อเธอเห็นเจเนวีฟ แววตื่นตระหนกฉายอยู่บนใบหน้าของเธอทันที “เจเนวีฟ ละ.. ลมอะไรหอบเธอมาที่นี่”

พูดจบเอริก้าก็วิ่งหนีเข้าบ้านพร้อมกับอุ้มลูกชายเข้าไปด้วย

เจเนวีฟวิ่งไล่กวดเอริก้า ไม่นานนักเธอก็ไล่ทัน เธอจิกผมของเอริก้าแล้วตบหน้า

“เอริก้า ทำไมเธอทำกับฉันแบบนี้ เธอมาจากหมู่บ้านหนึ่ง ฉันน่ะอุตส่าห์ช่วยออกเงินค่าเล่าเรียนให้เธอจนเรียนจบมหาวิทยาลัยได้ ฉันก็ยังช่วยให้เธอเข้าสเป็คเตอร์คอร์เปอเรชั่นได้ แล้วฉันก็ยังซื้อบ้านให้เธออีก แต่เธอทำให้ฉันสูญสิ้นทุกอย่าง”

เจเนวีฟคิดว่าคูเปอร์และเอริก้าเพิ่งจะอยู่ด้วยกันไม่นานนัก เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าทั้งสองจะมีลูกโตขนาดนี้แล้ว

ณ เวลานั้น เจเนวีฟรู้สึกตัวขึ้นมาทันทีว่าเธอนั้นโง่แค่ไหน

เธอเพิ่งจะมารู้ตัวว่าเธอถูกคนที่เธอสนิทด้วยทั้งสองคนหักหลังมานานแล้ว เธอรู้สึกราวกับว่าทั้งสองเอามีดแทงเข้าที่หัวใจของเธอพร้อมกับฉีกเธอเป็นชิ้นๆ

เจเนวีฟยังตบเอริก้าไม่หยุด นัยน์ตาของเจเนวีฟนั้นแดงก่ำ แม้แต่พวกแม่บ้านก็ยังจับทั้งสองแยกไม่ได้เลย

ทันใดนั้น ก็มีมือๆ หนึ่งมาแทรกกลางระหว่างหญิงสาวทั้งสอง มือนั้นคว้าผมของเจเนวีฟแล้วกระชาก ทำให้ตัวเธอกระเด็นไปข้างๆ และล้มลงบนพื้น ทำเอาเธอเจ็บจนหายใจไม่ออก เจเนวีฟเงยหน้าขึ้น เธอเห็นคูเปอร์ยืนตระหง่านอยู่ตรงหน้าพร้อมกับสีหน้าถมึงทึง “เจเนวีฟ นี่เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่”

“ทำไม” เจเนวีฟยันตัวลุกขึ้นแล้วจ้องไปที่ผู้ชายที่เธอเคยรักมากว่าสิบปี “พ่อแม่คุณตายไป และพ่อฉันก็อุตส่าห์ให้คุณเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลรัคฟอร์ด เลี้ยงดูคุณมา แถมยังยกทุกอย่างให้ ทำไมคุณยังฆ่าพวกเขาได้ลงคอ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน