พอคนงานจัดการค้นข้าวของเสร็จแล้ว แมนชั่นที่เคยโอ่โถงนั้นดูทรุดโทรมลงไปถนัดตา แม้แต่ประตูไม้ชิงชันคนงานก็เอาออกไปด้วยเช่นกัน
แม่บ้านชราลากกล่องมาใบหนึ่งพร้อมกับเดินกระปลกกระเปลี้ยเข้ามาในบ้าน ในกล่องนั้นมีเสื้อผ้าสองสามชุดและกล่องเครื่องประดับราคาแพง “คุณหนูรัคฟอร์ด ฉันเก็บของรักของคุณบางส่วนไว้ในกล่องนี้ตอนที่ฉันเห็นว่าพวกคนงานมาน่ะค่ะ”
เจเนวีฟสังเกตเห็นขาของแม่บ้านและทราบในทันทีว่าเป็นฝีมือคนงานเหล่านั้น “ป้ามาเรีย...” เจเนวีฟพูดพร้อมกับนัยน์ตาแดงก่ำ
มาเรียคือแม่บ้านที่แม่ของเจเนวีฟพาเข้ามาอยู่ในบ้าน เธอเป็นคนที่คอยดูแลเจเนวีฟมาตั้งแต่เด็ก
มาเรียเกรงว่าคนงานพวกนั้นจะกลับมา เธอจึงขอให้เจเนวีฟขับรถไปที่บ้านของเธอด้วยกัน ที่นั่นมีห้องนอนสองห้องและห้องนั่งเล่นหนึ่งห้อง เธอเก็บห้องคนทำความสะอาดไว้สำหรับเจเนวีฟ
“ตอนที่ฉันเริ่มทำงานให้กับแม่ของคุณ เธอได้ออกเงินดาวน์ค่าบ้านนี้ให้กับฉัน โชคไม่ดีที่...”
เจเนวีฟได้ฟังแล้ว เธอก็ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น
แม้แต่แม่บ้านยังรู้จักตอบแทนบุญคุณคน เจเนวีฟช่วยและสนับสนุนเอริก้าขนาดนี้แล้ว เอริก้ายังไม่ช่วยเหลือเธอเลย!
เจเนวีฟจัดวางโล่ที่ระลึกของพ่อแม่เธออย่างเรียบร้อย
นอกจากเครื่องประดับที่แม่ได้ทิ้งไว้ให้เจเนวีฟ แม่ก็ยังได้ส่งต่อเครื่องประดับที่เหลือในกล่องให้กับมาเรีย “ป้ามาเรีย เดี๋ยวฉันจะเก็บโล่ที่ระลึกของพ่อแม่ไว้ที่บ้านป้านะ ฉันยังมีเรื่องคาราคาซังอยู่น่ะ”
มาเรียตอบว่า“ฉันได้ยินว่าแม่เฒ่ารัคฟอร์ดกำลังป่วยอยู่ ทำไมคุณไม่ไปช่วยดูแลเธออยู่ที่โรงพยาบาลล่ะ”
“คุณยายมีพยาบาลคอยดูแลอยู่แล้วค่ะ ป้าน่าจะพักอยู่ที่บ้านนะคะ ขาป้าไม่ค่อยจะดีเท่าไร” พอเจเนวีฟร่ำลามาเรียเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอก็ขับรถไปโรงพยาบาลทันที
ในขณะที่กำลังขับรถอยู่ เธอก็จมอยู่ในห้วงความคิด
ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว ฉันจะแก้แค้นยังไงดีนะ นี่ฉันจะกลับมาเป็นเจ้าของสเป็คเตอร์คอร์เปอเรชั่นอีกได้ยังไงน่ะ
ทันใดนั้น ภาพใบหน้าอันเย็นชาของชายคนหนึ่งปรากฏขึ้นในหัวของเจเนวีฟ
เธอสั่นหัวเพื่อสลัดความคิดนั้นออกไปจากหัว เธอตัดสินใจไปเยี่ยมยายก่อนที่ความคิดอื่นๆจะแทรกเข้ามา
ตอนนั้นเอง มีรถเบนท์ลีย์ขับผ่านเธอ
กระจกหน้าต่างประตูหลังนั้นเปิดลงมาบางส่วน เจเนวีฟมองเห็นทางกระจกข้างว่าคนที่นั่งอยู่ในรถนั้นคือใคร คูเปอร์นั่นเอง!
เจเนวีฟเหยียบคันเร่งเพื่อไล่กวดรถเบนท์ลีย์ที่วิ่งอยู่หน้ารถเธอ เมื่อเธอนึกขึ้นมาได้ว่าคูเปอร์นั้นโหดร้ายแค่ไหนและนึกถึงภาพที่โล่ที่ระลึกทั้งสองอันถูกขว้างลงมาที่พื้นจนแตก นัยน์ตาของเธอก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้นและความชิงชัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกมรักกลลวง