กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 411

วรยุทธของเยี่ยเฟิงไม่สูงมากนัก แม้แต่ตัวเองก็ยากที่จะปกป้อง แต่เขาก็ยังคงสละพลังปราณที่แท้จริงให้กับอัครมเหสีฉู่

เมื่อเห็นว่าอัครมเหสีฉู่ทนไม่ไหว เยี่ยเฟิงก็ตื่นตระหนก เขาคุกเข่าลงและอ้อนวอน "ท่านผู้นำ ข้าขอร้อง ได้โปรดส่งอัครมเหสีฉู่ลงไปจากเขาก่อนเถิด นางเป็นเพียงสตรีคนหนึ่งที่อ่อนแอ ที่นี่อากาศร้อนมากเกินไป ร่างกายของนางทนไม่ไหว"

"ตุ้บ......"

ผู้นำกองธงกล้วยไม้เหยียบใบหน้าของเขาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม และก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคือง "ปล่อยนางไปงั้นหรือ？เจ้ากับนางมีความสัมพันธ์อะไรกัน？เจ้าถึงยอมคุกเข่าขอร้องข้าเพื่อนาง ไม่ลังเลที่จะส่งนางออกไป และไม่ลังเลที่จะสละชีวิตของตัวเอง ？กู้ชูหน่วนเป็นหญิงสาวที่รูปโฉมงดงาม แต่อัครมเหสีฉู่เป็นเพียงหญิงชราคนหนึ่ง เจ้าชอบอะไรในตัวนาง？"

เยี่ยเฟิงปล่อยให้เขาเหยียบใบหน้าของเขา นัยน์ตาที่แข็งกร้าวมองไปที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้อย่างอ้อนวอน ราวกับว่าเขายอมทำทุกอย่าง ขอเพียงแค่ผู้นำกองธงกล้วยไม้ปล่อยอัครมเหสีฉู่ไป

"ปล่อย......ปล่อยเขา......"

อัครมเหสีฉู่กล่าวอย่างแผ่วเบา นางต้องการจะลุกขึ้น แต่ดูเหมือนว่าร่างกายของนางจะหนักอึ้ง และไม่สามารถขยับได้

"เขาเป็นผู้ปรนนิบัติของข้า ข้าจะทำอะไรกับเขาก็ได้ ทำไม หรือว่าอัครมเหสีฉู่ทรงรู้สึกโดดเดี่ยว จึงชอบใบหน้าขาว ๆ ของเขา？"

ในขณะที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้กล่าว เขาก็ออกแรงที่เท้ามากขึ้น

คราวนี้เขาเหยียบหน้าอกของเยี่ยเฟิง และออกแรงเหยียบจนเยี่ยเฟิงหายใจไม่ออก

ผู้นำกองธงโบตั๋นแต่งกายด้วยชุดที่สง่างาม เขาเฝ้ามองอยู่ข้าง ๆ อย่างด้วยสายตาที่เยือกเย็น และความดุร้ายก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

สายตาที่มุ่งร้ายของเขาจ้องมองไปที่เยี่ยเฟิง ราวกับว่าเขาจะสนใจเยี่ยเฟิงเป็นอย่างมาก

กู้ชูหน่วนตะโกนเรียก "ฝูกวง"

"นายท่าน ผู้น้อยอยู่นี่ขอรับ"

นางเพียงแค่ลองเรียกดูเท่านั้น และเดิมทีก็ไม่ได้หวังว่าฝูกวงจะอยู่ที่นี่ แต่ไม่คิดว่าเขาจะอยู่ที่นี่จริง ๆ