กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1172

ระยะห่างระหว่างเยี่ยเฟิงกับกู้ชูหน่วนและเยี่ยจิ่งหานนั้นใกล้มาก เพียงแค่เขายื่นมือออกไป กู้ชูหน่วนและเยี่ยจิ่งหานจะต้องสิ้นลมหายใจในทันที

กู้ชูหน่วนกำลังเดิมพันว่าเยี่ยเฟิงจะไม่ลงมือ

หากเขาต้องการสังหารเยี่ยจิ่งหาน เขาคงไม่มีทางไว้ชีวิตเยี่ยจิ่งหานมาถึงตอนนี้

พวกเขาทั้งสามคนยืนคนละมุมคล้ายกับรูปสามเหลี่ยม กู้ชูหน่วนและเยี่ยเฟิงมองหน้ากัน

คนหนึ่งมีสายตาอันเยือกเย็น

อีกคนมีสายตาที่เต็มไปด้วยความสับสน

ในที่สุด

ในตอนที่ชีวิตของเยี่ยจิ่งหานถูกนางช่วยเอาไว้ เยี่ยเฟิงก็ลงมือสกัดจุดของเยี่ยจิ่งหานและนางเอาไว้

การลงมือของเขานั้นแม่นยำเป็นอย่างมาก หากเร็วกว่านี้แม้แต่วินาทีเดียว เยี่ยจิ่งหานก็อาจจะตายไปแล้ว

หากช้าไปกว่านี้อีกวินาทีเดียว กู้ชูหน่วนก็จะลงมือทันที

เยี่ยเฟิงพึมพำออกมา “เจ้าว่า หากข้าขังเจ้าไว้ ณ ที่แห่งนี้ไปตลอดชีวิต มันจะเป็นอย่างไร”

“ไม่เป็นอย่างไรทั้งนั้น”

“หากเซี่ยวอวี่เซวียนอยู่ด้วยก็คงจะดีไม่น้อย”

เมื่อได้ยินชื่อของเซี่ยวอวี่เซวียน ความเจ็บปวดก็ปรากฏออกมาจากแววตาของกู้ชูหน่วน

มือขวาของเยี่ยเฟิงสัมผัสลงบนใบหน้าของกู้ชูหน่วน

ความเยือกเย็นทำให้ร่างกายของนางสั่นเทา

“ข้าทำอะไรผิดอย่างนั้นหรือ เจ้าถึงได้เยือกเย็นกับข้าถึงเพียงนี้? เยี่ยจิ่งหานก็ยังไม่ตายไม่ใช่หรือไง?”

“เจ้าทำลายล้างเผ่าเพลิงฟ้า ทำลายแขนและขาของอาม่อ และทำให้เผ่าปีศาจต้องล่มสลาย”

“นี่มันด้วยเหตุผลอะไร? มีเพียงแค่กษัตริย์เท่านั้นที่สามารถทำลายล้างผู้อื่นได้ แต่ประชาชนทั่วไปกลับทำไม่ได้? อีกอย่าง......เจ้าเองก็เป็นคนทำลายเผ่าเพลิงฟ้าไม่ใช่หรือ”

“แต่ข้าไม่เหมือนกับเจ้า ข้าไม่ได้สังหารคนแก่ เด็ก และผู้ที่อ่อนแอ”

เยี่ยเฟิงยิ้มออกมา แววตาของเขาเยือกเย็นยิ่งขึ้น

ในสายตาของนาง เขาเป็นคนชั่วร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?

ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาสังหารทุกคนหรือไม่

ต่อให้เขาสังหารทุกคนแล้วยังไง เดิมทีคนพวกนี้ก็ติดหนี้เขาไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

จู่ ๆ เยี่ยเฟิงก็คว้าคอเสื้อของนางและกล่าวออกมาอย่างเยือกเย็น “ใช่ ข้าสังหารทุกคนที่ขวางหน้า เจ้าอยากจะล้างแค้นแทนพวกเขาหรือไม่?”

กู้ชูหน่วนพยายามเบือนหน้าหนี ไม่อยากเห็นหน้าที่โหดเหี้ยมและดุร้ายของเขา

“เจ้าได้เป็นจักรพรรดิแห่งรัฐฉู่ไปแล้ว แก้แค้นก็แก้ไปแล้ว ทุกอย่างควรจะจบลง”

“เจ้าไม่อยากแก้แค้นแทนจอมมารกับเหวินเส่าอี๋อย่างนั้นหรือ? เจ้าไม่อยากแก้แค้นแทนเยี่ยจิ่งหานอย่างนั้นหรือ? เจ้าไม่ได้เกลียดข้าไปถึงกระดูกดำอย่างนั้นหรือ?”