กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1170

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ส่งเสียงออกมา ท่าทางของมันดูสับสนเล็กน้อย

“เพื่องูของข้าบอกว่าเยี่ยจิ่งหานมาถึงที่นี่หลายวันแล้ว อย่างน้อยก็น่าจะประมาณเจ็ดวัน”

เจ็ดวัน?

เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้

ในเวลานี้เยี่ยจิ่งหานควรจะอยู่ในโลงศพน้ำแข็งถึงจะถูก

นอกเสียจากว่าคนที่อยู่ในโลงศพน้ำแข็งนั้นไม่ใช่เยี่ยจิ่งหาน

แต่หากไม่ใช่เยี่ยจิ่งหาน เช่นนั้นเหตุใดนางถึงไม่รู้สึกตัว?

“ตอนนี้เยี่ยเฟิงไม่อยู่ เจ้าช่วยให้เพื่อนงูของเจ้าตามหาเยี่ยจิ่งหานให้ข้าหน่อย”

“ฟ่อ ฟ่อ ข้าได้ให้พวกมันออกไปตามหาตั้งนานแล้ว”

กู้ชูหน่วนเชี่ยวชาญด้านวิชาตัวเบา นางสามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วราวกับสายลม แต่ชั่วพริบตาเดียว นางก็สามารถกินพื้นที่การค้นหาได้เป็นวงกว้าง

นางตามหาเยี่ยจิ่งหานในหุบเขาหลาย ๆ ลูก ใช้พลังของนางในการสัมผัสพลังของค่ายกลเพื่อตรวจสอบที่อยู่ของเยี่ยจิ่งหานในหุบเขาแต่ละลูก

ตามหามาสามวันเต็ม นางก็ไม่พบร่องรอยของเยี่ยจิ่งหานเลยแม้แต่น้อย

แต่สิ่งที่นางได้พบก็คือคราบเลือดที่ติดอยู่บนหน้าผา

คราบเลือดดังกล่าวเป็นตัวหนังสือที่เขียนว่า :กู้ชูหน่วน

มันเป็นลายมือของเยี่ยเฟิง มันแสดงให้เห็นถึงความไม่ย่อท้อ ไม่อ่อนแอ และพยายามสู้จนถึงที่สุด

รูปลักษณ์ของตัวอักษรดังกล่าวดูบิดเบี้ยว ตอนที่เขาเขียนมันลงไป เขาน่าจะรู้สึกเจ็บปวดและทุกข์ทรมานอย่างมากเป็นแน่

คำพูดของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ผุดขึ้นมาในหัวของกู้ชูหน่วนอย่างต่อเนื่อง

มันบอกว่าเยี่ยเฟิงถูกเซียนอู๋เฉินทำให้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้

ความคิดเปลี่ยนไป

ตอนที่นางหลงป่ากับเซี่ยวอวี่เซวียน นางก็ได้เจอกับเยี่ยเฟิงที่อยู่ในสภาพยับเยิน

รวมถึง......หอคุมขังพญาหงส์

กู้ชูหน่วนถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง

ยื่นมือออกไป กู้ชูหน่วนเขียนตามรอยตัวอักษรที่เยี่ยเฟิงเขียนทิ้งไว้อย่างระมัดระวัง

กู้ชูหน่วนสัมผัสได้ถึงสภาพจิตใจของเขาในขณะนั้น

ในตอนที่นางเขียนจนถึงจุดสุดท้าย หน้าผาที่ดูปกติ จู่ ๆ ก็ระเบิดพลังอันยิ่งใหญ่ออกมา

พลังดังกล่าวทำให้กู้ชูหน่วนกระเด็นออกไปจนแทบทรงตัวไม่อยู่

นางพยายามใช้ทุกวิถีทางในการหลบหลีก และสุดท้ายถึงทรงตัวได้ในที่สุด

จากนั้นนางก็เข้าไปในทางที่ปรากฏขึ้นจากหน้าผาลึกลับ

แม้หัวใจของกู้ชูหน่วนจะเต้นแรง แต่นางก็เข้าไปในทันทีโดยที่ไม่คิดอะไรทั้งนั้น