กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1174

ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก เลือดไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง

กู้ชูหน่วนกัดฟันด้วยความโกรธที่กำลังปะทุออกมา

ในขณะที่นางกำลังพึมพำอะไรบางอย่าง กลุ่มสัตว์ร้ายที่อยู่ด้านนอกก็คำรามออกมา

จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงการกระแทกที่กึกก้อง

ไม่ใช่เรื่องยากในการจินตนาการ กลุ่มสัตว์ร้ายด้านนอกกำลังคิดที่จะพุ่งชนเพื่อทำร้ายค่ายกล

เยี่ยเฟิงกล่าวออกมา “ค่ายกลแห่งนี้ถูกข้าสร้างขึ้นมาโดยสมบูรณ์ ไม่มีสัตว์ร้ายตัวไหนที่สามารถเข้ามาได้ เลิกคิดเสียเถอะ”

“งั้นหรือ?”

กู้ชูหน่วนยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น แมลงกินคนฝูงหนึ่งบินเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง

รูม่านตาของเยี่ยเฟิงหดตัวลง มือทั้งสองข้างประสานกัน สร้างค่ายกลขึ้นมาเพื่อหยุดแมลงกินคนฝูงนั้นไว้ด้านนอก

“ต้องใช้พลังภายในจำนวนไม่น้อยเพื่อสร้างค่ายกลนี้ขึ้นมา เพื่อหยุดแมลงกินคนฝูงนี้ เจ้าต้องใช้พลังภายในอย่างไม่สิ้นสุด เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถทนได้นานสักแค่ไหน”

“ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะเอาชีวิตของเยี่ยเฟิงไปก่อนที่ข้าจะทนไม่ไหว”

แววตาทั้งสองคู่ประสานกัน เจตนาฆ่าในแววตาของเยี่ยเฟิงนั้นไม่อาจเก็บซ่อนไว้ได้อีกต่อไป

ดาบค่อย ๆ จ่อไปที่คอของเยี่ยจิ่งหาน

เพียงแค่เขาออกแรง ศีรษะของเยี่ยจิ่งหานก็พร้อมจะหลุดจากบ่าได้ทุกเมื่อ

เมื่อก่อนกู้ชูหน่วนเชื่อว่าเยี่ยเฟิงไม่ใช่คนที่จะสังหารผู้ใดสุ่มสี่สุ่มห้า

แต่สำหรับเยี่ยจิ่งหานในเวลานี้ นางก็ไม่กล้ารับประกัน

และนางก็ไม่อาจทนต่อความเจ็บปวดที่จะต้องสูญเสียเยี่ยจิ่งหานได้อีกต่อไป

กู้ชูหน่วนทำได้เพียงเลือกที่จะประนีประนอมเท่านั้น

ไม่รู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เห็นได้ชัดเจนว่าแมลงกินคนฝูงนั้นบินถอยออกไปแล้ว

เสียงสัตว์ร้ายด้านนอกค่ายกลเองก็หายไปแล้วเช่นกัน

“วิชาควบคุมสัตว์ร้าย ไม่ธรรมดาจริง ๆ”

“ห้ามเลือดให้เยี่ยจิ่งหานเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นพวกเราทั้งหมดสามคนจะต้องตายอยู่ที่นี้”

เยี่ยเฟิงหยิบผ้าพันแผลขึ้นมา เช็ดและห้ามเลือดตรงคอของเยี่ยจิ่งหาน

จากนั้นก็เดินมาข้างเตียงของกู้ชูหน่วน นอนอยู่ข้างกายของกู้ชูหน่วนทั้งที่ยังสวมเสื้อผ้า

บรรยากาศคลุมเครือเป็นอย่างมาก

กู้ชูหน่วนถูกสลัดจุด ถูกล่ามโซ่ที่ขาขวาและนอนอยู่บนเตียง

เยี่ยเฟิงนอนอยู่ข้างกายของนางโดยไม่ทำอะไร

ส่วนเยี่ยจิ่งหานก็นอนอยู่บนเตียงด้านข้าง

เหตุใดถึงได้เป็นภาพที่ไม่น่ามองเอาเสียเลย

กู้ชูหน่วนมองมาที่เยี่ยเฟิงด้วยความโกรธ