เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 25

เช้าวันใหม่ สองสามีภรรยายังคงนอนกอดกันกลมอยู่บนเตียงขนาดคิงไซซ์ เนื่องจากคนทั้งคู่เพิ่งจะผ่านสนามรักมาทั้งคืน กว่าจะได้นอนก็เกือบรุ่งสางแล้ว ในขณะที่คนทั้งสองนอนพักอย่างสบายใจ โดยที่ไม่รู้ว่าในเวลานี้โลกโซเชียลได้แชร์ภาพของอีธานกับมุกมายาตีแผ่ออกไปในวงกว้าง ดังกระหึ่มทั่วประเทศ เพียงแค่ระยะเวลาไม่กี่ชั่วโมง ตอนนี้ที่ร้านดอกไม้ ตุลาได้ตื่นแต่เช้าเพื่อมาเปิดร้าน เพราะเขารู้ว่ามารดาคงจะไปค้างที่โรงแรมกับบิดาอย่างแน่นอน เมื่อชายหนุ่ม จัดแจงทุกอย่างเรียบร้อย จึงหยิบสมาร์ตโฟนออกมา เพื่อท่องโลกโซเชียลตามปกติและเขาต้องตกใจกับภาพที่เห็น

"ว่าแล้วเชียว ป่านนี้แม่จะเป็นยังไงบ้างนะ จะเห็นข่าวนี้หรือยัง ทำไมคุณต้องทำกับแม่ผมแบบนี้ด้วย" ตุลานั่งบ่นพึมพำคนเดียวที่โซฟา เพราะแป้งร่ำกับเทียนหอมยังไม่ได้เข้ามาที่ร้าน เนื่องจากเหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมงร้านถึงจะเปิดให้บริการ

"เป็นอะไรทำไมดูเครียดจัง" กันยาเดินเข้ามาในร้านแล้วนั่งลงข้างๆ ตุลา หญิงสาวเริ่มทำสีหน้าสงสัย เมื่อพี่ชายดูมีใบหน้าที่เคร่งเครียดผิดปกติ

"คุณพ่อคนดีของเธอนะสิ กำลังจะทำให้แม่ของเราเสียใจ" น้ำเสียงของตุลาพูดออกมาด้วยความประชดประชัน พร้อมกับยื่นสมาร์ตโฟนให้กันยาได้ดูภาพ

"มุมกล้องหรือเปล่าตุลา หรือไม่ก็ต้องเป็นการเข้าใจผิดแน่ๆ ไม่อย่างนั้นแม่คงกลับบ้านมาแล้ว"

"ภาพมันก็ฟ้องเห็นชัดเจน เธอยังจะเข้าข้างเขาอีกเหรอกันยา"

"เค้ารู้จักพ่อดี เค้าเชื่อว่าพ่อไม่ใช่คนแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจะแย่งพ่อไปจากแม่ แต่เค้าเชื่อนะว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางทำสำเร็จหรอก เพราะพ่อรักแม่มาก" เสียงเจี๊ยวจ๊าวของกันยาดังก้องไปทั่วร้าน เมื่อหญิงสาวรู้ดีว่าบิดาไม่มีทางทำแบบนั้น เขาไม่มีทางนอกใจมารดาของเธอแน่ๆ และนี่คงจะเป็นแผนการของมุกมายาที่คิดจะรวบหัวรวบหางบิดาของเธอ

"เขาเพิ่งเดินเข้ามาในชีวิตของพวกเราไม่กี่วัน ทำไมเธอถึงเชื่อใจเขาจัง" ตุลารู้สึกไม่ชอบใจที่กันยาไว้ใจอีธานเกินไป เมื่อชายหนุ่มกำลังเป็นห่วงความรู้สึกของมารดามากกว่าสิ่งอื่นใด

"ทำไมละ ก็ในเมื่อเขาเป็นพ่อของเรา เลือดในกายของเค้ากับตัว จุดกำเนิดก็เกิดจากพ่อไม่ใช่เหรอ ทำไมตัวถึงไม่ยอมเชื่อใจพ่อ เค้าไม่สนหรอกนะ ว่าใครจะมองพ่อยังไง สำหรับเค้าแล้วพ่อคือผู้ชายที่วิเศษที่สุด" เมื่อกันยาได้ระบายความรู้สึกของเธอออกมา จนสิ้น หญิงสาวได้เดินออกไปจากร้าน เธอปล่อยให้ตุลานั่งคิดอะไรเพียงลำพัง เพราะเธอเชื่อว่าบิดาไม่มีทางที่จะสานสัมพันธ์กับมุกมายามากไปกว่าภาพที่เห็นอย่างแน่นอน

ภายในห้องนอนที่ถูกตกแต่งไว้อย่างสวยหรู หญิงสาวใบหน้ารูปไข่จมูกโด่งขนตางอนเป็นแพยาว กำลังซุกใบหน้าเข้าหาอกแกร่งของชายหนุ่ม ด้วยความรู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง ที่เธอนั้นได้อยู่ใกล้เขา

"วันนี้ผมมีประชุม เข้าบริษัทกับผมนะครับคนดี" ชายหนุ่มกระซิบลงไปที่ข้างใบหูของภรรยา พร้อมกับเอามือลูบลงที่ปอยผมของเธอเบาๆ ด้วยความรู้สึกรักจนสุดหัวใจ

"อืม...ไม่เอา... ฉันต้องรีบกลับไปดูร้าน" ฮันน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน เหมือนลูกแมวที่กำลังอ้อนเจ้าของ แถมยังเอามือลูบไล้ เขี่ยไรขนบริเวณหน้าอกของเขาเล่นไปมา

"ถ้าจะยั่วกันขนาดนี้ ขออีกสักยกได้ไหมก่อนไปทำงาน... หืม" อีธานใช้จมูกไซ้ลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของภรรยา แถมยังพูดจาหยอกเย้าไปมาปนทีเล่นทีจริง

"ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! คุณเล่นบ้าอะไรเนี่ยฉันจักจี้นะ" ฮันน่าหัวเราะออกมาดังลั่นห้อง นี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มได้ยินเสียงหัวเราะของภรรยา ใบหน้าของเธอสวยดั่งพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ รอยยิ้ม พิมพ์ใจทำให้โลกนี้สดใสเสียจนทำให้เขาอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้เหลือเกิน

"จุ๊บ! เมียผมน่ารักจัง ขอบคุณนะที่ยังรอผู้ชายห่วยๆ ขอบคุณที่ไม่มีใคร ขอบคุณสำหรับของขวัญที่มอบให้ ผมไม่คิดมาก่อนเลยว่า ช่วงชีวิตหลังจากที่มรสุมพัดผ่าน จะทำให้ผมพบเจอกับแสงสว่าง โดยมีคนและลูกเป็นคนนำทาง นับจากนี้ไปเราจะก้าวเดินไปพร้อมกัน อย่าหยุดรักผมนะครับ... ฮันน่า" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ดวงตาสีฟ้าของเขาเป็นประกายวาววับแต่กลับมีน้ำใสไหลหยดลงมา เมื่ออีธานรู้สึกตื้นตัน ที่เขานั้นเลือกผู้หญิงไม่ผิดคน ฮันน่าคือรักแรกและรักเดียว ซึ่งเธอก็จะเป็นรักสุดท้ายของเขาตราบจนชั่วชีวิต

"นี่คุณกำลังร้องไห้เหรอคะ เสียชื่อมาเฟียหมด" ฮันน่าอยากจะบอกเขาว่าเธอไม่เคยหยุดรัก แต่ที่พักไปก็เพียงแค่ต้องการความมั่นใจ ว่าเขาจะไม่ทำให้เธอเสียใจก็เท่านั้นเอง แต่ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าทุกอย่างมันจะเลยเถิด เวลากลับล่วงเลยผ่านพ้นไปตั้งสิบกว่าปี

"ก็อยากร้องไห้เมียโอ๋บ้าง จะเป็นไรไปล่ะ จริงไหม"