เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 25

เช้าวันใหม่ สองสามีภรรยายังคงนอนกอดกันกลมอยู่บนเตียงขนาดคิงไซซ์ เนื่องจากคนทั้งคู่เพิ่งจะผ่านสนามรักมาทั้งคืน กว่าจะได้นอนก็เกือบรุ่งสางแล้ว ในขณะที่คนทั้งสองนอนพักอย่างสบายใจ โดยที่ไม่รู้ว่าในเวลานี้โลกโซเชียลได้แชร์ภาพของอีธานกับมุกมายาตีแผ่ออกไปในวงกว้าง ดังกระหึ่มทั่วประเทศ เพียงแค่ระยะเวลาไม่กี่ชั่วโมง ตอนนี้ที่ร้านดอกไม้ ตุลาได้ตื่นแต่เช้าเพื่อมาเปิดร้าน เพราะเขารู้ว่ามารดาคงจะไปค้างที่โรงแรมกับบิดาอย่างแน่นอน เมื่อชายหนุ่ม จัดแจงทุกอย่างเรียบร้อย จึงหยิบสมาร์ตโฟนออกมา เพื่อท่องโลกโซเชียลตามปกติและเขาต้องตกใจกับภาพที่เห็น

"ว่าแล้วเชียว ป่านนี้แม่จะเป็นยังไงบ้างนะ จะเห็นข่าวนี้หรือยัง ทำไมคุณต้องทำกับแม่ผมแบบนี้ด้วย" ตุลานั่งบ่นพึมพำคนเดียวที่โซฟา เพราะแป้งร่ำกับเทียนหอมยังไม่ได้เข้ามาที่ร้าน เนื่องจากเหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมงร้านถึงจะเปิดให้บริการ

"เป็นอะไรทำไมดูเครียดจัง" กันยาเดินเข้ามาในร้านแล้วนั่งลงข้างๆ ตุลา หญิงสาวเริ่มทำสีหน้าสงสัย เมื่อพี่ชายดูมีใบหน้าที่เคร่งเครียดผิดปกติ

"คุณพ่อคนดีของเธอนะสิ กำลังจะทำให้แม่ของเราเสียใจ" น้ำเสียงของตุลาพูดออกมาด้วยความประชดประชัน พร้อมกับยื่นสมาร์ตโฟนให้กันยาได้ดูภาพ

"มุมกล้องหรือเปล่าตุลา หรือไม่ก็ต้องเป็นการเข้าใจผิดแน่ๆ ไม่อย่างนั้นแม่คงกลับบ้านมาแล้ว"

"ภาพมันก็ฟ้องเห็นชัดเจน เธอยังจะเข้าข้างเขาอีกเหรอกันยา"

"เค้ารู้จักพ่อดี เค้าเชื่อว่าพ่อไม่ใช่คนแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจะแย่งพ่อไปจากแม่ แต่เค้าเชื่อนะว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางทำสำเร็จหรอก เพราะพ่อรักแม่มาก" เสียงเจี๊ยวจ๊าวของกันยาดังก้องไปทั่วร้าน เมื่อหญิงสาวรู้ดีว่าบิดาไม่มีทางทำแบบนั้น เขาไม่มีทางนอกใจมารดาของเธอแน่ๆ และนี่คงจะเป็นแผนการของมุกมายาที่คิดจะรวบหัวรวบหางบิดาของเธอ

"เขาเพิ่งเดินเข้ามาในชีวิตของพวกเราไม่กี่วัน ทำไมเธอถึงเชื่อใจเขาจัง" ตุลารู้สึกไม่ชอบใจที่กันยาไว้ใจอีธานเกินไป เมื่อชายหนุ่มกำลังเป็นห่วงความรู้สึกของมารดามากกว่าสิ่งอื่นใด

"ทำไมละ ก็ในเมื่อเขาเป็นพ่อของเรา เลือดในกายของเค้ากับตัว จุดกำเนิดก็เกิดจากพ่อไม่ใช่เหรอ ทำไมตัวถึงไม่ยอมเชื่อใจพ่อ เค้าไม่สนหรอกนะ ว่าใครจะมองพ่อยังไง สำหรับเค้าแล้วพ่อคือผู้ชายที่วิเศษที่สุด" เมื่อกันยาได้ระบายความรู้สึกของเธอออกมา จนสิ้น หญิงสาวได้เดินออกไปจากร้าน เธอปล่อยให้ตุลานั่งคิดอะไรเพียงลำพัง เพราะเธอเชื่อว่าบิดาไม่มีทางที่จะสานสัมพันธ์กับมุกมายามากไปกว่าภาพที่เห็นอย่างแน่นอน

ภายในห้องนอนที่ถูกตกแต่งไว้อย่างสวยหรู หญิงสาวใบหน้ารูปไข่จมูกโด่งขนตางอนเป็นแพยาว กำลังซุกใบหน้าเข้าหาอกแกร่งของชายหนุ่ม ด้วยความรู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง ที่เธอนั้นได้อยู่ใกล้เขา

"วันนี้ผมมีประชุม เข้าบริษัทกับผมนะครับคนดี" ชายหนุ่มกระซิบลงไปที่ข้างใบหูของภรรยา พร้อมกับเอามือลูบลงที่ปอยผมของเธอเบาๆ ด้วยความรู้สึกรักจนสุดหัวใจ

"อืม...ไม่เอา... ฉันต้องรีบกลับไปดูร้าน" ฮันน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน เหมือนลูกแมวที่กำลังอ้อนเจ้าของ แถมยังเอามือลูบไล้ เขี่ยไรขนบริเวณหน้าอกของเขาเล่นไปมา

"ถ้าจะยั่วกันขนาดนี้ ขออีกสักยกได้ไหมก่อนไปทำงาน... หืม" อีธานใช้จมูกไซ้ลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของภรรยา แถมยังพูดจาหยอกเย้าไปมาปนทีเล่นทีจริง

"ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! คุณเล่นบ้าอะไรเนี่ยฉันจักจี้นะ" ฮันน่าหัวเราะออกมาดังลั่นห้อง นี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มได้ยินเสียงหัวเราะของภรรยา ใบหน้าของเธอสวยดั่งพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ รอยยิ้ม พิมพ์ใจทำให้โลกนี้สดใสเสียจนทำให้เขาอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้เหลือเกิน

"จุ๊บ! เมียผมน่ารักจัง ขอบคุณนะที่ยังรอผู้ชายห่วยๆ ขอบคุณที่ไม่มีใคร ขอบคุณสำหรับของขวัญที่มอบให้ ผมไม่คิดมาก่อนเลยว่า ช่วงชีวิตหลังจากที่มรสุมพัดผ่าน จะทำให้ผมพบเจอกับแสงสว่าง โดยมีคนและลูกเป็นคนนำทาง นับจากนี้ไปเราจะก้าวเดินไปพร้อมกัน อย่าหยุดรักผมนะครับ... ฮันน่า" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ดวงตาสีฟ้าของเขาเป็นประกายวาววับแต่กลับมีน้ำใสไหลหยดลงมา เมื่ออีธานรู้สึกตื้นตัน ที่เขานั้นเลือกผู้หญิงไม่ผิดคน ฮันน่าคือรักแรกและรักเดียว ซึ่งเธอก็จะเป็นรักสุดท้ายของเขาตราบจนชั่วชีวิต

"นี่คุณกำลังร้องไห้เหรอคะ เสียชื่อมาเฟียหมด" ฮันน่าอยากจะบอกเขาว่าเธอไม่เคยหยุดรัก แต่ที่พักไปก็เพียงแค่ต้องการความมั่นใจ ว่าเขาจะไม่ทำให้เธอเสียใจก็เท่านั้นเอง แต่ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าทุกอย่างมันจะเลยเถิด เวลากลับล่วงเลยผ่านพ้นไปตั้งสิบกว่าปี

"ก็อยากร้องไห้เมียโอ๋บ้าง จะเป็นไรไปล่ะ จริงไหม"

"ชอบไหม เดี๋ยวผมจะสั่งลีโอให้ช่างไปติดตั้งที่บ้านให้"

"ไม่เอาค่ะ สิ้นเปลืองตัวเปล่าๆ"

"สำหรับคุณกับลูก อะไรที่หามาให้ได้ผมยินดีที่จะหามาให้ และไม่มีคำว่าสิ้นเปลืองเกิดขึ้น ทุกอย่างที่ผมทำให้มันคือความเต็มใจ ที่ผมอยากมอบสิ่งดีๆ ให้กับผู้หญิงที่ผมรักสุดหัวใจอย่างคุณ" ในขณะที่พูดนัยน์ตาสีฟ้าได้ฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมา พร้อมกับเคลื่อนตัวเข้าหาภรรยา จนฮันน่าสัมผัสได้ ในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

"ไม่เอา ทำไมนิสัยหื่นแบบนี้" ฮันน่าร้องห้ามผู้เป็นสามีออกมา พร้อมกับพยายามดันตัวเขาออกห่างจากเธอ

"จุ๊! จุ๊! ผมหื่นเฉพาะกับเมียผมเท่านั้นแหละ ทำไมเวลาเข้าใกล้คุณแล้วผมแทบอดใจไม่ไหวทุกที ขอนะครับคนดี" น้ำเสียงและแววตาของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวนั่งนิ่งราวกับต้องมนต์ เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ดึงดูดใจ จนบางครั้งฮันน่าเองก็รู้สึกกลัวว่าจะมีใครแย่งเขาไปจากเธอ ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเพอร์เฟคไปเสียทุกอย่าง มีหรือที่จะไม่เป็นที่หมายปองของสาวๆ

"คุณอีธาน...อื้ม" ในขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ เธอตกใจถึงกับต้องเรียกชื่อผู้เป็นสามีออกมา และแล้วเสียงหวานก็ถูกกลืนกินไปจนสิ้น เมื่อชายหนุ่มได้กดริมฝีปากทาบทับลงมาที่เรียวปากของเธอ

"อื้ม..." อีธานขบเม้มกลีบปากอย่างเชื่องช้าละมุนละไม เรียวปากอิ่มเผยอขึ้นรับด้วยความเต็มใจ ลำแขนเล็กโอบลำคอแกร่งแน่นขึ้นดึงรั้งคนตัวโตเพื่อโน้มลงมาประกบจูบไม่ให้ถอยหนีใบหน้าของคนทั้งคู่เอียงเข้าหากัน ให้ได้องศาที่เหมาะพอดีกับริมฝีปาก

จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! เรียวลิ้นร้อนอ่อนนุ่มโลมเลียริมฝีปากบนและล่างด้วยความเร่าร้อน ฮันน่าเองก็เผยอปากอ้ารับเรียวลิ้นอุ่นของผู้เป็นสามี เธอปล่อยให้เขาได้ทุกชิมเอาความหวานได้ตามอำเภอใจ ทั้งคู่ได้แตะกระหวัดปลายลิ้นโต้ตอบแลกเปลี่ยนความหวานอย่างไม่มีใครยอมผละจากกันง่ายๆ จนเสียงจูบดังสลับกับเสียงเสียดสีของร่างกายที่เริ่มจะร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ในไม่ช้าอ่างน้ำคงจะลุกเป็นไฟสุดที่จะต้านแรงพิศวาสที่กำลังจะเกิดขึ้นได้