เล่ห์ร้ายใจปรารถนา Series Follow you heart นิยาย บท 8

แม้ว่าจะยังไม่มืดค่ำแต่ทางเดินไปท้ายไร่ก็เปลี่ยวอยู่มาก แต่ที่ฮันน่ายอมให้ลูกสาวเดินมาคนเดียว ก็เพราะว่ากันยาสัญจรไปมาเป็นประจำและที่สำคัญสิงโตกับตุลาก็อยู่ที่ท้ายไร่ คงไม่มีใครกล้าทำอะไรกันยาได้ ที่มีฐานะไม่ต่างอะไรกับลูกสาวเจ้าของไร่นี้ เมื่อเดินมาได้สักพักกันยาสัมผัสได้ ถึงอะไรบางอย่างเธอมีลางสังหรณ์เหมือนกับว่ามีใครบางคนเดินตามมา แต่พอหันกลับไปมองก็ไม่เจอใคร

หญิงสาวจึงเร่งฝีเท้ารีบเดินให้ไว เพราะกลัวว่าผู้ชายที่เจอเมื่อสักครู่จะตามมาทัน ในขณะที่กันยารีบเดินให้ไว ภายในใจของกันยากลับรู้สึกสั่นไหว เธอตัดสินใจหยุดเดิน เพื่อหมุนตัวกวาดมองไปรอบๆ ไร่ที่กว้างใหญ่ไพศาล ก่อนจะโฟกัสไปที่บ้านหลังเล็กท้ายไร่ ซึ่งเดินไปอีกไม่ไกลก็จะถึงมันเป็นบ้านไม้ที่สิงโตขอให้บิดาของเขาปลูกไว้ให้

แต่แล้วเธอก็รู้สึกก้าวขาไม่ออก เมื่อนึกถึงคำพูดของมารดาที่สนทนากับแม่ขวัญข้าว หลังจากที่สอบเสร็จ เธอแม่และตุลาก็ต้องย้ายออกไปจากไร่นี้ และก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่ เมื่อย้ายไปอยู่ที่ใหม่ โดยเฉพาะเมืองกรุงเทพฯ ที่แสนจะวุ่นวาย กันยาไม่รู้ว่าเธอต้องปรับตัวยังไงถึงจะเข้ากับเมืองที่เต็มไปด้วยแสงศิวิไลซ์ได้

“ทำไมมายืนใจลอยอยู่ตรงนี้"

“ว้าย! ปล่อยนะ! " กันยาอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อข้อมือเรียวของเธอถูกผู้มาเยือนกุมเอาไว้ มิหนำซ้ำเขายังเดินเข้ามาใกล้ประชิดตัวเธอจากทางด้านหลัง คำพูดของเขาเมื่อสักครู่เสียงทุ้มที่กระซิบข้างหูของเธอทำให้กันยารู้สึกกลัวจนขนลุกซู่

“โธ่! ...สิงโต ทำไมตัวมาไม่ให้สุ้มให้เสียงแบบนี้เค้าตกใจหมดเลย" เมื่อกันยาเห็นว่าเป็นสิงโต เด็กหญิงถึงกับเอามือขึ้นมาทาบอก พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งๆ เพราะเธอคิดว่าเป็นชายคนนั้นตามมาเสียอีก

“ขวัญอ่อนจังเลยนะเราเนี่ย เอาปิ่นโตมาเดี๋ยวเค้าถือเอง" สิงโตคว้าปิ่นโตจากมือของกันยามาถือเอาไว้ ก่อนจะเดินนำหน้าเด็กหญิงตรงไปยังบ้านท้ายไร่

“สิงโต..." เสียงของกันยาดังขึ้นทำให้สิงโตหยุดเดินแล้วหันกลับมามองเธอด้วยความสงสัย เพราะฟังจากน้ำเสียงของกันยาแล้วเหมือนกับว่าเธอกำลังมีเรื่องไม่สบายใจ และแฝงไปด้วยความรู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก

“มีอะไร... เอาของไปเก็บก่อนเค้าจะพาตัวไปดูน้ำตก รู้สึกว่าวันนี้น้ำจะเริ่มหลากแล้วไหลลงมา สวยงามกว่าหลายเดือนที่ผ่านมา" สิงโตไม่พูดเปล่าแต่เขายังเดินมาฉุดแขนเรียวของกันยาให้เดินตามไปติดๆ

“พรุ่งนี้ค่อยไปดูก็ได้สิงโต อย่าลืมสิว่าวันนี้เค้ามาติวข้อสอบให้ตัวกับตุลานะ ถ้าสอบไม่ผ่านแล้วละก็...โดนพ่อเสือดุไม่รู้ด้วยนะ"กันยาทำหน้าทะเล้นออกมาเย้ยสิงโต เพราะเขาค่อนข้างที่จะเรียนวิชาภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ แถมสิงโตยังไม่ค่อยสนใจที่จะเรียนรู้จากการค้นคว้าอีกด้วย เขาเอาแต่มาหมกมุ่นอยู่ที่บ้านท้ายไร่ ทำเหมือนกับว่าชีวิตนี้ จะไม่เข้าไปอยู่ในเมืองจะอยู่แต่ในป่า จนบางครั้งบิดาของเขาก็อดคิดไม่ได้ ถ้าหากลูกชายจะต้องออกไปเผชิญโลกภายนอก เขาจะเอาตัวรอดได้หรือเปล่า แต่อัครเดชหารู้ไม่ว่าความจริงแล้วสิงโต ไม่ได้เขลาเบาปัญญาอย่างที่เขาคิด เพียงแค่สไตล์การชีวิตของเขานั้น แตกต่างจากหลายๆ คน

“ทำไมมาช้าจังรอตั้งนานไปทำอะไรอยู่ พรุ่งนี้สอบวันสุดท้ายปิดเทอมใหญ่เราไปเที่ยวกันไหม" ตุลากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ระเบียง เมื่อเห็นสองคนเดินเข้ามาเขาจึงเสนอไอเดีย เพราะไม่ได้ออกจากไร่นานแล้วจึงอยากไปเที่ยวบ้างตามประสาเด็กวัยรุ่น