เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 3

คนขับรีบออกจากรถทันที เขารีบอุ้มพาหญิงสาวร่างเล็กที่ดูบอบบาง เข้าไปยังด้านในของรถ ตอนนั้นเองที่เขาเพิ่งสังเกตุเห็นว่าเธอนั้นกำลังแบกอัฐิไว้

ต้องโชคร้ายแค่ไหนกันนะ...

คนขับพยายามที่จะดึงอัฐิออกจากมือของเธอ แต่มันก็ไม่ยอมขยับ เขาจึงมองไปยังชายคนนั้นด้วยแววตาสั่นเทาอย่างลังเล “ท่าน...ท่านประธานฟัดด์, อันนี้…”

เขาเหลือบมองอัฐิที่อยู่ในอ้อมกอดของหญิงสาวอย่างเย็นชา เขาพูดอย่างใจเย็น “ขับรถไป”

คนขับรีบเดินกลับไปที่เบาะและสตาร์ทรถทันที

ฝนที่ตกลงมาอย่างหนักทำให้บรรยากาศดูแย่ยิ่งขึ้น เมื่อท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลงเรื่อย ๆ

ภายในรถที่มืดสลัว ฮีลตัน ฟัดด์ เขาลดสายตาลงมองไปยังหญิงสาวที่นอนอยู่ข้าง ๆ กายเขา ผมยาวสีดำที่เปียกโชกของเธอแนบติดอยู่กับใบหน้าที่ซีดเซียว ฝ่ามือของเธอมีเลือดไหลซึมลงมาจากบาดแผลบนแขนที่ซีดของเธอ ร่างกายของเธอดูช่างบอบบางและสะบักสะบอมในเวลานี้

ดูเหมือนเธอไม่ได้พยายามแกล้งจงใจให้เป็นอุบัติเหตุ

ฝนที่ตกหนักทำให้ถนนลื่นและบริเวณรอบ ๆ เริ่มมีหมอกลง ขณะที่คนขับกำลังหักเลี้ยวนั้น หญิงสาวร่างเล็กถูกทิ้งตัวลงบนตักของชายคนนั้นทันที

คิ้วของ ฮีลตัน ฟัดด์ ขมวดขึ้นเล็กน้อย เขาก็ก้มศีรษะลง

ใบหน้าของเขาดูเย็นชามากขึ้น

“ลีอุส นายต้องการให้ฉันส่งนาย กลับไปยังโรงเรียนสอนขับรถเพื่อทำการทดสอบซ้ำอีกครั้งไหม”

คนขับรถมองผ่านไปยังกระจกด้านหลังอย่างหวาดกลัว มันช่างน่าอับอายมาก...

เขาเปล่งเสียงหัวเราะกลบเกลื่อนออกมา “ท่านประธานฟัดด์ ผมต้องขอโทษด้วย วันนี้ฝนตกหนักมากจริง ๆ ”

ฮีลตัน ฟัดด์ เขาขยับหญิงสาวออกไปด้วยมือขนาดใหญ่ของเขา

ดวงตาทั้งคู่ของหญิงสาวยังคงปิดสนิท เธอไม่แสดงท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมา

ดวงตาของฮีลตัลหรี่ลง ขณะที่เขากำลังจ้องไปที่ริมฝีปากซีด แต่นุ่มนวลอ่อนโยนของเธอนั้น

…

เวอเรียน มอนท์ ตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล เธอลืมตาขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นร่างของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอ

“ เรนนี่! คุณตื่นแล้ว! คุณทำให้ฉันแทบกลัวตาย!”

กวิน เยลเลน? เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนและเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ

ริมฝีปากของเธอแตกแห้ง เวอเรียนเอ่ยพึมพำ อย่างไร้เรี่ยวแรง “กวินนี่? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้”

เธอแตะบริเวณหน้าอกของเธอและพบว่าอัฐิพ่อของเธอนั้นได้หายไปแล้ว เธอพยายามจะลุกขึ้น เสียงของเธอสั่น “กวินนี่ เธอเห็นอัฐิพ่อของฉันไหม!?

กวินพยุงเธอขึ้นมาและบอกกับเธอว่า, “อยู่ตรงนี้ ยังไม่ได้หายไป เธออย่าเพิ่งลุกขึ้นมา หมอบอกว่าร่างกายของเธออ่อนแอมาก

กวิน เยลเลน ส่งอัฐิให้กับเธอ เธอสวมกอดด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีราวกับว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดของเธอ

กวินเธอรู้สึกโกรธแค้น และต่อว่าสองแม่ลูกตระกูลชีนนั่นทันทีที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเวอเรียน หล่อนเอือมมือไปกอดเธอและพูดว่า “ฉันคงจะไม่ได้พบกับเธอ ถ้าฉันไม่ได้มาที่โรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมลูกสาวของลุงที่เพิ่งเกิด ครอบครัวของลุงฉันพักอยู่ห้องวีไอพีข้าง ๆ เธอโทรหาฉันได้หากเธอต้องการความช่วยเหลือหรือขาดเหลืออะไร ถึงแม้ว่าฉันอาจจะช่วยเธอได้ไม่มากนัก แต่ลุงของฉันสามารถช่วยเธอได้อย่างแน่นอน พักผ่อนเยอะ ๆ ไว้ฉันจะมาเยี่ยมเธอใหม่ แล้วเจอกัน