เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 32

เมื่อเขาเข้ามาในห้องของลูกสาว ชายหนุ่มเดินอย่างแผ่วเบาไปที่เตียง เขาขยับแขนของเจลลี่ บีน ที่กอดเวอเรียน เอาออกไว้ข้าง ๆ อย่างเบามือ แล้วอุ้มเวอเรียน ขึ้นแม้ว่าเขาจะอ่อนโยนมาก แต่ก็ยังรบกวนการนอนของสาวงามในอ้อมแขนอยู่ดี

ดวงตาของเธอยังคงปิดสนิท เห็นได้ชัดว่าเธอยังหลับอยู่แต่แขนของเธอก็ขยับโดยสัญชาตญาณและเริ่มโอบรอบคอของเขาจากนั้นเธอก็ฝังศีรษะลงในอกของเขาและพึมพำ “พ่อคะ…” ทำให้ใบหน้าของเขากระตุกทันที

“ ... ”

ฮีลตันรู้สึกกังวล

ผู้หญิงคนนี้เข้าใจผิดว่าเขาเป็นพ่อของเธอ? เขาแก่ขนาดนั้นจริงเหรอ?

หลังจากออกจากห้องลูกสาวแล้ว เขาอุ้มเวอเรียนกลับไปที่ห้องของเขา

ฮีลตันวางเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่ของเขา ในขณะที่เขากำลังจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มคลุมตัวเธอ เธอก็คว้ามือของเขาและวางไว้บนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ เธอและพึมพำว่า “อย่าไป…”

เสียงที่นุ่มนวลและน่าฟังของเธอ ทำให้หัวใจของฮีลตัน รู้สึกสงสารเล็กน้อย เขานั่งลงข้างเตียงปล่อยให้เธอกอดแขนของเขา หญิงสาวเริ่มพึมพำอีกครั้ง “พ่อ…อย่าไป”

ฮีลตันขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้คิดถึงพ่อ?

หลังจากที่เธอหลับสนิทแล้วฮีลตัน ก็ค่อย ๆ เอาแขนของเขาออกแล้ว และตรงไปอาบน้ำในห้องน้ำ

หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จและสอดตัวนอนบนเตียง หญิงสาวข้าง ๆ เขาก็โอบกอดตัวเขาโดยสัญชาตญาณ ท่าทางการนอนของเธอดูไม่เหมาะสมอย่างมาก แขนทั้งสองข้างของเธอโอบรอบคอของเขาในขณะเดียวกันขาของเธอเกี่ยวเอวของเขาอย่างสมบูรณ์ เธอดูเหมือนจิงโจ้ตัวเล็ก ๆ ที่ห้อยอยู่กับตัวของเขา ท่าทางตอนนอนของเธอคล้ายกับ เจลลี่ บีน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจ้าตัวน้อยได้รับนิสัยนั้นมาจากเธออย่างแน่นอน

ดวงตาสีมุกสีเข้มของฮีลตันกระตุก ในขณะที่เขาจ้องไปที่ผู้หญิงที่หลับสนิท เธอแสดงท่าที่ประหนึ่งว่าเธอไม่รู้ตัวเองว่ามันเป็นการกระทำที่ไร้ยางอาย ช่วงเวลานี้ทำให้ฮีลตัน เริ่มไม่แน่ใจว่าจะแสดงปฏิกิริยาที่โกรธในตอนแรกอย่างไร

ฮีลตันรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขาอย่างชัดเจน เขาขมวดคิ้วพร้อมกับถอนหายใจยาวเบา ๆ “เวอเรียน”

เมื่อพิจารณาแล้วผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาคือสาเหตุทำให้ฮีลตันขุ่นเคือง

“เวอเรียน มอนท์ ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้”

แม้ว่ามันจะฟังดูเป็นคำสั่ง แต่เธอก็ไม่ปล่อยเขา แต่งึมงำว่า “ได้โปรดอย่า…”

“ ... ”

ฮีลตันมองขึ้นไปบนเพดานและถอนหายใจยาว ๆ

เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ ‘ไร้ยางอาย’ เช่นนี้มาก่อนในชีวิตของเขา

ฮีลตันประคองหลังของเธอด้วยมือใหญ่ของเขา ดวงตาสีมุกสีเข้มของเขาจ้องมองเธออย่างลึกซึ้งเป็นเวลาห้าวินาที ก่อนจะก้มศีรษะลงและเริ่มจูบริมฝีปากที่เปิดออกเล็กน้อย

“อืม…”

เวอร์เรียน มอนท์ที่รู้สึกสับสนเล็กน้อยจากการนอนหลับรู้สึกได้ถึงคลื่นความอบอุ่นที่มาจากริมฝีปากของเธอในขณะที่ร่างกายของเธอรู้สึกเหมือนถูกกดทับลงมาจนหายใจไม่ออก!

เธอขมวดคิ้วและลืมตาด้วยความงุนงง ทันใดนั้นเธอก็ได้เผชิญหน้ากับผู้ชายที่มีเสน่ห์ ที่นอนอยู่บนตัวเธอ!

"โว้ว…!"

เธอรู้สึกหวั่นไหวและพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลังเพื่อผลักชายคนนั้นออกจากเธอทันที!

เมื่อฮีลตันเริ่มปล่อยเธอเล็กน้อย เธอยกมือขึ้นและตบหน้าชายคนนั้นอย่างรุนแรงโดยไม่ลังเล!

“คุณ ... คุณมันไร้ยางอาย!”

ความไร้มารยาทที่เขาฉกฉวยผลประโยชน์จากตัวของเธอในขณะที่เธอหลับ!

ในทันทีที่ตบลงมาการมองเห็นของเธอก็กระจ่างใสและตกใจที่เห็นชายตรงหน้าของเธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก…ฟัดด์ ฮีลตัน ฟัดด์