เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 787 เธอกลายเป็นปีศาจ ที่ลดคุณค่าในตัวเอง

"บอยล์ ลอว์สัน อายุ 25 ปี ราศีพิจิก..."
วิทนีย์กำลังอ่านโพสต์ข้อมูลที่ซ่อนอยู่ ซึ่งมี 'นักสืบ' บางคนเขียนในกระทู้ของมหาวิทยาลัย
"อะไรกัน...เชอรีช เธอชอบคนราศีพิจิกเหรอ? คนราศีพิจิก เป็นศัตรูของผู้หญิงทุกคนข้างนอกนั่นนะ!"
เชอรีชไม่เข้าใจเรื่องดวงชะตาเลย ทั้งหมดที่เธอได้ยินก็คือ คนราศีพิจิกเป็นคนเย็นชา และค่อนข้างรับมือด้วยยาก
วิทนีย์อธิบาย "ผู้ชายราศีพิจิก เป็นที่รู้กันว่าเย็นชาสุด ๆ พวกเขามีพรสวรรค์และมีเสน่ห์ไม่เหมือนใคร ผู้ชายแบบนี้ชอบอยู่คนเดียว และอ่านใจเก่งมากตอนที่เขามองเธอ ถึงภายนอกจะดูเย็นชา แต่ที่จริงแล้วเป็นคนอบอุ่น ยิ่งไปกว่านั้นก็บ้ากามเหมือนกัน พวกเขารับมือด้วยยาก"
เชอรีชเกือบทำนมถั่วเหลืองหก "โว้ว แม่นนะเนี่ย! เธอนี่ร้ายนะ วิทนีย์!"
"เชอรีช อย่าเกลียดฉันเลยนะที่บอกข่าวร้าย ผู้ชายแบบนี้ใจแข็ง ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่รับประกันว่าเธอจะทำให้เขาใจละลายได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าคนราศีพิจิก มีแนวโน้มที่จะทำร้ายคนอื่นในเรื่องความสัมพันธ์ บอยล์ไม่เหมาะกับเธอหรอก ฉันว่าเธอไปคบไทเลอร์ดีกว่า"
เชอรีชกลอกตา "เธอไปเอาไทเลอร์มาวิเคราะห์กับบอยล์ได้ยังไง? ฟังนะ ไทเลอร์กับฉันเป็นเพื่อนสนิทกัน เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ไทเลอร์ชอบสาวผมทองหน้าอกใหญ่ เขาชอบผู้หญิงเซ็กซี่เหมือนมาดอนน่า เขาไม่สนใจลูกปลาอย่างฉันหรอก"
วิทนีย์ส่ายหน้าไม่เห็นด้วย เธอพูดพร้อมกับถอนหายใจ "ผู้ชายที่อยู่กับเธอเหมือนเพื่อนสนิทนั้นหายากมากเลยนะ เชอรีช ที่เขาทำแบบนั้นเพราะอยากเจอเธออีก โถ ไทเลอร์ที่น่าสงสารของเรา เขาถูกเธอทิ้งก่อนที่เขาจะมีโอกาสได้ทำอะไรอีก"
"หุบปากนะ"
เชอรีชแย่งข้อมูลที่วิทนีย์รวบรวมมาและเริ่มเปิดดู แม้ว่ามันจะเป็นคำถามที่ถูกรวบรวมมา มันมีข้อมูลมากมายในนั้น
"ไม่เลวนี่ วิทนีย์ เธอหาเจอด้วยว่าบอยล์ชอบอะไร ฉันมั่นใจว่าเธอขุดคุ้ยวงศ์ตระกูลเขามาได้ด้วย!"
วิทนีย์ถูจมูกแล้วพูดด้วยความพอใจ "แหม แน่นอนสิ เธอกำลังพูดถึงฉันอยู่นะ ถ้าฉันอยากรู้อะไรแล้วล่ะก็ ไม่มีอะไรที่ฉันหาไม่เจอหรอก"
"งั้นที่เธอมามหาวิทยาลัยนี่ไม่ได้มาเรียน แต่มานินทางั้นสิ?"
วิทนีย์แลบลิ้นออกมาแล้วพูด "ขอเถอะ ดูตัวเองสิ เธอหมกมุ่นแต่เรื่องของบอยล์ ตอนนี้ก็ยังทิ้งการเรียนอีก!"
เชอรีชโบกข้อมูลในมือไปมา "ทำได้ดีมาก เพื่อน ฉันจะเอานี่ไป ขอบใจมาก ครั้งหน้าจะเลี้ยงชานมนะ เธอเลือกท้อปปิ้งที่อยากกินได้เต็มที่เลย!"
วิทนีย์ยื่นมือออกมา "คิดว่าจะปฏิเสธฉันได้ด้วยชานมแก้วเดียวเหรอ? ห้าร้อยเหรียญ!"
เชอรีชตบหน้าเธอเล่นแล้วบอก "ฝันไปเถอะ!"
"เลวมาก!"
แม้ว่าบอยล์จะเรียนอยู่ปีสาม เขาก็ไม่ต้องเข้าไปที่มหาวิทยาลัย เพราะอาจารย์ชวนเขาไปเป็นผู้ช่วยในการสอนวิชาอื่น
วิทนีย์เรียนเอกเศรษฐศาสตร์ เป็นการเรียนระยะเวลาสั้น ๆ แค่สองสัปดาห์ เธอมีลูกน้องที่อยู่ในความควบคุมของเธอแล้ว ข้อมูลที่เธอรวบรวมมาทั้งหมดนั้นมีค่าดุจทองคำ
บังเอิญว่าวันนี้บอยล์เป็นคนสอน มีคนมาเข้าเรียนเศรษฐศาสตร์กับเขาเกือบครึ่งห้อง คนที่มาเข้าเรียนส่วนมากเป็นนักเรียนหญิง
ห้องโถงขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยคนจำนวนมาก
เนื่องจากมีคนจำนวนมากในห้องโถง มีคนเหยียบเท้าเชอรีชทันทีที่เธอเข้าไปในห้องกับวิทนีย์ เธอถอยหลังเพราะความเจ็บปวด แต่ก็มีมือใหญ่มาจับเธอไว้ ตอนที่เธอสะดุด
"ระวังด้วย"
เชอรีชเงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางเสียงอันคุ้นเคย และเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของบอยล์ทันที
วิทนีย์ที่จับแขนเชอรีชไว้ กระพริบตาให้เขาและพูดแซว "บอยล์ เชอรีชกับฉันโดดเรียนมา เพื่อมาเรียนกับคุณเลยนะ"
เชอรีชตกใจ เธอรีบใช้มือปิดปากวิทนีย์
แต่บอยล์ได้ยินที่วิทนีย์พูดทั้งหมดแล้ว
บอยล์ก้มลงมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วแซวเธอ "ไม่คิดว่าเอกอังกฤษจะสนใจเศรษฐศาสตร์เหมือนกัน"
แค่ก แค่ก
เชอรีชตอบ "ฉันมาเป็นเพื่อนวิทนีย์ต่างหาก!"
แต่คำอธิบายของเธอนั้นแก้ไขสถานการณ์ไม่ทันแล้ว มันกลับยิ่งทำให้เธอแย่ลง
ใช้เวลาไม่นานที่พวกเธอจะถูกกลุ่มคนอื่นดัน
พวกเธอหาที่นั่งกันยากมาก แต่สุดท้ายก็หาที่นั่งได้
วิทนีย์พูดล้อเลียน "ให้ตายเถอะ ทำไมถึงมีนักศึกษาหญิงเยอะขนาดนี้? นักศึกษาหญิงพวกนี้ไม่ได้สนใจวิชาเรียนกันด้วยซ้ำ พวกนี้แห่กันมาเพราะบอยล์เป็นคนสอนหรือเปล่านะ?"
ในเมื่อพวกเธอหาที่นั่งแถวแรกไม่ได้ พวกเธอจึงจำใจนั่งแถวที่สาม เพราะในห้องเรียนเต็มหมดแล้ว นักศึกษาบางคนหาที่นั่งไม่ได้ และถูกเจ้าหน้าที่บังคับให้ออกไปจากห้อง
แล้วการสอนก็เริ่มขึ้น
เชอรีชไม่เข้าใจเลย ทันทีที่ได้ยินการสอนเรื่องเศรษฐศาสตร์
เขาพูดถึงเรื่องการวิเคราะห์ข้อมูล แบบจำลองข้อมูล หลักการค้าโลก
แม้ว่าวิทนีย์จะเรียนเอกเศรษฐศาสตร์ แต่เธอก็ไม่ได้รู้มากเท่าไหร่ เพราะเธอเพิ่งเริ่มเรียน ยิ่งได้ฟังเขาบรรยาย เธอยิ่งรู้สึกง่วงนอน
ห้องโถง นักศึกษาส่วนใหญ่จะจดโน๊ต และตั้งใจฟังคำบรรยาย มีเพียงหนึ่งในสามที่บันทึกการบรรยายของบอยล์
เชอรีชเท้าคาง เธอมองบอยล์ที่นำเสนอการบรรยายอย่างจริงจังอยู่บนแท่น หัวใจของเธอสั่นไหว
มีเพียงผู้ชายธรรมดาอย่างบอยล์ที่มีระเบียบวินัย การควบคุมและความมีเสน่ห์ต่อผู้หญิงมากมาย
เป็นความจริงที่ว่า ผู้ชายที่ทำอะไรจริงจังนั้นมีเสน่ห์ที่สุด
เมื่อเธอยังเป็นเด็ก เธอเล่นเกมปลูกผักสู้กับซอมบี้อยู่ตรงมุมห้อง ในขณะที่พ่อบองเธอทำงานอยู่ ในตอนนั้นเธอเคยคิดว่าอยากเจอใครสักคน ที่ดูมีเสน่ห์และมีความรับผิดชอบเหมือนพ่อของเธอ
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงครึ่ง การบรรยายก็สิ้นสุดลง
เชอรีชกับวิทนีย์คิดจะตามหาบอยล์ หลังจากที่เขาบรรยายเสร็จ แต่เขาก็ถูกกลุ่มนักศึกษาหญิงรุมถามเขา พวกเธอจึงเข้าไปหาเขาไม่ได้
หลังจากเสียเวลาไปนานมาก คนกลุ่มนั้นก็ถูกเจ้าหน้าที่ค่อย ๆ ไล่ออกไป
เมื่อบอยล์กำลังจะเดินออกจากห้องบรรยาย และพวกเธอก็กำลังจะเข้าไปหาเขา ก็มีคนหนึ่งไปถึงตัวเขาก่อน
"บรรยายได้น่าสนใจดีนี่ บอยล์"
บอยล์หันมามอง
อัปเดต บทที่ 787 เธอกลายเป็นปีศาจ ที่ลดคุณค่าในตัวเอง ของ เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า
ด้วยนวนิยายชื่อดัง เล่ห์รัก ท่านประธาน ของ โอเอสเต้ ลูน่า ที่ทำให้ผู้อ่านหลงรักทุกคำไปที่บท บทที่ 787 เธอกลายเป็นปีศาจ ที่ลดคุณค่าในตัวเอง ผสมกับปีศาจพล็อต บทต่อไปของซีรีส์ เล่ห์รัก ท่านประธาน จะวางจำหน่ายในวันนี้หรือไม่
คีย์: เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 787 เธอกลายเป็นปีศาจ ที่ลดคุณค่าในตัวเอง