เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 787

"บอยล์ ลอว์สัน อายุ 25 ปี ราศีพิจิก..."

วิทนีย์กำลังอ่านโพสต์ข้อมูลที่ซ่อนอยู่ ซึ่งมี 'นักสืบ' บางคนเขียนในกระทู้ของมหาวิทยาลัย

"อะไรกัน...เชอรีช เธอชอบคนราศีพิจิกเหรอ? คนราศีพิจิก เป็นศัตรูของผู้หญิงทุกคนข้างนอกนั่นนะ!"

เชอรีชไม่เข้าใจเรื่องดวงชะตาเลย ทั้งหมดที่เธอได้ยินก็คือ คนราศีพิจิกเป็นคนเย็นชา และค่อนข้างรับมือด้วยยาก

วิทนีย์อธิบาย "ผู้ชายราศีพิจิก เป็นที่รู้กันว่าเย็นชาสุด ๆ พวกเขามีพรสวรรค์และมีเสน่ห์ไม่เหมือนใคร ผู้ชายแบบนี้ชอบอยู่คนเดียว และอ่านใจเก่งมากตอนที่เขามองเธอ ถึงภายนอกจะดูเย็นชา แต่ที่จริงแล้วเป็นคนอบอุ่น ยิ่งไปกว่านั้นก็บ้ากามเหมือนกัน พวกเขารับมือด้วยยาก"

เชอรีชเกือบทำนมถั่วเหลืองหก "โว้ว แม่นนะเนี่ย! เธอนี่ร้ายนะ วิทนีย์!"

"เชอรีช อย่าเกลียดฉันเลยนะที่บอกข่าวร้าย ผู้ชายแบบนี้ใจแข็ง ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่รับประกันว่าเธอจะทำให้เขาใจละลายได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าคนราศีพิจิก มีแนวโน้มที่จะทำร้ายคนอื่นในเรื่องความสัมพันธ์ บอยล์ไม่เหมาะกับเธอหรอก ฉันว่าเธอไปคบไทเลอร์ดีกว่า"

เชอรีชกลอกตา "เธอไปเอาไทเลอร์มาวิเคราะห์กับบอยล์ได้ยังไง? ฟังนะ ไทเลอร์กับฉันเป็นเพื่อนสนิทกัน เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ไทเลอร์ชอบสาวผมทองหน้าอกใหญ่ เขาชอบผู้หญิงเซ็กซี่เหมือนมาดอนน่า เขาไม่สนใจลูกปลาอย่างฉันหรอก"

วิทนีย์ส่ายหน้าไม่เห็นด้วย เธอพูดพร้อมกับถอนหายใจ "ผู้ชายที่อยู่กับเธอเหมือนเพื่อนสนิทนั้นหายากมากเลยนะ เชอรีช ที่เขาทำแบบนั้นเพราะอยากเจอเธออีก โถ ไทเลอร์ที่น่าสงสารของเรา เขาถูกเธอทิ้งก่อนที่เขาจะมีโอกาสได้ทำอะไรอีก"

"หุบปากนะ"

เชอรีชแย่งข้อมูลที่วิทนีย์รวบรวมมาและเริ่มเปิดดู แม้ว่ามันจะเป็นคำถามที่ถูกรวบรวมมา มันมีข้อมูลมากมายในนั้น

"ไม่เลวนี่ วิทนีย์ เธอหาเจอด้วยว่าบอยล์ชอบอะไร ฉันมั่นใจว่าเธอขุดคุ้ยวงศ์ตระกูลเขามาได้ด้วย!"

วิทนีย์ถูจมูกแล้วพูดด้วยความพอใจ "แหม แน่นอนสิ เธอกำลังพูดถึงฉันอยู่นะ ถ้าฉันอยากรู้อะไรแล้วล่ะก็ ไม่มีอะไรที่ฉันหาไม่เจอหรอก"

"งั้นที่เธอมามหาวิทยาลัยนี่ไม่ได้มาเรียน แต่มานินทางั้นสิ?"

วิทนีย์แลบลิ้นออกมาแล้วพูด "ขอเถอะ ดูตัวเองสิ เธอหมกมุ่นแต่เรื่องของบอยล์ ตอนนี้ก็ยังทิ้งการเรียนอีก!"

เชอรีชโบกข้อมูลในมือไปมา "ทำได้ดีมาก เพื่อน ฉันจะเอานี่ไป ขอบใจมาก ครั้งหน้าจะเลี้ยงชานมนะ เธอเลือกท้อปปิ้งที่อยากกินได้เต็มที่เลย!"

วิทนีย์ยื่นมือออกมา "คิดว่าจะปฏิเสธฉันได้ด้วยชานมแก้วเดียวเหรอ? ห้าร้อยเหรียญ!"

เชอรีชตบหน้าเธอเล่นแล้วบอก "ฝันไปเถอะ!"

"เลวมาก!"

แม้ว่าบอยล์จะเรียนอยู่ปีสาม เขาก็ไม่ต้องเข้าไปที่มหาวิทยาลัย เพราะอาจารย์ชวนเขาไปเป็นผู้ช่วยในการสอนวิชาอื่น

วิทนีย์เรียนเอกเศรษฐศาสตร์ เป็นการเรียนระยะเวลาสั้น ๆ แค่สองสัปดาห์ เธอมีลูกน้องที่อยู่ในความควบคุมของเธอแล้ว ข้อมูลที่เธอรวบรวมมาทั้งหมดนั้นมีค่าดุจทองคำ

บังเอิญว่าวันนี้บอยล์เป็นคนสอน มีคนมาเข้าเรียนเศรษฐศาสตร์กับเขาเกือบครึ่งห้อง คนที่มาเข้าเรียนส่วนมากเป็นนักเรียนหญิง

ห้องโถงขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยคนจำนวนมาก

เนื่องจากมีคนจำนวนมากในห้องโถง มีคนเหยียบเท้าเชอรีชทันทีที่เธอเข้าไปในห้องกับวิทนีย์ เธอถอยหลังเพราะความเจ็บปวด แต่ก็มีมือใหญ่มาจับเธอไว้ ตอนที่เธอสะดุด

"ระวังด้วย"

เชอรีชเงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางเสียงอันคุ้นเคย และเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของบอยล์ทันที

วิทนีย์ที่จับแขนเชอรีชไว้ กระพริบตาให้เขาและพูดแซว "บอยล์ เชอรีชกับฉันโดดเรียนมา เพื่อมาเรียนกับคุณเลยนะ"

เชอรีชตกใจ เธอรีบใช้มือปิดปากวิทนีย์

แต่บอยล์ได้ยินที่วิทนีย์พูดทั้งหมดแล้ว

บอยล์ก้มลงมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วแซวเธอ "ไม่คิดว่าเอกอังกฤษจะสนใจเศรษฐศาสตร์เหมือนกัน"

แค่ก แค่ก

เชอรีชตอบ "ฉันมาเป็นเพื่อนวิทนีย์ต่างหาก!"