เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 803 คุณน่าทึ่งจริง ๆ ตอนที่คุณควบคุมแฟนของคุณ

ช่วงนี้เชอรีชอยู่ในอารมณ์ที่แย่มาก เนื่องจากเธอไม่สนใจแม้แต่จะรับพัสดุแม้ว่ามันจะมาส่งแล้วก็ตาม หลังจากคุยกับเวอรียนเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ และวางสาย เธอก็เดินไปที่กล่องจดหมายของเธอเพื่อหยิบช็อกโกแลตที่เวอเรียนซื้อให้เธอ

มีช็อคโกแลตหกชิ้นบรรจุอยู่ในกล่องเล็ก ๆ

ทันทีที่เธอเปิดกล่อง และกลับเข้าไปในห้องของเธอ เธอก็ได้รับความสนใจจากรูมเมทคนอื่น ๆ

แมนดี้แซวเธอ "โอ้ เชอรีช ใครส่งช็อกโกแลตให้เธอ? ช็อกโกแลตหกชิ้นในกล่องงั้นเหรอ? เขานี้มันเจ้าบุญทุ่มจริง ๆ

ในขณะที่อ่านหนังสืออยู่บนเตียง จอยก็พูดขึ้นว่า “มันต้องเป็นของคนจากคณะกรรมการกีฬาในชั้นเรียนของเราแน่ ๆ! โอ้ พวกเธอรู้ไหมว่าฮันส์ถามฉันเกี่ยวกับเชอรีชตั้งแต่วันแรกที่เปิดเรียนเลย? ต้องเป็นเขาแน่นอน ไม่มีทางเป็นคนอื่นหรอก!”

นาตาลีรีบลงมาจากเตียงของเธอในชุดนอน หยิบกล่องช็อกโกแลตขึ้นมา แล้วพูดว่า "บ้าจริง! นี่ช็อคโกแลตเบลเยี่ยมไม่ใช่เหรอ? ให้ตายเถอะ หกชิ้นนี้ราคาน่าจะมากกว่าหมื่นเหรียญ! ส่งแหวนเพชรให้เธอแทนไม่ดีกว่าเหรอ!"

ความสนใจของทุกคนมากขึ้นกับสิ่งที่นาตาลีพูด

“บ้าจริง! เขาไม่กลัวเชอรีชจะปฏิเสธเขาเหรอที่ส่งช็อกโกแลตราคาแพงมาให้เธอ?”

“ใช่! เขาจะสูญเสียมากถ้าเชอรีชปฏิเสธเขาหลังจากที่เธอกินช็อคโกแลตพวกนี้หมดแล้ว!”

เชอรีชกลอกตาใส่พวกธอ เธอพูดว่า "... โอ้ ได้โปรด เลิกคิดอะไรแปลก ๆ ได้แล้ว นี่ก็แค่ขนมที่แม่ของฉันซื้อให้ฉัน"

แมนดี้ตอบ "... แค๊ก แค๊ก โอ้ เชอรีช แม่ของเธอดีกับเธอมาก แม่ของฉันไม่ซื้อแม้แต่ช็อกโกแลตธรรมดา ๆ ให้ฉันเลยด้วยซ้ำ"

นาตาลีพูดเสริม "เชอรีช เธอคงจะไม่ใช่ลูกสาวของครอบครัวที่รวยมากเลย ใช่ไหม? ครอบครัวปกติจะกินช็อกโกแลตราคาแพงขนาดนั้นเป็นของว่างได้อย่างไร?"

จอยพูด "อ่า นั่นไง ฉันรู้ตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอเธอแล้ว! ความร่ำรวยมันเปล่งประกายออกมาจากทุกส่วนตามร่างกายของเธอ!"

มุมปากของเชอรีชกระตุก

“ครอบครัวของฉันก็สบายดี ฉันหมายถึงว่าทุกอย่างก็ดี แต่ฉันไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลสูงส่งอะไรหรอกนะ”

เชอรีชหยิบช็อกโกแลตสามห่อ แล้วยื่นให้พวกเธอ เธอพูดว่า "นี่ ให้พวกเธอคนละชิ้น"

แมนดี้เบิกตากว้างในขณะที่เธออุทานว่า “เชอรีช เธอแน่ใจหรือที่จะให้ช็อคโกแลตราคาแพงขนาดนี้กับเรา!”

นาตาลีหยิบช็อกโกแลต แล้วพูดว่า "เชอรีชแค่อยากจะให้เราลองชิมดู ทำไมเธอถึงไม่เต็มใจที่จะรับมันล่ะ? จริงไหม เชอรีช?"

เชอรีชยิ้มโดยไม่พูดอะไร ในขณะที่เธอคิดกับตัวเองว่า 'ฉันให้ไปสามอัน ฉันจะเก็บไว้ให้วิทนีย์อันหนึ่ง และอีกอันสำหรับตัวฉัน ฉันจะเหลืออีกอัน… บางทีฉันอาจจะให้มันกับบอยล์

แต่บอยล์ก็คงจะปฏิเสธมันอย่างไม่ต้องสงสัย

ไม่ต้องพูดถึง พวกเขาเลิกกันแล้ว

นาตาลีปีนกลับไปที่เตียงของเธอ ในขณะที่กอดช็อกโกแลต จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ เปิดกระดาษห่อที่ออกแบบมาอย่างประณีตอย่างระมัดระวัง และพบกับช็อคโกแลตหลากสีสันที่อยู่ภายในทันที เธอหยิบชิ้นหนึ่งขึ้นมา แล้วยัดมันเข้าปากของเธอทันที

"ฉันได้รับพรจากพระเจ้าจริง ๆ ที่ได้กินช็อกโกแลตราคาแพงขนาดนี้"

เชอรีชหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เธอตอบว่า “ตอนนี้ จริงเหรอ?”

นาตาลีตอบพร้อมกับยกเท้าของเธอขึ้น "โอ้ เธอไม่มีทางเข้าใจหรอก เธอรู้ไหม เด็กจน ๆ อย่างพวกเราอาจจะได้กินช็อกโกแลตราคาแพงแบบนี้เพียงครั้งเดียวในชีวิตเท่านั้น โอ้ นี่มันมากเกินไปแล้ว มันละลายในปากฉัน หนึ่งพันเหรียญเพิ่งละลายในปากของฉันในเวลาแค่หนึ่งหรือสองนาที"

ทุกคนในห้องหัวเราะที่นาตาลีพรรณนามันอย่างเวอร์

จอยถามในขณะที่เธอยังคงอ่านหนังสือของเธออยู่ "พูดสิ เชอรีช พ่อแม่ของเธอทำอาชีพอะไร เนื่องจากพวกเขาสามารถใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือยขนาดนี้ได้?"

เชอรีชพูดปัดเธอโดยพูดว่า “อืม… ฉันเดาว่าเป็นธุรกิจ ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับรายละเอียดมากนัก”

นาตาลีมองไปที่เธอ แล้วพูดว่า "ว้าว คำพูดนั้นฟังดูเหมือนลูกคุณหนูจะพูดกันนะ พวกเธอได้รับการปกป้องจากความยากลำบากทุกอย่างในโลกนี้ และไม่รู้ว่าพ่อแม่ของพวกเธอทำมาหากินอะไร และไม่สนใจที่จะรู้ สิ่งที่เธอรู้คือวิธีการใช้เงินที่พ่อแม่ของเธอมอบให้เธอโดยไม่ต้องสนใจอะไร”