เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 851 ผลักตกลงบันได

"เราไม่...เลิกกันได้ไหม?"

เธอกอดแขนบอยล์แน่นขึ้น

บอยล์สูดลมหายใจเข้า เขาอดกลั้นความรู้สึกหลายอย่างที่จุกอยู่ในอก เขาหันมามองเธอที่มีน้ำตาคลอ "เลิกโง่สักที เราเข้ากันไม่ได้ มันไม่มีความหมายอะไรหรอกนะ คุณเปลี่ยนอะไรไม่ได้หรอกไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน อีกอย่างก็ดูไม่เหมือนว่าคุณจะทำได้อยู่แล้วนี่"

เชอรีชคร่ำครวญ เธอกอดเอวเขาแน่น เธออ้อนวอนเขาและสะอื้น "ฉันเปลี่ยนได้..."

เสียงร้องไห้สะอื้นของเธอนั้นทำให้หดหู่มาก

บอยล์รู้สึกปวดใจ เขาเช็ดน้ำตาให้เธอและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "เชอรีช อย่าลดคุณค่าตัวเองลงไปมากกว่านี้เลย มันจะทำให้ผมดูถูกคุณ"

คำพูดเย็นชาและไร้หัวใจของเขา ทำให้ใจของเชอรีชแหลกสลาย ไม่ว่าเธอจะพยามแก้ไขแค่ไหนก็ตาม

เธอค่อย ๆ ปล่อยแขนเขาอย่างหมดหวัง และพยายามกลั้นน้ำตา เธอดูเหมือนลูกแมวที่น่าสงสาร

บอยล์หยิบกระเป๋า เขาหันหลังแล้วเดินไปเข้าไปในลิฟท์

เชอรีชยืนมองประตูลิฟต์ค่อย ๆ ปิด

ทั้งสองคนสบตากัน บอยล์ทนมองเธอต่อไปไม่ไหว เขาจึงก้มหน้าหลบเธอตอนที่ประตูลิฟต์ปิด

นาตาลีเลื่อนดูรายชื่อผู้ติดต่อของเธอ และเห็นชื่อเฮกเตอร์บันทึกไว้ เธอบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเฮกเตอร์ไว้ เพราะเธอเห็นว่าเฮกเตอร์ดูเป็นมิตรกว่า และเข้าหาได้ง่ายกว่าฮันท์ลีย์

ในเมื่อเฮกเตอร์เป็นเพื่อนบอยล์ เพราะเธออยากรู้ว่าบอยล์อยู่ที่ไหน การเริ่มจากเขาเป็นหนทางที่ดีที่สุด

เมื่อคิดแบบนั้นนาตาลีก็รู้สึกตื่นเต้น และรู้สึกว่าเธอเข้าไปใกล้บอยล์มากขึ้น

เธอเดินเงียบ ๆ ตรงทางเดินและโทรหาเฮกเตอร์

นาตาลีพูด "นี่ เฮกเตอร์ ช่วงนี้เชอรีชดูเศร้าหลังจากเลิกกับบอยล์ ฉันรู้สึกว่าพวกเขาเข้าใจผิดกันจนเลิกกัน แต่เชอรีชก็ถามบอยล์ไม่ได้เพราะศักดิ์ศรีของเธอ คุณรู้หรือเปล่า...ว่าบอยล์ไปอยู่ที่ไหนเมื่อสองอาทิย์ที่แล้ว? เชอรีชอยากถามเขาเรื่องนั้น"

คำอธิบายของนาตาลีดูน่าเชื่อถือ และเฮกเตอร์ก็รู้ถึงความบาดหมางระหว่างพวกเขา เขาคิดว่านาตาลีใจดีพอที่ช่วยเชอรีช

"คุณเป็นคนดีจัง นาตาลี พวกคุณนี่สนิทกันดีนะ"

"แน่นอน เชอรีชกับฉันเราสนิทกันมาก รีบช่วยเชอรีชเถอะเฮกเตอร์ ช่วงนี้เธอเสียใจมากและน้ำหนักลดลง มันทำให้ฉันปวดใจที่เห็นเธอเป็นแบบนี้"

เฮกเตอร์ก็อยากช่วยแก้ไขความสัมพันธ์ของบอยล์กับเชอรีช จึงบอกเธอไป "บอยล์ไปทำงานที่เมืองเอส เขาอาจอยู่ที่นั่นสักสองสามวัน"

เธอพูดราวกับว่ากำลังปิดบังว่าไปทำอะไรมา ความจริงแล้วเธอพยายามอวดในสิ่งที่เธอทำ

เชอรีชใจสั่น

จอยแซว "ทำเรื่องแบบนั้น? แล้ว 'เรื่องแบบนั้น' มันคืออะไรล่ะ?"

นาตาลียิ้ม เธอหน้าแดงและตอบ "พระเจ้า เลิกถามในสิ่งที่รู้เถอะ! เธอก็รู้ว่าทำอะไร!"

จอยหัวเราะแล้วชี้ไปที่เธอ "ไม่คิดเลยว่าเธอจะโกหกอาจารย์ที่ปรึกษา เพื่อไปทำเรื่องอกุศลกับแฟน นาตาลี เธอนี่ซนจังนะ?"

แต่เห็นเขารู้สึกแย่และพยายามอดทน ฉันรู้ว่ายังไงเราต้องได้อยู่ด้วยกัน ก็เลยไม่คิดมาก เชอรีช เธอก็เคยมาก่อนใช่ไหม? บอกพวกเขาไปสิ

เธอจงใจกดดัน

เชอรีชไม่สนใจ เธอโยนหนังสือลงในกระเป๋า แล้วออกไปโดยไม่พูดอะไร

เธออยากไปห้องสมุด เพราะห้องสมุดเงียบและคนน้อยกว่า

นาตาลีถือโทรศัพท์ตามเธอมาและเรียกเธอ "เดี๋ยวก่อน เชอรีช!"

เชอรีชเลิกคิ้วขึ้นแล้วถาม "มีอะไร?"

"เธอทำเป็นไม่เห็นฉัน แล้วทำไมถึงรีบออกมาจากห้องหลังจากที่ฉันกลับมาล่ะ?"

"ถ้าตอบว่าใช่ แล้วเธอจะหายไปหรือไง?" เชอรีชไม่อยากทะเลาะกับเธอ

"ฉันเข้าใจนะถ้าเธอไม่ชอบฉัน แต่จะบอกให้ชัดเจนว่าตอนนี้ฉันคบกับบอยล์ หลังจากที่เธอสองคนเลิกกันแล้ว ฉันไม่เคยเข้าไปแทรกตอนที่เธอสองคนยังคบกันอยู่

เชอรีชตอบด้วยสีหน้าขมขื่น "ฉันไม่ปล่อยข่าวลือเรื่องเธอหรอก ให้ฉันย้ำอีกครั้งนะว่าฉันเลิกกับบอยล์แล้ว เธอจะทำอะไรกับเขามันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน"

"ฉันคิดว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน เธอก็รู้ และฉันก็อยากจะบอกว่ามีความสุขแค่ไหน ที่เราสองคนได้อยู่กับเธอ

นาตาลีเล่นวีดีโอในโทรศัพท์ และโบกมันต่อหน้าเชอรีชก่อนจะเก็บโทรศัพท์

เชอรีชเห็นคนสองคนกำลังทำเรื่องแบบนั้นกันในวีดีโอ

เชอรีชเลิกคิ้วแล้วถาม "นั่นอะไร?"