เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 858 ความทรงจำจากสองด้าน

บอยล์กลับมาบ้านของเขาในนิวยอร์ก หลังจากทำงานเสร็จแล้ว
มีแม่บ้านอยู่ที่บ้านของเขา เธอกำลังให้อาหารเจ้าโบนี่ตอนที่บอยล์กลับมาถึงบ้าน
"ท่านกลับมาแล้ว"
บอยล์ถอดเสื้อกันหนาวส่งให้แม่บ้าน เขาม้วนแขนเสื้อขึ้นแล้วบอกเธอ "ไปทำอย่างอื่นเถอะ เดี๋ยวฉันให้อาหารโบนี่เอง"
"ค่ะ"
บอยล์นั่งลงบนพื้นและแกะกระดุมออกสองเม็ด ตอนนี้เขาดูผ่อนคลายขึ้น
เจ้าโบนี่ยุ่งอยู่กับการกินอาหาร มันจึงไม่เล่นคลอเคลียบอยล์
บอยล์เลิกคิ้ว เขาลูบเจ้าโบนี่ "อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ?"
บอยล์อุ้มโบนี่หลังจากมันกินเสร็จแล้ว
ดูเหมือนว่าเจ้าตัวแสบจะอ้วนและขี้เกียจขึ้น ในเจ็ดปีที่ผ่านมานี้
ปกติมันจะนอนบนโซฟาเหมือนเจ้าชาย
"เมี้ยว"
บอยล์พูดกับมัน "วันนี้ฉันไปดูการแสดงของเธออีกแล้ว เธอสวยมากเลยนะ ไม่รู้ว่าเธอจะคิดถึงแกหรือเปล่า"
"เมี้ยว"
"ถ้าเธอได้เจอแกอีก ฉันจะคืนแกให้เธอนะ?"
"เมี้ยว"
บอยล์พูดอีก "แกนี่น้ำหนักเพิ่มขึ้นเยอะนะ แต่ทำไมเธอยังผอมหลังจากผ่านมาหลายปีอยู่อีก?"
"เมี้ยว"
บอยล์ก้มหน้าลงและพูดเสียงเศร้า "ถ้าฉันมีโอกาสได้อยู่กับเธออีก ฉันจะทำให้เธออ้วนขึ้น"
"เมี้ยว"
เชอรีชเคยมีนิสัยพูดกับแมว
ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะทำแบบนั้นเสียเอง เพราะเขาไม่มีใครให้ระบายความในใจ เขาทำได้แค่คุยกับโบนี่
บอยล์กลับมาในเมืองในเช้าวันต่อมา
บอยล์พาเจ้าโบนี่กลับมาด้วย เขาพามันไปอยู่ที่นิวยอร์คเมื่อสองสามปีที่ผ่านมา ตอนนี้เขาพามันกลับมาจากนิวยอร์ก ดูเหมือนว่าเขาจะติดเจ้าโบนี่
เพราะบอยล์รับมันมาจากบางคนเมื่อนานมาแล้ว ตอนที่เขามองโบนี่เขาจะคิดถึงเธอ
เจ้าโบนี่ติดเขาเหมือนเชอรีชเมื่อเจ็ดปีก่อน
เธอจะตามเขาไปทุกที่เหมือนเป็นหางของเขา
เธอจะเท้าคางบ่นเรื่องที่เขาไม่สนใจเธอตอนที่เขากำลังทำงานอยู่ เธอจะบ่นเขาไม่หยุด
บอยล์คิดถึงช่วงเวลาที่อบอุ่นในชีวิตของเขา
เขาเป็นคนทิ้งเธอไปตั้งแต่แรก
เขารู้สึกปวดใจตอนที่มาถึงคอนโดกรีนทาวน์ เขากดรหัสผ่านและพาเจ้าโบนี่เข้าไปในบ้าน
วันเวลาที่เคยอยู่ด้วยกันตอนที่พบกันครั้งแรก มันฝังอยู่ในใจของเขา
ประตูเปิดออก
มันก็ผ่านมาเจ็ดปีแล้ว แม้ว่าเขาจะกลับมาทำงานในเมืองก่อนหน้านี้ แต่เขาอดที่จะกลับมาที่นี่ไม่ได้
เพราะมีความทรงจำมากมายกับเธอในห้องนี้
รองเท้าแตะของเธอยังอยู่บนชั้นวางรองเท้าตรงทางเข้า เขาไม่เคยโยนมันทิ้งและมันยังอยู่ที่เดิม
แก้วน้ำสีชมพูของเธอกับแก้วน้ำสีน้ำเงินของเขา ยังวางอยู่บนอ่างล้างหน้า มันเป็นแก้วน้ำของคู่รัก
หมอนใบโปรดของเธอยังอยู่บนโซฟา
ยังมีเสื้อผ้าของเธออีกหลายชุดที่ทิ้งไว้ในตู้เสื้อผ้า เธอไม่เคยกลับมาเก็บไปเลย
ในบ้านเต็มไปด้วยร่องรอยของเธอ
บอยล์ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น เขามองไปยังมุมห้องที่ว่างเปล่า ที่เคยตั้งเปียโนของเธอไว้ตรงนั้น เธอเคยมาฝึกเล่นเปียโนและส่งยิ้มให้เขา
เธอเคยนั่งกินมันฝรั่งทอดบนม้านั่ง ตอนที่กำลังดูทีวีรายการโปรดของเธอ เขาเดินเข้ามานอนกอดแปรงฟันที่เธอทิ้งไว้
เธอชอบมาซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา ตอนที่เขากำลังทำอาหารอยู่ เธอจะชอบกอดเขาไปด้วย หลังจากที่ทำให้เขารำคาญพอแล้ว เขาจะอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนเคาน์เตอร์และจูบเธอ
ทุกครั้งที่เธอสระผมเสร็จ เธอจะกอดเขาตอนที่ผมยังเปียกอยู่ เขาจะใช้ไดร์เป่าผมให้เธอทุกครั้งเหมือนลูกสุนัข
มีความทรงจำมากมายอยู่ในห้องนี้
แม้ว่าจะผ่านมาเจ็ดปีแล้ว แต่เขาก็ไม่ลืมว่ารักเธอมากแค่ไหน
เจ้าโบนี่เกาะแขนเขาและเริ่มร้อง
หลังจากนั้นเขาก็หลุดจากภวังค์
บอยล์ทำความสะอาด อาบน้ำและจัดที่นอน หลังจากนั้นเขาก็นอนลงบนเตียง แต่ก็นอนไม่หลับ
เขาหันมามองที่ว่างด้านข้างตรงที่เธอเคยนอน ในใจเขารู้สึกว่างเปล่า
บอยล์หยิบโทรศัพท์มาเปิดดูเฟสบุ๊คของเธอ
เขาไม่คิดว่าเธอจะไม่บล็อกเขา เขาคิดว่าเธอจะตัดขาดการติดต่อกับเขา หลังจากที่เลิกกันด้วยความโกรธ ตอนนั้นเธอก็ยังสวย
บอยล์สนใจโพสต์ที่เธออัปเดตในสองสามปีที่ผ่านมานี้ เขาเปิดการแจ้งเตือนการอัพเดตของเธอ เขาให้โปรไฟล์ของเธอเป็นบุคคลสำคัญ เขากลัวพลาดการอัพเดตจากเธอ
โชคไม่ดีที่เธอไม่เคยส่งข้อความหาเขาเลยในเจ็ดปีที่ผ่านมานี้ ตอนนั้นเธอส่งข้อความหาเขาตลอด
ดูเหมือนว่าเธอจะยังอัปเดตและโพสต์ข้อมูลไม่กี่ปีมานี้ แต่ทุกอย่างก็เงียบไปเมื่อสองปีที่แล้ว
ไม่มีการอัปเดตเลย
เธอโตและเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก มันทำให้บอยล์รู้สึกปวดใจ
เขาหวังให้เธอยังทำตัวเหมือนเด็กเหมือนที่เคยเป็น อย่างน้อยเธอจะได้มีความสุข
บอยล์ติดต่อฮันท์ลีย์ในวันที่สองที่เขากลับมาบ้าน
พวกเขานัดเจอกันที่กรีนพาร์ค
ฮันท์ลีย์กำหมัดและชกบอยล์ทันทีที่พวกเขาเจอกัน "ทำได้ดีนี่บอยล์! นายไม่เคยกลับบ้านมาเยี่ยมเราตั้งเจ็ดปี! นายยังมีหัวใจอยู่หรือเปล่า?"
บอยล์หัวเราะและตอบเขา "ฉันงานยุ่งตลอด ฉันไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้นหรอกนะ รู้หรือเปล่า"
ใช่สิ นายมันก็อ้างแบบนี้ตลอด เจ็ดปีนี้มีหลายอย่างที่เปลี่ยนไป บอยล์ นายเก่งอยู่แล้ว
ทั้งสองคนทักทายด้วยการกอดกัน
กรีนพาร์คเป็นสถานที่เหมาะในการฝังศพ
ฮันท์ลีย์ถามเขา "เมื่อวานฉันให้คนมาดูที่นี่ นี่เป็นสุสานที่เหมาะเลย วิวที่นี่ยังสวยด้วย ทำไมจู่ ๆ ก็มาหาหลุมศพล่ะ? จะเตรียมฝังศพตัวเอง
ฮันท์ลีย์พูดเล่น แต่บอยล์ไม่ตอบคำถามของเขา
"ก็ได้ งั้นดูนี่ ที่ตรงนั้นเป็นยังไงบ้าง?"
[อัปเดต] อ่านนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 858 ความทรงจำจากสองด้าน
นิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน มี FULL อ่าน บทที่ 858 ความทรงจำจากสองด้าน และตอนต่อไปของนิยายที่ novelones.com นวนิยายเรื่อง เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่มีรายละเอียดที่ไม่คาดคิดและน่าทึ่งมากมายของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ใน บทที่ 858 ความทรงจำจากสองด้าน ได้นำเราไปสู่ขอบฟ้าใหม่ อ่าน บทที่ 858 ความทรงจำจากสองด้าน ของซีรีส์ เล่ห์รัก ท่านประธาน ได้ที่นี่
หรือคุณสามารถดาวน์โหลด PDF ฟรีของนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ได้ที่ novelones.com
คีย์การค้นหา: เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 858 ความทรงจำจากสองด้าน