เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 883 เขาหลอกเธอ

ใช้เวลาไม่นานที่จะมาถึงคอนโดกรีนทาวน์

หลังจากเชอรีชจอดรถแล้ว เธอก็ปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วหันไปมองบอยล์

เขายังคงหลับตาอยู่ ดูเหมือนว่าเขาจะหลับไปแล้ว

เชอรีชเรียกเขา "บอยล์?"

ชายหนุ่มไม่ตื่น

เชอรีชขยับเข้าไปใกล้เขา "บอยล์ ถึงบ้านแล้วนะ"

ตอนนั้นบอยล์ลืมตาขึ้น เขาดูเหมือนจะอยู่ในมึนงงเมาเล็กน้อย ในขณะที่เขาจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความงุนงง เขาบอกว่า "เราถึงบ้านแล้วเหรอ?"

"ใช่ ถึงบ้านแล้ว"

บอยล์บอกเธอ "ผมว่าผมเมานิดหน่อย ถ้าไม่ว่าอะไรก็ช่วยพาผมขึ้นไปข้างบนที"

แม้ว่าเขาจะขอเธอให้ช่วยพาเขาขึ้นไปข้างบน แต่บอยล์ก็ไม่ให้โอกาสเธอได้ปฏิเสธ

ทันทีที่พวกเขาลงมาจากรถ บอยล์ก็สะดุดราวกับว่าเขาเสียการทรงตัว และล้มไปซบไหล่เชอรีช

พวกเขาเดินเตาะแตะขึ้นไปข้างบน

เชอรีชเห็นว่าเขาเมา เธอจึงช่วยพยุงเขาไปที่ลิฟต์

เขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากฝ่ามือของเธอ ผ่านเสื้อของเขา

บอยล์ซบลงบนไหล่ของเธอ ทันทีที่ลืมตาขึ้นมา เขาก็มองเห็นใบหน้าด้านข้างของเธอชัดเจน

เชอรีชพยุงเขาเข้ามาในลิฟต์ และพาขึ้นไปข้างบนตรงทางเข้าห้องของเขา

เชอรีชหันมาบอกเขา "กดรหัสสิ"

เธอนึกถึงตอนที่เขาหมกตัวอยู่ในกองเอกสารตอนที่เขาทำงานอยู่ ขาของเธอบังเอิญไปปิดคอมพิวเตอร์ของเขา เขายังไม่ได้บันทึกงานที่ยังทำไม่เสร็จ ทำให้งานของเขาหายไปทันที

เขาโกรธมากและทำหน้าเย็นชาอยู่นาน แม้ว่าเธอจะขอโทษเขาหลายครั้ง เขาก็ยังไม่สนใจเธอ

ตอนนั้นเธอยังเด็กและใจร้อน เธอโกรธจนใส่แค่รองเท้าแตะวิ่งหนีออกมาจากบ้าน

เธอไปนั่งที่ร้านสะดวกซื้อยี่สิบสี่ชั่วโมง และรอให้บอยล์มาตามหาเธอ เธอรอตั้งแต่ตอนเย็นจนถึงตอนกลางคืนแต่เขาก็ไม่มาเลย ตอนนั้นเธอทั้งโกรธทั้งหิวจนอยากร้องไห้

เธอจึงซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมากินรอเขาที่ร้านสะดวกซื้อ

เธอรอจนถึง 21.00 น. ก่อนที่บอยล์จะมาหาเธอ เขายังทำหน้าเย็นชาตอนที่อยู่ตรงหน้าเธอ

เขาถามเธอเสียงเย็นชา "สนุกหรือไง ที่หนีออกจากบ้านมาแบบนี้?"

เธอก้มหน้ามองรองเท้า เหมือนเด็กน้อยที่รู้สึกผิด "เปล่า

บอยล์ทำตัวเองให้สงบลง เหมือนว่าเขากำลังระงับความโกรธหรืออะไรสักอย่าง แล้วเขาจึงดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่น ก่อนจะก้มลงจูบเธอ เขาบอกเธอเสียงอ่อนโยน "อย่าทำแบบนี้อีกนะ"

เธอน้ำตาคลอและถามเขา "ทำไมถึงนานจัง?"

บอยล์ขำกับท่าทางของเธอ "ผมอยากให้คุณใจเย็นลงก่อน"

เธอเม้มปากแล้วบอกเขา "ฉันไม่อยากใจเย็น ฉันอยากให้คุณมาปลอบฉันต่างหาก"

บอยล์จับด้านหลังศีรษะของเธอด้วยมือข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างกอดเอวเธอ ก่อนจะก้มลงจูบเธอ

หลังจากจูบเสร็จแล้ว เขาก็ถามเสียงแหบ "แบบนี้ปลอบพอหรือยัง?"

เชอรีชทำตาโต เธอมองลูกค้าที่อยู่ในร้านสะดวกซื้อก่อนจะหาทางหนีไป

บอยล์ใช้นิ้วโป้งลูบริมฝีปากก่อนจะมองตามหลังเธอ เขายิ้มด้วยแววตาอบอุ่น