เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 899 เขาช่างเป็นคนขี้โกงจริง ๆ
พวกเขากำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในเช้าวันรุ่งขึ้น
บอยล์กับเชอรีชกำลังรับประทานอาหารเช้า ขณะที่พวกเขานั่งตรงข้ามกัน
โบนี่อ้วนกำลังนอนอยู่ข้าง ๆ โต๊ะดูพวกเขากิน
แสงแดดส่องลงมาที่ชายหนุ่ม หญิงสาว และแมวผ่านทางหน้าต่าง ฉากนั้นดูอบอุ่นหัวใจอย่างมาก
บอยล์ส่งชามโจ๊กข้าวฟ่างให้เชอรีช
เชอรีชกำลังกินเกี๊ยวของเธอ น้ำซุปเข้มข้นและอร่อย ในขณะที่แป้งที่ห่อเกี๊ยวบาง และไส้ก็หอมมาก
ดูเหมือนว่าบอยล์จะไม่ใช่คนทำเกี๊ยว
“คุณซื้อเกี๊ยวมาจากที่ไหน?”
“มันมาจากร้านขายซาลาเปาในเขตมูนไลท์”
ร้านขายซาลาเปาจากเขตมูนไลท์ มันอยู่ห่างจากถนนเลคมาก เขาต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าจะไปถึงที่นั่น ยิ่งไปกว่านั้น ที่ร้านนั้นมักจะมีคิวยาวเสมอในช่วงชั่วโมงเร่งด่วนในตอนเช้า ร้านนั้นดังมาก
เกี้ยวของพวกเขาดังมาก
แม้ว่าเชอรีชจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่ฟิลาเดลเฟียในช่วงเจ็ดปีที่ผ่านมา แต่เธอมักจะกินเกี๊ยวจากร้านนั้นตอนที่เธอยังเด็ก
พ่อของเธอเคยซื้อมันให้มอนตี้ ดังนั้นเธอกับพิกเคิลจะได้กินมันเหมือนกัน
เธอจุ่มเกี๊ยวลงในซอสเปรี้ยวด้วยตะเกียบของเธอ และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฉันคิดถึงเกี๊ยวพวกนี้มาก ตอนที่ฉันอยู่ที่ฟิลาเดลเฟีย”
บอยล์เงยหน้าขึ้นมองเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ผมสามารถจ้างพ่อครัวจากร้านนั้นได้ ถ้าคุณชอบมัน เขาสามารถทำเกี๊ยวเพื่อคุณเท่านั้น”
เชอรีชปฏิเสธเขาทันที เธอพึมพำเบา ๆ “ถ้าคุณกินเกี๊ยวมากเกินไป คุณจะเบื่อนะ”
ยิ่งกว่านั้น ไม่ใช่ว่าเธอจะอยู่ที่บ้านของเขาตลอดเวลาซะเมื่อไหร่
นี้แค่เป็นครั้งที่สามที่เธอมาเยี่ยมคฤหาสน์เลค สตรีท ของเขา
บอยล์ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาจะไม่ทำถ้าเธอไม่ต้องการ เขาพูด “คุณพูดถูก อาหารจะมีรสชาติดีขึ้นเมื่อคุณแบ่งมันกับคนอื่น มันไม่ดีที่จะเก็บมันไว้กินคนเดียว”
โทรศัพท์ของเชอรีชที่อยู่บนโต๊ะดังขึ้น
เชอรีชรับสายแล้วพูดว่า “ฮัลโหล”
"ฮัลโหล นี่ใช่โมโม่ นักเปียโนใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ กำลังพูดสาย”
“สวัสดีครับ อาจารย์โมโม่ ผมโทรจากฝ่ายประชาสัมพันธ์ของยูนิคอร์น กรุ๊ป ผมเคยติดต่อคุณมาก่อนเกี่ยวกับงานเลี้ยงอาหารค่ำบริษัทของเรา เราอยากเชิญคุณมาร่วมในงานอาหารค่ำของเรา คุณ…"
บอยล์แย่งโทรศัพท์ของเชอรีชมาจากเธอ ก่อนที่คนนั้นจะพูดจบ
บอยล์พูดว่า “ผมขอโทษ ช่วงนี้โมโม่เธอไม่ค่อยสบาย เธอไม่สามารถเข้าร่วมงานหรือการแสดงใด ๆ ได้ในเร็ว ๆ นี้ ขอบคุณครับ"
เขาวางสายทันทีที่เขาพูดจบ
เชอรีชพูดว่า “ใครบอกว่าฉันไม่สบาย? ฉันสบายดี"
บอยล์มองไปที่เธอ และพูดว่า “ผมต้องบอกคุณบางอย่าง”
บอยล์ลุกขึ้น และเดินไปที่ห้องทำงานของเขา ในขณะที่เขาพูด “คุณกินโจ๊กต่อเถอะ ผมจะไปหยิบของบางอย่าง”
บอยล์ลงมาพร้อมกับเอกสารสองฉบับในมือของเขา หลังจากผ่านไปสามนาที
เชอรีชขมวดคิ้วขณะที่เธอมองไปที่เอกสารบนโต๊ะ "นี่คืออะไร?"
“นี่คือสัญญาของคุณ”
เชอรีชพลิกดูหน้าเอกสารด้วยความสับสน และสายตาของเธอก็มองไปที่ลายเซ็น
ฝ่าย ก: เชอรีช ฟัดด์
ฝ่าย ข: บอยล์ ลอว์สัน
มีตราประทับบริษัทสีแดงอีกด้วย เป็นของเอ็ม โอ กรุ๊ป
“ฉันไม่เคยเซ็นเอกสารพวกนี้มาก่อน”
เชอรีชมองไปที่ลายเซ็นบนเอกสารด้วยความประหลาดใจ ลายมือนั้นเหมือนกับของเธอทุกประการ โดยเฉพาะคำว่าเชอรีช เธอมักจะย่อลายเซ็นของเธอให้สั้นลงเป็นคำว่า 'เชอ' เพราะเธอขี้เกียจ
มันเป็นลายมือของเธอ แต่เธอจำไม่ได้ว่าเคยเซ็นเอกสารแบบนี้มาก่อน
บอยล์มองไปที่เธอด้วยดวงตาที่จริงใจ และใบหน้าที่จริงจัง เขาพูดว่า “คุณเซ็นมันตอนที่คุณตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อวานนี้ ผมถามคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า และคุณก็เห็นด้วย”
“บอยล์ คุณพยายามจะโกงฉันงั้นเหรอ?”
บอยล์ลุกขึ้นพร้อมรอยยิ้มเหมือนสุภาพบุรุษบนใบหน้าของเขา เขายื่นมือออกไปแล้วพูดว่า “เรามาทำความรู้จักกันอีกครั้งกันเถอะ คุณฟัดด์ จากนี้ไปผมจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณอย่างเป็นทางการ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
เชอรีชพูดไม่ออก
ริมฝีปากของเธอกระตุก ขณะที่เธอกำสัญญาแน่น
เธอพูดว่า “เนื่องจากฉันเป็นฝ่าย ก ฉันมีสิทธิ์บอกเลิกสัญญาใช่ไหม?”
บอยล์พูดว่า "มันมีเขียนไว้ในย่อหน้าที่ 67 ในหน้าที่สามของสัญญา"
และมองไปที่เนื้อหา “หากฝ่าย ก ยืนกรานที่จะยกเลิกสัญญากับฝ่าย ข โดยไม่ปรึกษาฝ่าย ข จะถือเป็นการละเมิดสัญญา และค่าปรับจะ
เธอเงยหน้าขึ้น และจ้องไปที่บอยล์ หลังจากแน่ใจว่าเธอคิดถูก
มองไปที่ใบหน้าที่โกรธของเธอ เขาก็ยิ้มบาง ๆ และพูดหยอกล้อเธอ “เชอรีช นักธุรกิจทุกคนเป็นคนเลว
“บอยล์ นี่ถือเป็นการต้มตุ๋น ฉันฟ้องคุณได้นะ!”
“เมื่อคืนนี้มีเราอยู่เพียงแค่สองคนในคฤหาสน์ นอกจากนี้ ผมยังไม่มีกล้องวงจรปิดในบ้านของผม คุณจะพิสูจน์ได้อย่างไรว่าคุณไม่ได้เซ็นสัญญาด้วยตัวเอง?”
เชอรีชกัดฟันของเธอ ขณะที่เธอมองไปที่เขาที่กำลังแสดงความมั่นอกมั่นใจ
บ้าจริง!
“บอยล์ ลอว์สัน คุณมันคนขี้โกง!”
ริมฝีปากของเขาเข้าไปใกล้หูของหญิงสาว และเขาพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ “ถ้าผมเป็นคนขี้โกงจริง ๆ ผมคงจะให้คุณเซ็นสัญญาชีวิต
เชอรีชพูดไม่ออก
เธอยกมือขึ้น และจะตบหน้าบอยล์
บอยล์อารมณ์ดี เขาเอาหน้าเข้าไปใกล้เธอ และรอให้เธอตบเขา
เชอรีชก็กัดริมฝีปาก เธอเอามือที่กำลังจะตบหน้าเขาลง และเยาะเย้ยเขา “ประธานลอว์สัน คุณดูเชี่ยวชาญมาก คุณรู้ว่าฉันจะตบคุณถ้าคุณทำอะไรแบบนั้น
บอยล์ยิ้มอย่างสุภาพ ในขณะที่เขามองไปที่ใบหน้าที่โกรธจัดของเธอ เขาพูดว่า “ผมไม่สนใจที่จะหลอกคนอื่น และผมก็ไม่มีเหตุผลที่จะทำแบบนั้นด้วย แต่ผมยินดีที่จะหลอกคุณไปตลอดชีวิต”
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 899 เขาช่างเป็นคนขี้โกงจริง ๆ
นวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ได้รับการอัปเดต บทที่ 899 เขาช่างเป็นคนขี้โกงจริง ๆ ที่มีการพัฒนาขั้นสูงสุดมากมายสิ่งที่ทำให้ซีรีส์นี้พิเศษมากคือชื่อของตัวละคร ^ ^. หากคุณเป็นแฟนของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า คุณจะรักการอ่าน! ฉันมั่นใจว่าคุณจะไม่ผิดหวังเมื่อคุณอ่าน มาอ่านนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 899 เขาช่างเป็นคนขี้โกงจริง ๆ ตอนนี้ที่นี่
การอ่านนวนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 899 เขาช่างเป็นคนขี้โกงจริง ๆ
บทที่ 899 เขาช่างเป็นคนขี้โกงจริง ๆ ของ เล่ห์รัก ท่านประธาน นวนิยาย