เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 906 ฉันเป็นพี่เขยของนาย
เนื่องจากแฮริสันและลูคัสมักจะมาเล่นสนุ๊กเกอร์ที่ผับแห่งนี้ พวกเขาจึงมักจะจองโต๊ะซี
แฮร์ริสันเคยพูดติดตลกกับลูคัสว่าโต๊ะนั้นนำโชคให้เขา
ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้จะกลายเป็นลางร้ายเช่นกัน
นั่นก็เพราะว่าถ้าพวกเขาเปลี่ยนโต๊ะ พวกเขาเชื่อว่าโชคของพวกเขาจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
แฮร์ริสันมีโอกาศชนะแปดสิบถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์หากพวกเขาเล่นที่โต๊ะซี
ครั้งหนึ่งลูคัสเคยบอกให้เขาเปลี่ยนไปใช้โต๊ะอื่นเพราะแบบนั้น
ความจริงเขาไปเล่นโต๊ะอื่นก็ได้ แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นปัญหาที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เมื่อพวกเขารู้ว่าโต๊ะที่พวกเขามักจะใช้ถูกคนอื่นแย่งไป
คนที่แย่งโต๊ะของพวกเขาไปไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็น แกรี่ เชน คู่แข่งของแฮริสันจากโรงเรียน ดูเหมือนแกรี่กับลูกน้องของเขากำลังครองโต๊ะอยู่
แกรี่หยิบไม้คิวขึ้นมา ขณะที่ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังเขาเอาชอล์กไปให้เขาเอามันถูกับหัวไม้คิว
แฮร์ริสันจ้องไปที่แกรี่ด้วยสายตาไม่พอใจอย่างมาก ขณะที่เขายิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย เขาพูด "ถ้านายอยากเล่นสนุ๊กเกอร์ ไปเล่นตรงนั่นไป โต๊ะนี้เป็นของฉัน"
แกรี่หยิบไม้คิวที่เพิ่มถูด้วยชอล์กขึ้นมา เล็งไปที่ลูกคิวสีขาวบนโต๊ะและแทงมัน ทำให้ลูกอื่น ๆ พุ่งออกไปทุกทิศทาง
แกรี่ยืนตัวตรง และตอบด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย "ชื่อของนายเขียนไว้บนโต๊ะนี้งั้นเหรอ? ฉันใช้เวลาตรวจสอบโต๊ะนี้นานมาก แต่ก็ยังหาชื่อนายไม่เจอ ดังนั้นแฮร์ริสัน นายมีสิทธิอะไรมาบอกว่าโต๊ะนี้เป็นของนายคนเดียว? ใครมาก่อนก็ได้ก่อน เพื่อน ต่อให้นายจะไร้เหตุผลแค่ไหน นายเข้าใจไหมว่ายังไงนายก็ต้องปฏิบัติตามกฎ?”
แกรี่นั่งลงบนโต๊ะทันที และเห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามจะหาเรื่อง
แฮร์ริสันพูดว่า "ลูคัส ฉันต้องการให้นายโทรหาผู้จัดการ และให้เขาบอกแกรี่ว่าใครคือเจ้าของโต๊ะนี้กันแน่"
ไม่นานนักลูคัสก็มากับผู้จัดการ
แฮริสันมาจากครอบครัวฟัดด์ และผู้จัดการไม่กล้าพอที่จะมีปัญหากับเขา แต่ดูเหมือนว่าแกรี่ก็เป็นลูกชายของข้าราชการบางคนเช่นกัน สิ่งนี้ทำให้ผู้จัดการอยู่ในจุดที่ค่อนข้างยากลำบาก
เนื่องจากทั้งสองฝ่ายค่อนข้างเป็นคนที่มีอิทธิพล ผู้จัดการจึงทำได้เพียงพยายามให้เหตุผลกับพวกเขา
ผู้จัดการดันแว่นกลับเข้าไปที่สันจมูกของเขา และพูดด้วยรอยยิ้มที่สุภาพ เขาพูดว่า "คุณเชน คือว่า คุณฟัดด์เป็นลูกค้าประจำของร้านของเรา และเป็นความจริงที่ว่าเขาได้จ่ายค่าโต๊ะนี้ไว้ตลอดทั้งปีแล้ว ทำให้โต๊ะนี้ไม่รองรับลูกค้าท่านอื่น โต๊ะนี้เป็นโต๊ะส่วนตัวของคุณฟัดด์ครับ”
แกรี่เอาไม้คิวทิ่มไปที่หน้าอกของผู้จัดการ อย่างไร้เหตุผลและไม่สุภาพอย่างยิ่ง ขณะที่เขาพูดว่า "คุณกำลังจะบอกว่าผมควรจะมอบโต๊ะนี้ให้แฮร์ริสันเดี๋ยวนี้งั้นเหรอ?"
ผู้จัดการสะดุดถอยหลังไปสองก้าวหลังจากถูกแกรี่ทิ่ม แต่เขายังคงยิ้ม ในขณะที่เขาพูดว่า "ใช่แล้วครับ ด้วยเหตุผลนั้น"
ขณะที่แกรี่กำลังจะตีผู้จัดการด้วยไม้คิว แฮร์ริสันก็คว้ามันไว้ก่อนที่ไม้จะโดนเขา
“เจ้าคนโง่ไร้ยางอาย อยากจะทำเรื่องให้มันยุ่งยากงั้นเหรอ?”
แกรี่กระโดดลงจากโต๊ะ เอื้อมมือไปชี้ที่หน้าอกของแฮร์ริสัน เขาพูด "แกเรียกใครว่าไร้ยางอาย แฮร์ริสัน?"
"แก"
จู่ ๆ แฮร์ริสันก็คว้าไหล่ของแกรี่แล้วกระแทกเขาลงกับพื้น
"พลั๊ก!"
"อา!"
สองเสียงดังขึ้นในเวลาเดียวกัน
ลูคัสเปิดกระป๋องน้ำอัดลมที่ด้านข้าง และเริ่มดื่ม เขาไม่แปลกใจกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น
แฮร์ริสันถอดเนคไทจากโรงเรียนออกจากปกเสื้อของเขา แล้วโยนมันลงบนพื้น ปลอกคอของเขาเปิดออกเล็กน้อย
เขาชำเลืองไปมองลูกน้องของแกรี่ และพูดว่า "ยังมีใครอยากจะสู้อยู่อีกไหม? พวกแกอยากจะสู้กับฉันแบบตัวต่อตัว หรือจะรุม?"
เมื่อพวกลูกน้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาก็ตกใจ และถอยห่างออกไปทันที
เมื่อแกรี่เห็นว่าเขาถูกทำให้อับอาย เมื่อลูกน้องทั้งหมดของเขาวิ่งหนีไป เขาก็ตะโกนด่า "บ้าเอ้ย! ไอ้พวกขี้ขลาด!"
แฮร์ริสันลดสายตาลง และมองไปที่แกรี่อย่างเย็นชา ขณะที่เขานอนอยู่บนพื้นก่อนจะเยาะเย้ยเขาอย่างเย็นชาด้วยการหัวเราะเบา ๆ "โอ้ ได้โปรด นายกล้ามาท้าฉันสู้แบบตัวต่อตัวตอนที่นายอ่อนแอ นายเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”
แกรี่ปีนกลับขึ้นไปยืนขึ้น และเดินกะเผลกไปที่ทางออกก่อนที่จะชี้ไปที่แฮร์ริสันเขาอุทานออกมาด้วยน้ำเสียงที่กล้าหาญ "รอก่อนเถอะ! ครั้งหน้าฉันจะมาเอาคืน!"
แฮร์ริสันนั่งบนโต๊ะด้วยท่าทางไร้กังวล ขณะที่เขาชี้ไปที่แกรี่ด้วยไม้คิว เขาพูดว่า “ฉันจะรอ”
หลังจากลูคัสดื่มน้ำอัดลมหมด เขาก็บีบกระป๋องด้วยมือใหญ่ของเขาก่อนที่จะโยนมันลงไปในถังขยะ
ลูคัสเดินมาหาเขาพร้อมกับกอดอก เขาแซว "ไม่เอาน่า แฮร์ริสัน"
แฮร์ริสันถาม "ดีที่สุดในสามหรือดีที่สุดในห้า?"
ลูคัสเลิกคิ้ว และพูดว่า "ดีที่สุดในสิบ นายคิดว่าไง?"
แฮร์ริสันยิ้ม ยกไม้คิวขึ้น และตบไหล่ของลูคัส ขณะที่เขาหยอกล้อ "โอ้ ผู้กล้า นายวางแผนที่จะกลับบ้านตอนเที่ยงคืนใช่ไหม?"
ลูคัสยกแขนขึ้น แล้วตบไม้คิวเบา ๆ เขาพูด "ฉันจะไปหลังจากที่ฉันเอาชนะนาย"
แฮร์ริสันกระโดดลงจากโต๊ะ และพูดว่า "เจ้าหนูน้อย งั้นก็ได้ วันนี้ฉันจะเล่นกับนายด้วย!"
แฮริสันกับลูคัสเริ่มเกมของพวกเขา
บอยล์ที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะใกล้ ๆ ส่งสัญญาณให้พนักงานเสิร์ฟ และสั่งว่า "ฉันต้องการให้นายเอาเครื่องดื่มให้พวกเขา ลงบัญชีของฉัน"
“ได้เลยครับ ท่านประธานลอว์สัน”
พนักงานเสิร์ฟนำโมจิโต้สองแก้วไปให้พวกเขาหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง
แฮร์ริสันกับลูคัสต่างสบตากัน
พนักงานเสิร์ฟอธิบาย "คุณฟัดด์กับคุณจาร์เร็ต โมจิโต้นี้สั่งจากประธานลอว์สันจากโต๊ะที่ 12 ครับ โปรดเพลิดเพลินกับมัน"
ประธานลอว์สัน?
แฮริสันเลิกคิ้วเล็กน้อย ขณะที่เขาเหลือบไปมองที่โต๊ะ 12
ผู้ชายคนนั้นดูหน้าคุ้น ๆ กับเขา แต่เขาจำไม่ได้ว่าเขาเคยเห็นชายคนนี้ที่ไหนมาก่อน
ลูคัสวางไม้คิวลง เดินไปหาแฮร์ริสัน หยิบแก้วโมจิโต้ขึ้นมาจิบก่อนจะถามว่า "นายรู้จักเขาไหม?"
แฮร์ริสันส่ายหัว แล้วพูดว่า "ไม่ ฉันคิดว่าเขาแค่พยายามใช้ฉันเพื่อหาผลประโยชน์จากธุรกิจของพ่อของฉัน"
ลูคัสมองดูแก้วโมจิโต้ในมือของเขา ขณะที่เขาพูด “ฉันดื่มมันไปแล้ว หมายความว่าตอนนี้นายต้องทำตามที่เขาสั่งหรือเปล่า?”
แฮร์ริสันหยิบแก้วโมจิโต้ของเขาขึ้นมาแล้วดื่มมัน พร้อมกับพูดว่า “ฉันดูเหมือนคนที่ทำตามคำสั่งของเขางั้นหรือ? เขาส่งค็อกเทลนี้มาให้เราเอง แต่ฉันไม่เคยตกลงที่จะทำตามที่เขาสั่ง”
ลูคัสชำเลืองไปมองแขกที่โต๊ะ 12 ขณะที่เขาพูด "เขาดูหน้าคุ้น ๆ กับฉันเหมือนกัน"
เกี่ยวกับ เล่ห์รัก ท่านประธาน - บทที่ 906 ฉันเป็นพี่เขยของนาย
เล่ห์รัก ท่านประธาน เป็นซีรี่ส์ปัจจุบันที่ดีที่สุดของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ด้วยเนื้อหา บทที่ 906 ฉันเป็นพี่เขยของนาย ด้านล่างนี้จะทำให้เราหลงอยู่ในโลกแห่งความรักและความเกลียดชังแบบสลับกันได้แม้จะมีกลเม็ดทั้งหมดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายโดยไม่ต้องกังวลอีกครึ่งหนึ่งแล้วก็เสียใจ สาย โปรดอ่านบทที่ บทที่ 906 ฉันเป็นพี่เขยของนาย และอัปเดตบทต่อไปของซีรีส์นี้ที่ novelones.com