เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1009

เช้าวันต่อมา

หลังจากที่แยนนี่ตื่นแล้ว เธอเห็นว่าชายที่นอนอยู่ข้างเธอยังไม่ตื่น จึงลุกขึ้นแล้วนั่งมองเขา

แยนนี่หัวเราะคิกคัก เธอทักทายเจ้านายด้วยรอยยิ้มกว้าง "อรุณสวัสดิ์ เชนน์"

เชนน์มองเธอด้วยสายตาเย็นชา "คิดว่าคุณจะแปลกใจซะอีก ที่เห็นว่าผู้ชายที่นอนอยู่ข้าง ๆ เป็นผม ตอนที่คุณตื่น"

เขาหัวเราะเยาะหลังจากที่พูดแบบนั้น

แยนนี่ไม่รู้ว่าเขาหมายความว่ายังไงตอนที่เขาพูดแบบนั้น หรือแม้แต่จะเข้าใจเขา

เชนน์ลุกขึ้นมาจากเตียง

เขามองหญิงสาวที่ยังนั่งอยู่บนเตียงแล้วถามเธอ "คุณไม่ลงจากเตียงเหรอ?"

แยนนี่กำผ้าห่มก่อนจะมองเขาด้วยแววตาไร้เดียงสา เธอตอบด้วยความเกียจคร้าน "ฉันขอนอนต่ออีกหน่อยได้หรือเปล่า เชนน์?"

เชนน์ยิ้มและลุกออกมาจากเตียง เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา "รู้หรือเปล่า เมื่อคืนนี้ผมพยายามห้ามใจแทบตาย ที่จะไม่ทำอะไรคุณ?"

แยนนี่ไม่ได้คิดมาก เธอเดาว่าเขาแค่จีบเธอ แต่ดูเหมือนเชนน์จะพูดจริงจัง เรื่องที่พยายามไม่ทำอะไรเธอเมื่อคืนนี้

แยนนี่หาวแล้วถามเขาอย่างไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่ เธอจับศีรษะและมองเขาด้วยความสงสัย "ทำไมล่ะ?"

ชายหนุ่มบีบคางเธอด้วยนิ้วเรียว แต่ไม่ได้ทำเบา ๆ เลย เพราะเขาบีบแรงและขยับเข้าไปใกล้เธอ "ผมคิดว่าคุณแสดงการยั่วยวนได้ดีมาก เมื่อผู้หญิงของผมทำเรื่องที่อันตราย"

แยนนี่ยิ้มอย่างร่าเริงและหลิ่วตา เธอดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสามากตอนที่พูด "ฉันไม่ได้ชอบคนอื่นนอกจากคุณเลยนะ เชนน์"

แววตาของเขาเศร้าหมอง เขาจ้องเธออย่างน่ากลัวอยู่ห้าวินาที

สุดท้ายเชนน์ก็ปล่อยคางเธอ "คุณมีพรสวรรค์ในการแสดง ดูเหมือนว่าผมจะคิดถูก"

แยนนี่พูดไม่ออก

เพราะแยนนี่เหนื่อยมากจึงนอนต่ออีกยี่สิบนาที ทำให้เธอไปมหาวิทยาลัยสาย

เชนน์กำลังทานอาหารเช้า และดื่มกาแฟอย่างมีความสุขบนโต๊ะอาหาร เขาดูแยนนี่ทำตัวลนลาน

ตอนที่เชนน์กำลังเดินออกไปที่ลานบ้าน และกำลังจะสตาร์ทรถ แยนนี่ก็ถือกระเป๋าวิ่งตามหลังเขามา เธอเปิดประตูที่นั่งด้านหน้า และเข้าไปนั่งโดยไม่ต้องคิด

ตอนที่เธอกำลังจะคาดเข็มขัดนิรภัย เชนน์ก็สั่งเธอ "ออกมา"

แยนนี่ตกใจ

"ผมบอกเหรอว่าจะไปส่งคุณ?"

แยนนี่สูดลมหายใจเข้าและทำตัวเองให้สงบ ก่อนจะยิ้มอย่างเป็นมิตรให้เขา "เชนน์ เมื่อคืนฉันเหนื่อย คุณสะดวกไปส่งฉันหรือเปล่า? อีกอย่าง จิน กรุ๊ป กับมหาวิทยาลัยก็ไปทางเดียวกัน คุณแค่แวะส่งฉันตรงทางเข้า ไม่ต้องเข้าไปข้างในหรอก คงไม่ทำให้คุณเสียเวลาหรอก เชนน์"

เชนน์ปล่อยให้เธอคาดเข็มขัดนิรภัย และยิ้มอย่างดูถูก "ผมไม่สะดวก"

แยนนี่พูดไม่ออก

เมื่อคืนนี้เธอทำตัวไม่ดีเหรอ?

ดูเหมือนว่าแยนนี่จะไม่รู้ว่าเธอทำผิดร้าแรงแค่ไหน ที่เรียกชื่อชายคนอื่นตอนนอนหลับ

หลังจากแยนนี่ถูกโยนออกมาจากรถ เธอกัดฟันด้วยความโมโห ตอนที่มองเชนน์ขับรถออกไปจากลานบ้าน

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเรียนแท็กซี่

แต่เธอก็ไปถึงมหาวิทยาลัยสาย เธอถูกอาจารย์ที่ปรึกษาทำโทษ ให้วิ่งรอบสนามสี่ร้อยเมตรห้ารอบ

เธอเกือบตายหลังจากวิ่งเสร็จ

ในห้องทำงาน จิน กรุ๊ป

ดูเหมือนว่าเชนน์ยังคิดเรื่องซามูเอล ชื่อที่แยนนี่เรียกตอนนอนหลับ ขณะที่เขากำลังประชุมในตอนเช้า

เขาไม่เคยรู้สึกว่าถูกเหยียดหยามมาก่อนในชีวิต

'ซามูเอล เป็นแฟนเก่าเธอหรือเปล่า?'

'ฮึ่ม มีแฟนเก่าตั้งแต่อายุยังน้อยเลยนะ เธอไม่ใช่เด็กที่เชื่อฟังเลย'

แต่มีบางคนไม่เคยคิดเลยว่าโปรยเสน่ห์ให้ผู้หญิงไปกี่คนตอนที่เขาอายุสิบแปดปี เขาได้รับจดหมายรักหลายฉบับ ที่เก็บไว้ในลิ้นชัก

เจคเห็นว่าวันนี้ท่านประธานจินดูใจลอย เพราะเขาเหม่อลอยระหว่างประชุม จึงขยับเข้าไปกระซิบบอกเชนน์ "ท่านประธานจิน ให้ผมชงชาให้ไหมครับ?"

เชนน์เลิกคิ้วแล้วเคาะปากกาบนโต๊ะ "ไม่ต้อง คุยต่อเลย"

หลังจากนั้นเชนน์ก็ออกไปจากห้องประชุม หลังจากการประชุมในตอนเช้า เจคเข้ามารายงานเขา

"ท่านประธานจิน มีผู้หญิงชื่อ คารา จาร์คอป กำลังรออยู่ที่ห้องรับรอง และอยากพบคุณครับ เธอบอกว่ามีเรื่องสำคัญมากจะคุยกับคุณ"

'คารา จาร์คอป?'

เชนน์ขมวดคิ้ว "บอกเธอว่าตอนนี้ฉันไม่อยู่"

เจคพูดต่อ "ท่านประธานจิน เธอยังพูดว่าอยากบอกคุณ เรื่องที่คุณไม่รู้เกี่ยวกับคุณจอยส์ครับ"

เชนน์เคาะปากกาบนโต๊ะ เขาเลิกคิ้วแล้วคิดในใจ 'เรื่องของแยนนี่ที่ฉันไม่รู้งั้นเหรอ?'

'ฟังดูแล้ว เธอคงแค่อยากมาบอกข่าวร้ายนะ?'