เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 166

ผิวของ เวอเรียน นั้นบอบบางอยู่แล้ว และบอบบางมากขึ้นกว่าเดิมหลังจากที่โดนแก้วน้ำร้อนสาดน้ำใส่มือของเธอ ด้านหลังมือของเธอก็ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันทีและเธอก็รู้สึกเจ็บปวด

แววตาของ ฮีลตัน หม่นลง

ในวินาทีถัดมาเขาจับมือของ ซันนี่และถามด้วยความกังวลว่า “มือของคุณโดนน้ำร้อนลวกหรือเปล่า?”

ซันนี่ ทำท่าทางออดอ้อนและเสียใจ “มือของฉันโดนน้ำร้อนลวกและตอนนี้เจ็บมากเลย เธอเจตนาทำน้ำร้อนเพื่อจะวกลูกของเราหรือเปล่า?”

ความเจ็บปวดที่หลังมือของ เวอเรียน ได้หมดความรู้สึกไปเพราะความเจ็บปวดในหัวใจของเธอ

ฮีลตัน จ้องเธอก่อนที่จะอุ้ม ซันนี่ ขึ้นมาและเดินออกจากห้องทำงาน เขาเห็นว่า เวอเรียน กำลังตกตะลึงในขณะนั้น เขาจึงพูดกับเธออย่างเย็นชาว่า “คุณไม่ต้องมาตามผม หรือว่าคุณกำลังรอให้ผมกอดคุณอยู่หรือเปล่า”

คำพูดเหล่านี้เหมือนกำลังล้อเลียนเธออย่างเห็นได้ชัดเหมือนกับจะบอกว่าเธอนั้นไม่มีสิทธิ์ได้รับสิ่งเหล่านี้

เวอเรียน กัดฟันแล้วทำตาม เธอได้แต่ปลอบตัวเองในใจว่า ทันทีที่เธอได้ชิปนั้นแล้วเธอจะรีบออกไปจาก ฮีลตัน เพื่อเป็นการแก้แค้นให้พ่อของเธอมันจะสำคัญอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกเสียใจ

ฮีลตัน พยุง ซันนี่ ไว้ตลอดทาง เขาไม่ทำให้เธอผิดหวัง ถึงแม้ว่าพวกเขากำลังจะเข้าไปในลิฟท์ก็ตาม เขากำลัง "เอาใจ" เธอเป็นพิเศษ

ซันนี่ พึงพอใจในตัวเองมากและเธอยังแสดงถึงเกียรติภูมิของเธอในขณะนี้ให้ เวอเรียน เห็นตลอดเวลา

เมื่อพวกเขาไปถึงที่จอดรถ ฮีลตัน ถึงกับสั่ง เวอเรียนว่า “คุณมาขับรถ”

เห็นได้ชัดว่าเขาปฏิบัติต่อ เวอเรียน ในฐานะคนขับรถ

ตลอดทาง ฮีลตัน นั่งที่เบาะหลังกับ ซันนี่ พวกเขาดูรักใคร่ สนิทสนมกันมากจน เวอเรียน ไม่กล้าจะมองภาพเหล่านั้นจากกระจกมองหลัง

แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นและมองไปที่กระจกมองหลังสักครั้งเธอจะพบว่าดวงตาของ ฮีลตัน นั้นต้องมองเธอตลอดเวลา

...

เมื่อพวกเขาไปถึงในวิลล่า แชลโลว์ เบย์ ฮีลตัน ก็รีบโอบกอด ซันนี่ และลงจากรถ

เวอเรียน ทนเห็นไม่ได้จึงพูดขึ้นมาว่า “เจลลี่ บีนยังอยู่ที่โรงเรียนฉันจะออกไปรับเธอตอนนี้... ”

“ไม่เป็นไรผมบอกให้ นายใหญ่ ไปรับ เจลลี่ บีน กลับไปที่ บ้านครอบครัวฟัดด์ แล้ว เพราะวันนี้ เจลลี่ บีน ไม่ได้อยู่ที่นี่”

ดูสิแม้กระทั่ง เจลลี่ บีน ก็ยังถูกไล่ไปเพื่อให้ ซันนี่สบายใจและดูแลรักษาทารกในครรภ์ไว้ได้?

เธอกลืนน้ำลายและพูดว่า “ฉันกลัวว่าจะรบกวนคุณทั้งสองคนถ้าหากฉันอยู่ที่นี่ ฉันกลับไปอยู่ที่ บ้านครอบครัวฟัดด์ จะดีกว่า”

"รอก่อน หากเธอไปแล้วใครจะมาดูแล ซันนี่ ล่ะ?”

บาดแผลของ เวอเรียน รู้สึกเหมือนถูกถูด้วยเกลือ มันเจ็บปวดมากจนเธอหายใจไม่ออก

เมื่อพวกเขาเข้าไปในวิลล่า ฮีลตัน ก็ได้ขึ้นไปชั้นบนเพื่อดูปัญหาในธุรกิจ ซันนี่ นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นชั้นล่างและกำลังนั่งกินเมล็ดทานตะวันเธอคายเปลือกเมล็ดทานตะวันและทิ้งไปทั่วพื้น

เวอเรียน ไม่สนใจและกำลังจะขึ้นไปนอนในห้องของเธอ และ ซันนี่ จึงเรียกให้เธอหยุด

“กวาดเปลือกเมล็ดทานตะวันที่พื้นให้หน่อย เพราะ ฮีลตัน มีอาการ ไมโซโพเบีย และไม่ชอบให้พื้นสกปรก”

เวอเรียน ยิ้มเยาะ “หากคุณรู้ว่า ฮีลตัน เป็นโรคกลัวเชื้อโรค แล้วทำไมคุณถึงพ่นเปลือกเมล็ดทานตะวันทิ้งไว้ทั่วพื้นล่ะ”

ซันนี่ ลุกขึ้นยืนและเทเมล็ดทานตะวันที่ยังไม่ได้แกะลงบนพื้น “เพราะฉันต้องการให้คุณรับใช้ฉันเข้าใจไหม? คุณไม่ได้ยินฉันเหรอ? ฮีลตัน บอกให้คุณดูแลฉันเพราะฉัน... ท้อง!”

ซันนี่ คุยโวแล้วยื่นมือแตะที่ท้อง “ถ้าคุณทำให้ฉันโกรธ และมีอาการแท้งบุตรคุณคิดว่า ฮีลตัน จะปล่อยคุณไปไหม”

เวอเรียน หยิบไม้กวาดขึ้นมาแล้วเดินไป เธอกวาดโดนข้อเท้าของ ซันนี่ สองสามครั้ง “มิสเชียถ้าคุณไม่หลีกให้ฉันแล้วฉันจะกวาดได้อย่างไร”

ซันนี่ กำลังโกรธเมื่อเธอเห็น ฮีลตัน กำลังออกมาจากห้องทำงานจากหางตาของเธอ เธอแกล้งล้มลงบนพื้นอย่างตั้งใจ "อา!"

ดวงตาของ เวอเรียน สั่นเทา เธอรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการที่จะโทษเธอ!

ซันนี่ ที่ล้มลงกับพื้นตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด “ฮีตัน! เธอตัั้งใจทำให้ฉันล้ม! เธอต้องการฆ่าเด็กทารกในครรภ์ของฉัน! เพราะส่าเธออิจฉาฉัน!”

ฮีลตัน เดินลงไปชั้นล่างอย่าง "รีบร้อน" และผลัก เวอเรียน ไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว

เวอเรียน ตกตะลึงไปสองสามวินาทีหลังจากที่เธอถูกผลักออกไป

เธอไม่เชื่อด้วยซ้ำว่า ฮีลตัน จะกล้าผลักเธอออกไปเพราะ ซันนี่!

ฮีลตัน อุ้มหล่อนขึ้นมาจากพื้นแล้ววางเธอลงบนโซฟา ดวงตาสีดำของเขามองไปที่ เวอเรียน อย่างบึงตึง “เวอเรียน มอนท์! เธออิจฉาไหมที่ซันนี่มีลูก!”