เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 171

หากเขาปฏิบัติต่อเธอไม่ดี ชีวิตของเธอจะต้องตกอยู่ในอันตรายแน่ ๆ

ฮีลตัน ดึงเธอเข้ามาหา และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “หยุดปฏิเสธสิ่งที่ใจคุณคิดจริง ๆ เถอะ!”

“ ... ” เวอเรียน พูดไม่ออก

เวอเรียน พิงเขาขณะที่เธอไม่ต้องการดิ้นรนอีกต่อไป เธอโหยหาความอบอุ่นจากร่างกายของเขาความอบอุ่นที่เล็ดลอดออกมาในขณะนี้

เธอนึกถึงสิ่งที่ ป้าลีอาห์ บอกเธอเมื่อเช้าขณะที่เธอเอื้อมมือไปเช็คไหล่ขวาของเขาอย่างละเอียด เธอเงยหน้าขึ้นถามด้วยความกังวล “ไหล่ขวาของคุณยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”

จากนั้น ฮีลตัน ก็จับข้อมือบาง และเรียวของเธอด้วยมือซ้ายของเขา ขณะที่เขาจ้องมองเธออย่างอบอุ่นด้วยดวงตาสีดำมุกอันคมเข้มของเขา “ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหม ว่าควรจะเป็นห่วงผมยังไง”

ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อเล็กน้อยและเธอก็พูดว่า “ฉันได้ยิน ป้าลีอาห์ พูดมาว่า ฉันใช้เวลาทั้งคืนนอนบนแขนของคุณและไปกระตุ้นอาการปวดของคุณให้เกิดขึ้น…”

“คุณรู้เรื่องนั้นด้วยเหรอ?”

เวอเรียน พูดไม่ออก ขณะที่หายใจเข้าลึก ๆ “ฉันไม่ได้อนุญาตให้คุณกอดฉัน”

ฮีลตัน แสดงท่าทีเย้ยหยัน “แม้แต่สุนัขก็ยังมีน้ำใจมากกว่าคุณ หลังจากที่ผมดูแลมันมาระยะหนึ่ง”

จู่ ๆ เขาก็ยกนิ้วเรียวยาวขึ้นเพื่อเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเขา เวอเรียน ใช้มือปิดตาโดยสัญชาตญาณ "คุณกำลังทำอะไร! ที่นี่มันในรถนะ…!”

เขาไม่ได้ต้องการแบบนั้น…เขาจะ? ตอนนี้เป็นเวลากลางวันแสก ๆ และยิ่งกว่านั้นพวกเขาอยู่ข้างถนนสายหลัก!

ฮีลตัน ถอดเสื้อเชิ้ตสีดำออกก่อนจะหยิบขวดครีมออกมาจากช่องเก็บของ เขายิ้มแล้วดึงมือเล็ก ๆ ของเธอออกเพื่อวางครีมไว้ในมือของเธอ “ผมคงไม่รังเกียจอย่างแน่นอน ถ้าหากคุณอยากมีเซ็กส์บนรถกับผม แต่ว่าก่อนมีอะไรกันคุณช่วยทาครีมให้ผมก่อนได้ไหม”

หลังจากนั้น เวอเรียน ก็หลุดออกจากภวังค์ของเธอ ดูเหมือนว่าเหตุผลที่เขาถอดเสื้อเพื่อที่จะให้เธอทาครีมให้เขา

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอแดงระเรื่อเป็นอย่างมาก ในขณะที่เธอกำลังมองไปที่อาการที่เขาเคยปวดตรงไหล่ขวาของเขา ฮีลตัน ก็คว้าแขนซ้ายของเขาเข้าที่เอวของเธอทันที จากนั้นทั้งร่างของเธอก็ถูกอุ้มขึ้นไปนั่งบนตักของเขา

เธอนั่งอยู่บนตักของเขาและทั้งคู่ใกล้ชิดกันมาก

"วางฉันลงเดี๋ยวนี้…"

เวอเรียน พยายามดิ้นเบา ๆ แต่ ฮีลตัน ก็ไม่ได้ปล่อยเธอแต่กลับมองเธอด้วยสายตาที่อบอุ่นและเร่าร้อนเขาพูดว่า “มันอาจจะง่ายกว่าที่จะช่วยทาครีมให้ผมแบบนี้”

เธอไม่ได้ขัดขืนและปล่อยให้เขากอดเธอตามที่เขาพอใจ โดยเฉพาะตอนที่เธอประเมินอาการบาดเจ็บที่ไหล่ขวาของเขาอย่างละเอียดแล้ว เธอก็รู้ว่ามีอาการบวมเล็กน้อยเกิดขึ้นตรงนั้น ในขณะที่ทำหน้าบึ้งเธอพูดว่า “มันบวมนิดหน่อยค่ะ”

เขาจ้องมาที่เธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เมื่อคืนมีคนมานอนทับฉันหรือเปล่านะ?”

เวอเรียน พึมพำเบา ๆ “ ฉันไม่ยอมให้คุณมากอดฉันหรอก…”

“คุณเอาแต่บ่นว่าเป็นหวัด ผมเลยต้องกอดคุณและห่วงว่าคุณจะเป็นไข้”

ฮีลตัน พูดคำเดียวง่าย ๆ ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและน่าดึงดูดของเขา เวอเรียน กัดปากเล็ก ๆ ของเธอและน้ำตาของเธอก็เริ่มไหลลงบนไหล่ของเขาอย่างไม่สามารถหยุดได้

ในขณะที่เธอช่วยทาครีมให้เขา เธอก็บ่นพร้อมกับสะอื้นว่า “คุณแค่ช่วยห่มผ้าห่มให้หนาขึ้นหรือว่าให้ฉันนอนพิงบนไหล่ซ้ายของคุณก็ได้…”

ใบหน้าอันหล่อเหลาของ ฮีลตัน โน้มเข้ามาใกล้เธอ ดวงตาสีดำมุกของเขาก็จ้องมองมาที่เธอแบบจฃใจ “ผมกลัวว่าถ้าหากผมขยับตัวนิดนึง ผมอาจจะทำให้คุณตื่นและคุณอาจจะอารมณ์ไม่ดี”

เสียงของเขานุ่มนวล ทุ้มและดูน่าฟังเป็นอย่างมาก เพียงคำพูดแค่ไม่กี่คำก็เพียงพอแล้วที่จะสื่อให้ทุกคนรู้สึกถึงความรักที่มากล้นนั้นได้

แขนของ เวอเรียน โอบที่คอของเขา เธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าเล็ก ๆ ของเขา และจูบที่ริมฝีปากบางของเขา

“ฮีลตัน ฉันกลัวว่าฉันจะตกหลุมรักคุณ…”

“กลัวเหรอ? ตอนนี้คุณยังไม่ได้อยู่ในความรักหรอกเหรอ?”

เธอสะอื้นเบา ๆ “คงอีกไม่นาน…”

เธอควรจะทิ้งเขาไปก่อนที่ความรักของเธอที่มีต่อเขาจะลึกซึ้งมากเกินกว่าที่เธอจะดึงตัวเองออกไปจากเขาได้

เวอเรียน เอื้อมมือเล็ก ๆ ของเธอเพื่อที่จะช่วยทาครีมตรงไหล่ขวาของเขาที่กำลังปวดบวมอยู่

ฮีลตัน บีบมือเรียวเล็กของเธอแล้ววางลงที่ขอบด้านข้างริมฝีปากเพื่อจูบ “มือของคุณยังเจ็บอยู่ไหม”

เขาหมายถึงมือที่ถูกน้ำร้อนจาก ซันนี่ ที่ลวกมือเธอเมื่อวานหรือเปล่า?

เธอส่ายหัว “ไม่เจ็บ เมื่อคืนนคุณช่วยทาครีมที่มือของฉันใช่ไหม?”