เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 176

ในขณะที่ คุช ขับรถเขาแอบไปเหลือบมอง ฮีลตัน ผ่านกระจกมองหลังอย่างระมัดระวัง ชายคนนี้มีสีหน้าที่ดูขมขื่นและดูเหมือนจะมีอารมณ์ที่มืดมน

“บอสครับอาจมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับ... เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้หรือเปล่าครับ? คุณมอนท์ ไม่ควรจะทำอะไรแบบนั้น…”

เมื่อเขาพูดจบลง การจ้องมองของ ฮีลตัน ก็เย็นชามากและ คุช ก็ส่งเสียงดังขึ้นอย่างเชื่อฟัง

เมื่อ มายบัค สีดำมาถึงที่ บ้านครอบครัมอนท์ ฮีลตัน ได้เข้าไปและไม่เจอกับ เวอเรียน ที่ชั้นล่าง หลังจากนั้นเขาก็ก้าวขึ้นไปชั้นบนด้วยขาเรียวยาวของเขา เขาสังเกตเห็นว่า เวอเรียน กำลังนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาขณะที่เธอนอนหลับ

เธอกำลังร้องไห้อยู่เหรอ?

ฮีลตัน ขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่เขาก้าวเท้าเบา ๆ เพื่อที่จะเดินเข้ามาหาเธอ เขานั่งข้าง ๆ เธอและกำลังจะเอื้อมมือไปเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าอันขาวเนียนและอ่อนโยนของเธอ เขาได้ยินเธอพึมพำอะไรบางอย่างจากริมฝีปากที่ชุ่มชื้นสีชมพูของเธอ

เสียงของเธอนุ่มนวลมากและ ฮีลตัน ก็ไม่สามารถได้ยินสิ่งที่เธอพูดได้อย่างชัดเจน เมื่อเขาลดศีรษะลง และโน้มตัวเข้าไปใกล้ ๆ เขาได้ยินเสียงเธอพูดขณะที่เธอกำลังนอนหลับ เธอสะอื้น “พ่อ…หนูขอโทษ…พ่อ…ขอโทษ…”

ดวงตาสีเข้มของ ฮีลตัน สั่นสะท้าน ...

ขอโทษ? เธอรู้สึกว่าเวลาที่เธออยู่กับเขาเธอทำผิดต่อพ่อของเธออย่างนั้นเหรอ?

ฮีลตัน ให้ คุช ไปสืบคดีของ มอนท์ เอ็นเตอร์ไพร์ส ในตอนนั้นเป็นช่วงการปรับขึ้นของตลาดอสังหาริมทรัพย์ ในฐานะผู้พัฒนา ฟัดด์ กรุ๊ป ได้สร้างโครงการที่อยู่อาศัยเป็นจำนวนมากใน นอร์ท ซิตี้ และเนื่องจากความต้องการทางตลาดที่สูงมาก พวกเขาจึงแบ่งจ้างบางโครงการให้กับบริษัทรับเหมาก่อสร้างข้างนอก ก่อนหน้านั้นมีหนึ่งใน บริษัท รับเหมาก่อสร้างของโครงการแห่งหนึ่งเกิดขึ้นคือ มอนท์ เอ็นเตอร์ไพร์ส เจ้าหน้าที่ของ ฮีลตัน กำลังหารือเกี่ยวกับเงื่อนไขของข้อตกลงสำหรับการทำงานร่วมกันและขอให้ มอนท์ เอ็นเตอร์ไพร์ส ดำเนินการก่อสร้างให้เสร็จภายในสองเดือน คำขอดังกล่าวไม่ได้เกินความสมควรเพราะถ้าหากทุกอย่างราบรื่นพวกเขาจะมีเวลาเหลืออีกในช่วงสองเดือน

สำหรับผู้ชายอย่าง ฮีลตัน ผู้ที่ขึ้นชื่อเรื่องมาตรการอันโหดเหี้ยมการอนุญาตให้ก่อสร้างอาคารเป็นเวลาสองเดือนถือเป็นความเมตตาอย่างยิ่ง

มอนท์ เอ็นเตอร์ไพร์ส อยู่ในสภาพที่ค่อนข้างแย่ และดูเหมือนว่า เกรสัน มอนท์ ยอมรับโครงการนี้เพื่อเป็นวิธีสุดท้ายของความสิ้นหวังทั้งหมดนี้เท่านั้นและเพื่อที่จะทำให้บริษัทของเขาคงอยู่ต่อไป เนื่องจากมีพายุหิมะตกลงมาอย่างต่อเนื่องพวกเขาจึงไม่สามารถทำงานได้ตามกำหนดเวลา เจ้าหน้าที่ของ เกรสัน ก็ได้รับความเสียหายและหลบหนีไปพร้อมกับเงินบางส่วน เพื่อให้เรื่องแย่ลงสำหรับ มอนท์ เอ็นเตอร์ไพร์ส เพื่อความพ่ายทีมกฎหมายของ ฟัดด์ กรุ๊ป ได้ฟ้องร้อง มอนท์ เอ็นเตอร์ไพร์ส สำหรับการขาดทุนเนื่องจากความล่าช้าของกำหนดการและจำนวนเงินดังกล่าวก็ไม่ใช่ค่าธรรมเนียมที่เล็กน้อย

เนื่องจาก ฮีลตัน ที่อยู่ในตำแหน่งที่มีอำนาจสูงเขาจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับบริษัท รับเหมาก่อสร้างรายย่อยมากเท่าไหร่นักและเขาก็ใส่ใจกับเรื่องนี้น้อยมากและ มอนท์ เอ็นเตอร์ไพร์สก็ได้ ล้มละลายลงในปีเดียวกันนั้น

นอกจากนี้ มอนท์ เอ็นเตอร์ไพร์ส ก็ไม่มีอะไรนอกจากเป็นมดตัวเล็ก ๆ เมื่อเทียบกับ ฟัดด์ กรุ๊ป แต่ทำไม ฮีลตัน ถึงตรวจสอบและสนใจกับบริษัทรับเหมาก่อสร้างเล็ก ๆ นั้นในเมื่อเขายุ่งอยุ่กับงานมากอยู่แล้วใช่ไหม?

สิ่งเดียวคือเมื่อ ฮีลตัน ตรวจสอบ คุช ก่อนหน้านี้เขาก็ได้รู้ว่าจริง ๆ แล้ว เกรย์ สัน มาตามหาเขาเมื่อหลายปีก่อน แต่ ฮีลตัน ก็ปฏิเสธที่จะพบกับเขาด้วยซ้ำ และอีกไม่นานหลังจาก มอนท์ เอ็นเตอร์ไพร์ส ล้มละลาย เกรย์สัน ก็ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงจากอาคาร จากสิ่งที่ คุช ได้พูดมาทั้งหมดถึงแม้ว่ามันเป็นผลมาจากจำนวนลูกหนี้ที่ท่วมท้นและจำนวนหนี้สินที่มหาศาลที่เขามีนั้น แม้แต่ธนาคารทุกแห่งใน นอร์ท ซิตี้ ก็ไม่เต็มใจที่จะให้เงินกู้แก่เขา เกรย์สัน รู้สึกว่าเขาไม่มีทางเลือกเหลืออยู่แล้วดังนั้นเขาจึงเลือกเส้นทางที่ไปแล้วไม่มีทางได้หวนกลับ

แต่ในมุมมองของ ฮีลตัน เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องระหว่างธุรกิจและไม่ต้องพูดถึงในตอนนั้นเขายังไม่เคยได้รู้จักกับ เวอเรียน เลยด้วยซ้ำ

แต่การตายของ เกรย์สัน นั้นผูกติดอยู่กับ ฟัดด์ กรุ๊ป แต่ไม่ใช่กับเขา

ฮีลตัน จะไม่ยอมให้ เวอเรียน ปฏิเสธที่จะอยู่กับเขาหรือทิ้งเขาไปเนื่องจากเหตุการณ์ทั้งหมดเหล่านั้น

ฮีลตัน จ้องมองไปที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่หลับสนิทอยู่บนเตียงแบบจงใจ เขาเอื้อมมือขึ้นปัดไปตามผมยาวยุ่งบนหมอน เธอดูเหมือนจะนอนหลับไม่ค่อยสนิท เพราะการสัมผัสของเขาเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะปลุกให้เธอตื่นขึ้นมา

“ตื่นแล้วเหรอ”

เมื่อ เวอเรียน ลืมตาตื่นขึ้นมาเธอก็สังเกตเห็น ฮีลตัน ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ ร่างอันผอมเพรียวของเธอถอยกลับไปข้างหลังเพื่อตอบสนองและดูเหมือนว่าเธอจะกำลังอยู่ในการระวังตัวของเธอ

มือของ ฮีลตัน แข็งแรงขึ้นเล็กน้อยและลอยอยู่กลางอากาศ ฮีลตัน ซึ่งเป็นคนหยิ่งผยองและไม่มีเหตุผลไม่สามารถยอมให้เธอปฏิเสธเขาได้เขาจึงจับร่างของเธอด้วยมือันใหญ่ของเขาทันทีและวางเธอไว้ข้างเตียงก่อนจะจูบเธออย่างแรง

“คุณกำลังหลบหน้าผมหรอ หืม?”

ใบหน้าเล็ก ๆ ของ เวอเรียน แดงระเรื่อจากการจูบเพราะเธอพบว่ามันยากที่จะแม้แต่จะหายใจ

“ฮีลตัน…”

หลังจากที่ได้ยินเสียงเธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล เธอวางแขนของเธอไว้บนไหล่ของเขา ฮีลตัน ก็ปล่อยเธอ ริมฝีปากบางของเขากดลงบนรอมฝีปากของเธอและในขณะเดียวกันเขาก็ถามเธอด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า “คุณร้องไห้ทำไม?”

เธอไม่ได้นอนคุยกันก่อนหน้านี้และทำให้ ฮีลตัน สงสัยในตัวเธอหรือเปล่า?

“ไม่มีอะไร ทั้งหมดนี้เป็นเพราะท้องของฉันมันรู้สึกแย่ก็เท่านั้น”