เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 178

ดูเหมือนว่าจิตใจของเธอถูกคลื่นสายฟ้าฟาดลงมาอย่างรุนแรง

นั่นหมายความว่า ฮีลตัน มองผ่านเรื่องนี้ของเธอมานานแล้ว ดังนั้นการให้เธอยืนอยู่เคียงข้างเขาก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการทำให้เธอต้องทิ้งความปลอดภัยไปใช่มั้ย? ปล่อยให้เธอขโมยชิปไปด้วยวิธีการโต้กลับหรือไม่?

เมื่อจ้องมองไปที่การแสดงออกที่คลั่งไคล้ของ เวอเรียน ยานิ ก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปข้าง ๆ เธอ เขาก้มศีรษะลงและพูดข้างหูของเธอ “เวอเรียน ตอนนี้คุณควรจะชัดเจนได้แล้วว่าคุณไม่สามารถจับหัวใจของ ฮีลตัน ได้เลย ความปลอดภัยของเขาอยู่สูงเกินไปและถึงแม้ว่า... คุณจะอุ้มลูกของเขา แต่เขาก็ยังสามารถใช้ลูกของคุณเป็นกับดักคุณและวางแผนต่อต้านคุณได้”

การจ้องมองของ ยานิ มุ่งเน้นไปที่หน้าท้องแบนเล็ก ๆ ของ เวอเรียน

เวอเรียน ขมวดคิ้ว ขณะที่เธอเอื้อมมือไปปิดหน้าท้องเล็ก ๆ ของเธอโดยสัญชาตญาณ “คุณ คุณแน่ใจได้อย่างไรว่าฉันท้อง”

“เราเป็นพันธมิตรกัน คุณไม่จำเป็นต้องโกหกเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้กับผมหรอก ผมจะไม่ทำให้คุณเกิดอันตราย”

นิ้วของ เวอเรียน ค่อย ๆ จมลงในฝ่ามือของเธอในขณะที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอซีดมากและเสียงของเธอฟังดูอ่อนลงเล็กน้อย “เนื่องจากชิปเป็นของปลอมแล้วจะเป็นยังไงต่อล่ะ? '

“คุณไม่ได้พูดถึงว่าคุณจะต้องจากไปหลังจากการทดสอบทั้งหมดนี้หรือเปล่า? เป็นอะไรไป?หรือว่าเปลี่ยนใจ?”

เธอกัดริมฝีปากและพูดว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นแบบนี้…”

“แล้วคุณหมายความว่าอย่างไร คุณจะทำงานร่วมกันกับผมต่อไปหรือเปล่า?”

ในตอนนั้นเธอรู้สึกผิดอย่างมากที่โกหก ฮีลตัน มาตลอดเวลา แต่ตอนนี้เธอก็ไม่ได้แตกต่างไปจาก ฮีลตัน เลย ไม่มีใครโหดเหี้ยมไปกว่าอีกคน เนื่องจากสถานการณ์ทั้งหมดดำเนินมาจนถึงขนาดนี้แล้วจะมีอะไรเหลือให้เธอรู้สึกผิดอีกต่อไปล่ะ?

เธอหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “เพราะว่า ฮีลตัน รู้จุดประสงค์ของฉันตอนนี้ฉันจึงไม่สามารถอยู่เคียงข้างเขาได้อีกต่อไป ตอนนี้ฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง?”

ยานิ จ้องมองไปที่ท้องของเธออย่างตั้งใจ ทันใดนั้นเขาก็ฉีกยิ้มที่น่ากลัวและเย็นชาเป็นอย่างมาก เขาพูดทีละคำว่า “ความจริงก็คือหากคุณแท้งลูกในท้องของมันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ ฮีลตัน วุ่นวาย”

รูม่านตาของ เวอเรียน หดตัวอย่างรุนแรงขณะที่สีบนใบหน้าของเธอจางหายไปในทันที

“ยานิ เควน!”

“เป็นไปได้ไหมว่าคุณไม่เต็มใจที่จะแยกทางกับเด็กคนนี้? หรือคุณหมายถึงว่าคุณตัดสินใจให้กำเนิดเด็กคนนี้จริง ๆ ? เลือดที่ไหลผ่านเส้นเลือดของเขาเป็นของ ครอบครัวฟัดด์ และเป็นเขาก็ป็นฆาตกรที่ฆ่าพ่อของคุณ”

ความเจ็บปวดรวดร้าวในใจของ เวอเรียน ในตอนนี้รู้สึกราวกับว่า ยานิ เควน ได้ฉีกเนื้อแผลของเธอและเทเกลือลงไป มันเจ็บปวดทรมานมากจนร่างกายของเธอรู้สึกชา

เธอหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ก่อนหน้านี้คุณไม่เคยพูดเลยว่า ฮีลตัน ไม่เคยรักฉันเลย ถ้าหากเป็นเช่นนั้นแม้ว่าฉันจะแท้งลูกของเขาตั้งแต่อยู่ในท้องเขาก็ควจะไม่สนใจแม้แต่น้อย!”

“เขาไม่ได้รักคุณ แต่ลูกในท้องของคุณคือสายเลือดของเขา ดุร้ายเหมือนเสือมันจะไม่มีวันกินลูกของมัน ดูอย่าง เจลลี่ บีนเธอไม่รักและเอาแต่ใจจนลืมไม่ลงเลยเหรอ? จากสิ่งที่ฉันได้ยินมาว่าอาการซึมเศร้าของเขาหายไปและดีขึ้นเป็นอย่างมากในช่วงสามปีนี้เนื่องจาก เจลลี่ บีน บอกว่าถ้าคุณทำแท้งเด็กคนนี้คุณอาจทำลายอารมณ์ของเขาและทำให้เขาตกลงไปในหลุมลึกอีกครั้งนั้นได้”

ความอบอุ่นในร่างกายของ เวอเรียน ค่อย ๆ จางหายไปในขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่ ยานิ เควน อย่างเย็นชาก่อนจะค่อย ๆ พูดว่า “ยานิ เควน คุณนี่โหดร้ายมากเกินไป”

“คุณกล้าพูดได้ไหมว่าความคิดที่จะทำแท้งเด็กคนนั้น คุณไม่เคยก้าวข้ามความคิดของคุณ? เวอเรียน จากที่ผมเห็นพวกเราทั้งคู่ต่างอยู่ในหน้าเดียวกันในการทดสอบทั้งหมดเหล่านี้!”

…

หลังจากที่ เวอเรียน ออกไปจากห้องทำงานของ ยานิ ความแข็งแกร่งทั้งหมดของเธอดูเหมือนจะหมดไปจากร่างกายของเธอ ในขณะที่เธอเอามือข้างหนึ่งพิงกับผนังขณะที่ใช้มืออีกข้างแตะท้องเล็ก ๆ น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาจากมุมตา

ตอนแรกที่เธอรู้ถึงการมีอยู่ของเด็กคนนี้เธอเคยคิดที่จะทำแท้ง แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่กันแน่…เธอรู้สึกอยากให้เด็กอยู่ในท้องของเธออย่างปลอดภัย

มันคงเป็นชีวิตของมนุษย์ เป็นลูกคนที่สองที่เธอมีกับ...ฮัลตัน ฟัดด์

…

เมื่อ เวอเรียน งีบหลับไปในตอนบ่ายเธอก็ได้ฝันร้าย

ในความฝัน ฮีลตัน ถือมีดและแทงไปที่ท้องของเธอในขณะที่ดวงตาสีดำมุกเข้มของเขานั้นกลายเป็นสีแดงก่ำ เขาพยายามที่จะฆ่าเด็กคนนั้น แต่ เวอเรียน ขอร้องเขาพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก แต่เขาก็ไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ เลยในขณะที่เขาแทงใบมีดที่แหลมคมและมันวาวเข้าที่ท้องของเธออย่างรุนแรง ...

“ไม่!”

เวอเรียน สะดุ้งตื่น เมื่อเธอตื่นขึ้นมาหน้าผากของเธอก็เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อขณะที่เธอจ้องมองไปยังจอภาพที่มืดสลัวในหัวใจของเธอที่ดูบอบช้ำ

มันเป็นเพียงความฝัน ...

โชคดีที่มันเป็นเพียงแค่ความฝัน