เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 195

ไม่เพียงแต่เธอกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเท่านั้น แต่เธอยังไม่ได้ทำมันให้สุกอีกด้วย เธอเพิ่งเปิดมันและกินมันแบบแห้ง ฮีลตันไม่เห็นด้วยกับวิธีการกินแบบนี้แน่นอน

เวอเรียนหน้าแดง เธอหยิบซองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เปิดแล้ว และรีบโยนลงถังขยะอย่างรวดเร็ว เธอพึมพำเบา ๆ “คุณไม่เคยลองกินมันและไม่เข้าใจ กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบบแห้งก็อร่อย…”

เธอพึมพำและพูดก่อนที่จะหยุดกลางคัน

ไม่ เขาเพิ่งพูดอะไร? เลี้ยงลูกชายของเขาด้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปดิบ ๆงั้นหรือ?

ลูกชายมาจากไหน?

เจ้าตัวเล็กในครรภ์ของเธอมีอายุเพียง 1 เดือนจึงไม่อาจทราบได้ว่าเป็นเด็กชายหรือเด็กหญิง เขารู้ได้อย่างไรว่าจะต้องเป็นลูกชาย?

เธอหันกลับมาและเกือบจะชนกับฮีลตัน

ผู้ชายคนนี้ เขาเดินตามหลังเธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่เพราะตอนนี้เขาอยู่ใกล้เธอมาก

เวอเรียนกำลังจะถอยหลังเล็กน้อยเมื่อมือใหญ่ของชายหนุ่มจับเข้าที่เอวบางของเธอ ดวงตาสีดำของเขาจับจ้องไปที่เธอ “คุณบอกว่าผมเป็นคนที่โหดเหี้ยมที่สุด นั้นผมรู้ว่าคุณต้องการอย่างอื่น แต่ไม่ได้ทำอะไรเลย ให้คุณทุกอย่าง ปฏิบัติกับคุณอย่างดีโดยไม่มีเงื่อนไข สอนให้คุณรัก แล้วเอาทุกอย่างกลับคืนมาในครั้งเดียวงั้นหรือ?”

เวอเรียนตกใจเล็กน้อยเพราะเธอกลัวเมื่อฮีลตันพูดกับเธออย่างจริงจัง เธออยากจะหนี แต่มือใหญ่ที่เรียวและทรงพลังจับเอวของเธอไว้แน่น

“คุณคิดว่าฉันล่อลวงคุณไปสู่กับดักโดยตั้งใจงั้นเหรอ?”

เธอลดตาลงและถามเขาเบา ๆ ว่า “นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นงั้นเหรอ?”

เขาต้องการใช้อุบายนี้เพื่อลงโทษเธอเท่านั้น

สายตาของชายหนุ่มมองลึกไปที่คอที่งอของเธอ ขาวและนุ่มนิ่ม “เป็นเรื่องจริงที่ฉันตั้งใจทำมัน”

“ ... ”

ดังนั้น เขายอมรับว่าเขาไม่ชอบเธอเลย เขาแค่อยากหลอกล่อเธอให้ติดกับดักงั้นหรือ?

เด็กในท้องของเธอ...รวมอยู่ด้วยหรือไม่? นี่เป็นส่วนหนึ่งของแผนของเขาด้วยหรือไม่?

เมื่อเวอเรียนนึกถึงรายละเอียด เธอรู้สึกว่าขนของเธอลุกขณะที่หัวใจของเธอเต้นเหมือนฟ้าร้องและร่างกายของเธอก็เย็นเฉียบ คลื่นแห่งความหนาวเย็นที่น่าขยะแขยงไหลผ่านเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“แต่ผมเอาใจคุณและสอนให้คุณรักผมทั้งหมดนี้โดยไม่ได้ตั้งใจว่าคุณจะทิ้งผมไป ผมเป็นนักธุรกิจ และนักธุรกิจทำเฉพาะสิ่งที่ก่อให้เกิดผลกำไร ผมดีกับคุณแต่ไม่ใช่ไม่มีเงื่อนไข เวอเรียน มอนท์ผมไม่ใช่คนใจบุญ แต่มีเหตุผลอื่น "

เวอเรียนตกตะลึง เหตุผลงั้นหรอ?

ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงขณะที่เธอพูดอย่างแข็งกระด้าง “คุณไม่บรรลุเหตุผลของคุณหรือ? หรือคุณต้องการให้ฉันน่าสังเวชมากขึ้นโดยการเอาเด็กในครรภ์ของฉันไป?"

ก้าวทีละก้าว ฮีลตันเดินเข้ามาหาเธอ และเวอเรียนก็จ้องไปที่ดวงตาสีเข้มที่เย็นชาของเขา เธอไม่สามารถเข้าใจความคิดของเขาได้ จู่ ๆเธอก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวจนกระทั่งเอวของเธอแตะเคาน์เตอร์ครัวเบา ๆ และเธอก็ไม่มีที่จะไป ฮีลตันยกคางของเธอด้วยนิ้วที่เย็นเล็กน้อยของเขาก่อนที่จะโน้มตัวลงและจูบเธอ

ระหว่างการจูบของพวกเขา เวอเรียนรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปากของเธอ ฮีลตันกำลังกัดเธอ ริมฝีปากบางของชายหนุ่มกดเข้ากับริมฝีปากของเธอในขณะที่เขาพูดด้วยเสียงแหบ “ผมคิดว่าคุณชัดเจนมากเกี่ยวกับความตั้งใจของผมที่มีต่อคุณ”

“ ... ”

โดยไม่รอคำตอบของเวอเรียน ฮีลตันก็ปล่อยเธอ เหลือบมองไปที่ห้องน้ำแล้วก้มศีรษะลงเพื่อถอดนาฬิการาคาแพงที่ข้อมือของเขา “ผมอยู่บนถนนมา 5-6 ชั่วโมงแล้ว ผมต้องการอาบน้ำ”