เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 238
เมื่อคืนนี้ นายท่านฟัดด์ให้คนพา เจลลี่ บีน กลับมาที่คฤหาสน์ฟัดด์ โดยให้เหตุผลว่าไม่ควรให้ เจลลี่ บีน รบกวนการพักผ่อนของเวอเรียนขณะตั้งครรภ์
ฟังดูเหมือนว่าท่านยอมรับเวอเรียนแล้ว แม้ว่าทัศนคติของท่านที่มีต่อเธอจะยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่
อย่างไรก็ตาม เธอมั่นใจว่าจะเข้ากับนายท่านฟัดด์ได้ในอนาคต
หลังจากทานอาหารเช้าแล้ว ฮีลตันอยากเข้าไปที่บริษัท เหมือนทุกครั้ง เวอเรียนเดินมาส่งเขาที่ลานบ้าน
“อย่าทำมื้อกลางวันง่ายๆ และขาดสารอาหารนะ ถ้าคุณไม่อยากทำอาหาร ผมจะหาแม่บ้่านมาทำอาหารให้คุณในสองสามวันนี้”
“คุณรีบไปทำงานเถอะ ฉันไม่ทำมื้อกลางวันง่ายๆก็ได้”
เขาทำเสียง ‘อืม‘ แล้วพูดว่า “ผมจะกลับมาดูคุณคืนนี้”
เวอเรียนหน้าแดงและผลักเขาเข้าไปในรถ เขาก้มลงแล้วใช้นิ้วแตะแก้มเขา เธอเข้าไปใกล้แล้วจูบเขาที่ริมฝีปาก
“คืนนี้คุณกลับมาเร็วหน่อยได้ไหม?”
เขาเลิกคิ้ว “ทำไม? จะเซอร์ไพรส์ผมเหรอ?”
“อืม...ฉันเก็บไว้เป็นความลับก่อนดีกว่า”
เขาเคยพูดว่าเขาไม่ฉลองงานเทศกาลแบบตะวันตก เขาคงลืมแล้วว่าวันนี้เป็นวันคริสต์มาส และยังเป็นวันเกิดเขาด้วย
แต่นั่นไม่สำคัญ เธอจะบอกเขาอีกที
เขามองเธอที่ทำตัวดูลึกลับ เขาใจเต้น และโอบเอวเธอเข้ามากอด เขาจูบเธออย่างลึกซึ้ง
ลมหายใจของเขาถูกดูดเข้าไปในปากเธอ เธอเกือบหายใจไม่ออก
เธอจูบจนอ่อนแรงในอ้อมกอด เมื่อเขาปล่อยเธอ เธอผลักเขาออกเบาๆ “อย่าลืมว่าคืนนี้กลับมาเร็วหน่อยนะ”
เขาพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปขึ้นรถ
เวอเรียนมองรถสไปเกอร์สีดำออกจากลานบ้าน เธอกลับเข้าไปในบ้าน รู้สึกมีความสุขที่สุด
วันนี้การจราจรบนถนนหนาแน่น แต่ฮีลตันกำลังอารมณ์ดี
เขาเปิดวิทยุในรถ มีเสียงดีเจพูดอย่างมีความสุข
[ถึงเวลาแล้ว เทศกาลประจำปี คริสต์มาสต์มาถึงแล้ว บนถนนเต็มไปด้วยซานตาคลอสสวมชุดคริสต์มาสสีแดง ควรส่งความรักให้กัน เราไม่รู้ว่าจะมีข่างดีอะไรบ้างในวันคริสต์มาสนี้ เรามาคุยสายกับผู้ฟังคนแรก...]
เขามองไปที่ของขวัญวันเกิดที่ภรรยาให้มาา
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
เขารับสายและไม่ได้ดูว่าใครโทรมาก่อนที่จะพูดใส่หูฟังบลูทูธ “ฮัลโหล ใครโทรมา”
“ฉันเอง”
แซมหรือ?
ฮีลตันขมวดคิ้ว “แซม?”
“ฮีลตัน ฟัดด์ ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณ มันสำคัญมาก ถ้าคุณยังรู้สึกกับแซมในตอนนั้น มาเจอกันที่ แซคครี่ เมาท์เท่น”
เขาขมวดคิ้วมากขึ้น “ทำไมต้องเป็นที่นั่น?”
“ก็เพราะว่าในตอนนั้น คุณ แซม และยานิ เป็นเพื่อนสนิทกันที่สุด ทั้งหมดนี้จบลงที่นั่น ไม่ใช่เหรอ?”
“คุณไม่ใช่แซม คุณเป็นใครกันแน่?”
“เมื่อคุณมาที่ แซคครี่ เมาท์เท่น ฉันจะบอกคุณทุกอย่าง”
เธอวางสายแล้วหยิบรูปถ่ายออกจากกระเป๋า ในรูปนั้น ฮีลตันกับยานิยืนอยู่ข้างแซมคนละข้าง ทั้งสามคนสนิทกัน อยู่เคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกัน แม้ว่าแซมจะเป็นผู้หญิง นั่นไม่ได้มีความอึดอัดแม้แต่น้อย ฉากหลังในรูปนี้คือตอนเช้าที่ แซคครี่ เมาท์เท่น พวกเขากำลังรอดูพระอาทิตย์ขึ้น
รูปนี้พบในห้องของน้องสาวเมื่อเธอกลับไปที่บ้านเก่าของน้อง
วันที่ด้านหลังรูปถ่ายนั้นถ่ายเมื่อหนึ่งเดือนก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ เธอลูบใบหน้าแซมในรูปแล้วพูดพึมพำ “น้องพี่ สิ่งที่พี่ทำนี้มันถูกต้องไหม?
วันนี้ ฮีลตันต้องตาย
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้กดดันเหมือนที่คิด
เธอเช็ดน้ำตาแล้วยืนขึ้นในร้านถ่ายรูป มองไปที่บรรยากาศคริสต์มาสอันแสนสุขข้างนอก แต่เธอไม่สนุกสักนิด
เธอสั่งไห้เขาไปที่ แซคครี่ เมาท์เท่น เขาต้องผ่านสะพาน โบลท์ ซี ถ้าแผนของเธอไม่มีอุปสรรคอะไร ฮีลตันคงจมน้ำไปพร้อมกับรถของเขา
ในห้องทำงานของประธานบริษัทยาส
ยานิมองโทรศัพท์มือถือในถุงซิปล็อคใส สายตาเต็มไปด้วยความสงสัย และสั่งผู้ช่วย “เอารายชื่อติดต่อทั้งหมดออกจากโทรศัพท์เครื่องนี้”
แดน ลี มองไปที่โทรศัพท์แล้วพยักหน้า “ได้ครับ คุณเควนท์”
“ซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่แล้วส่งมาที่นี่”
แดนตกใจ “เอ่อ...คุณต้องการใช้มัน? หรือว่า…?
“ฉันอยากได้โทรศัพท์แบบผู้หญิง”
ยานิคิดว่าถ้าโทรศัพท์ของแซมสีขาว เขาควรซื้อสีขาวให้เธอ “ซื้อสีขาวนะ”
“ได้ครับ”
เมื่อแดนออกไป ยานิโทรไปที่คฤหาสน์ บลู พรีเฟคเชอร์
ไม่มีใครรับสาย
แซมมี่ออกไปข้างนอกเหรอ?
เมื่อแดนส่งโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้ ยานิสั่ง “ส่งคนไปตามหาแซมมี่”
“อ่า…?”
ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ทำไมเขาถึงส่งคนไปตามหาคุณจอยซ์ล่ะ?
ยานิรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก บางทีความรู้สึกนี้ เพราะแซมจากเขาไปเป็น 10 ปี เธอไม่อยู่ที่คฤหาสน์และไม่มีโทรศัพท์มือถือ เธอไปอยู่ที่ไหน?
เขารู้สึกไม่สบายใจที่สุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน