เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 277

เจนใส่ชุดแจ๊กเก็ตหนังสีดำ เธอเต้นกับผู้ชายที่อยู่รายล้อมเธอในผับ

ผู้ชายบางคนพยายามเข้ามาใกล้เธอ เธอใช้นิ้วแตะไหล่ผลักพวกเขากลับไป พวกเขาดูไม่โกรธเธอเลย พวกเขากลับชอบผู้หญิงแรงอย่างเธอ

หลังจากเต้นไปสามรอบ เจนก็เหนื่อย ความโกรธเธอลดลงและเธอก็ใจเย็นลงแล้ว เธอกลับไปที่บาร์ แล้วสั่งโมฮิโตจากบาร์เทนเดอร์

หลังจากดื่มไปสองจิบ ซีลาเดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าชาแนลรุ่นล่าสุด และนั่งลงข้างเจน

ซีลาเป็นแฟนเก่าของฮีลตัน เธอรู้จักเจน ทั้งสองเข้ากันได้ดีตอนที่ซีลากับฮีลตันยังอยู่ด้วยกัน พวกเธอยังติดต่อกันอยู่ แม้ว่าเธอจะเลิกกับฮีลตันจะเลิกกันไปแล้ว

"ซีลา เธอจะดื่มอะไร?"

ซีลาพูดกับบาร์เทนเดอร์ "วิสกี้แก้วนึงค่ะ"

เธอพูดพลางหัวเราะ "เป็นอะไรไปล่ะ เจ้าหญิงน้อย? อกหักเหรอ? เพราะแบบนี้สินะ ถึงได้เรียกฉันมาที่บาร์เพื่อมาฟังปัญหาหัวใจน่ะ?"

เจนกำหมัดเมื่อนึกถึงเวอเรียนอีก เธอกัดริมฝีปากและพูดกับซีลา "ซีลา รู้จักเวอเรียนไหม เธอเป็นเมียใหม่พี่ชายฉัน?"

ซีลาตกใจ ดูเหมือนว่า เจนกับเวอเรียน เป็นศัตรูกัน?

"ใช่ ฉันรู้จักเธอ มีอะไรกันเหรอ? เธอ...ทำให้โกรธเหรอ?"

"ฉันแค่ผลักเธอเบา ๆ และตอนนี้เด็กในท้องของเธอก็ตกอยู่ในอันตราย พี่ชายโทษฉันเรื่องนั้น แม้แต่คุณพ่อก็เข้าข้างเธอ ทำไมทุกคนถึงไปอยู่ข้างเธอล่ะ?!"

เจนดูร้อนใจ แต่ซีลารู้สึกสนุก "เธอเรียกฉันมาเพราะเรื่องเวอเรียนเหรอ?"

"ซีลา ฉันเกลียดเธอ เกลียดจนอยากให้ตาย ก่อนที่เธอจะเข้ามา คุณพ่อรักฉันมากที่สุด แม้ว่าจะเข้มงวดกับฉัน แต่ตอนนี้...คุณพ่อยกสมบัติครึ่งหนึ่งให้เวอเรียน ซีลา ช่วยบอกฉันทีว่าทำไม?"

เจนเข้าไปกอดซีลาทั้งน้ำตา ซีลาลูบศีรษะเจน "เธอแน่ใจเหรอว่าพ่อเธอยกสมบัติครึ่งหนึ่งให้เวอเรียน?"

ไม่ว่าเจมส์จะชอบเวอเรียนมากแค่ไหน พวกเขาก็ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน ทำไมเจมส์ถึงยกสมบัติครึ่งหนึ่งของเขาให้กับคนที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันล่ะ?

เจนสำลัก "ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่เวอเรียนกับคุณพ่อสนิทกันได้เร็วมากในทันทีที่พวกเขาเจอกัน ดูจากสายตาที่คุณพ่อมองเธอ ฉันรู้สึกมาตลอดว่าคุณพ่อสนิทกับเธอมากกว่าลูกสาวแท้ ๆ ของเขา ซีลา ฉันทำอะไรผิด? ทำไมคุณพ่อถึงทำกับฉันแบบนี้?"

ซีลาปลอบเจน "เธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก เวอเรียนไม่ใช่ลูกสาวของเขาสักหน่อย ทำไมถึงได้สมบัติจากพ่อของเธอล่ะ?"

"ซีลา ฉันควรทำยังๆไงดี ฉันง้อเขาไม่ได้...ฉันเกลียดที่เวอเรียนยังมีชีวิตอยู่ เป็นเพราะเธอ คุณพ่อกับพี่ชายถึงได้โยนความผิดมาให้ฉัน..."

ความมืดฉายอยู่ในแววตาเธอ "เราควรคิดให้รอบคอบก่อนจะทำอะไรลงไป เธอพูดว่าเด็กในท้องของเวอเรียนตกอยู่ในอันตรายเหรอ?"

"ใช่ หมอแนะนำให้พวกเขาทำแท้ง ฉันไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะเก็บเด็กเอาไว้รึเปล่า"

"นั่นก็หมายความว่า เวอเรียนยังมีโอกาสคลอดเด็กคนนี้อยู่ เจนนี่ นั่นเป็นสิ่งยืนยันว่าเธอเป็นคนทำร้ายเวอเรียนกับลูก เธอเกลียดเวอเรียนมาก ถ้าหากฮีลตันชอบมากขึ้นหลังจากที่เธอคลอดเด็กล่ะ? เธอก็จะยิ่งจองหองมากขึ้น เธอจะยิ่งมีชีวิตที่สุขสบาย ประเด็นคือเธอจะฮุบสมบัติของพ่อเธอได้ง่าย ทำไมเธอสมควรได้ล่ะ? เธอแน่ใจเหรอว่าเธอจะรับเรื่องนี้ได้?"

เจนกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในอุ้งมือ เธอกัดฟันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง "ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอมีชีวิตแบบนั้นง่าย ๆ หรอก"

เธอมีชีวิตอยู่ในนรกไปแล้ว ทำไมจะต้องปล่อยให้เวอเรียนใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ล่ะ?"

"ในกรณีนี้ กำจัดลูกในท้องของเธอซะ"

เจนน้ำตาคลอ เธอดูตื่นตระหนกและหวาดกลัว แต่ความเกลียดได้ครอบงำไว้

"แต่ พีชายต้องไม่ปล่อยฉันไปแน่ ถ้าฉันทำแบบนั้น"