เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 282
ไซออนมองหญิงสาวที่ส่งยิ้มมาให้เขา ดวงตาสีดำของเขาสบตาเธอ ภาพของเธอสะท้อนในแววตาของเขา
เขารู้สึกตื้นตัน ความรู้สึกแทบจะล้นออกมา เขาไม่เคยรู้สึกสุขใจแบบนี้มาก่อน
เธอวางเค้กที่เพิ่งซื้อมาไว้บนโต๊ะ "เปิดดูสิ"
เขาแกะห่อกระดาษอย่างระมัดระวัง เหมือนกับกลัวว่าจะทำลายเค้กที่อยู่ข้างใน
เมื่อเขาเปิดออก มีเค้กรูปตุ๊กตาหิมะอยู่ข้างใน
ตุ๊กตาหิมะสวมหมวกคริสต์มาสสีแดงดูน่ารัก
เธอปักเทียนบนเค้กก่อนจะจุดเทียน "อธิษฐานสิ"
ไซออนยิ้มเมื่อเขาคิดว่าความปรารถนานั้นคงไม่มีวันเป็นจริง
เขาแค่ต้องการอยู่กับเธอเสมอ
เวอเรียนร้องเพลงวันเกิดเบา ๆ และหลังจากเขาอธิษฐานเสร็จแล้ว เธอถาม "คุณอธิษฐานอะไร?"
"ผมอยากจะอยู่กับคุณไปตลอด อยากปกป้องและทำให้คุณมีความสุข คุณจะเติมเต็มความปรารถนาของผมได้ไหม?"
เวอเรียนอึ้ง เธอมองเขาและเงียบไปนาน
เขาจึงพูด "งั้นมาตัดเค้กกันเถอะ"
เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขา
เขาตัดเค้กให้เวอเรียน เธอใช้นิ้วตักครีม ก่อนจะแต้มลงบนจมูกของเขา
"แม้ว่าฉันจะหวังให้ฮีลตันกลับมาอย่างปลอดภัย แต่ก็ไม่อยากให้มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ ฉันอยากให้คุณปลอดภัย"
ไซออนกุมมือที่เย็นเฉียบของเธอ
หิมะกำลังตกอยู่ข้างนอก ตอนที่ออกไปซื้อเค้ก เธอคงจะหนาว เวอเรียนนั่งอยู่ตรงหน้ามองเขาด้วยความสุขใจ
หลังจากพวกเขาทานอาหารกลางวันและเค้กเสร็จแล้ว เวอเรียนพาเขาไปดูหนัง
เมื่อดูหนังไปได้ครึ่งเรื่อง โทรศัพท์ไซออนก็ดังขึ้น เป็นคุชโทรมา
เวอเรียนคิดว่าไซออนใช้โทรศัพท์ของ ฮีลตัน แล้วคนที่ติดต่อเขาคือ คนที่ฮีลตันคุยด้วยบ่อย ๆ ไซออนไม่รู้จักใครในนี้หรือเปล่า?
"ให้ฉันช่วยไหม"
"ไม่ต้องหรอก"
เขาลูบหัวเธอเบา ๆ ก่อนจะยืนขึ้น แล้วเดินออกจากโรงหนัง
เขารับสายเมื่อออกมาข้างนอก
คุชรายงาน "เจ้านายครับ ผมเจอคนที่เจ้านายให้สืบมาแล้วครับ เขาชื่อ ลีโอเนล เวอเนอร์ เขารับสินบนมาจากควีน่า 500,000 เหรียญ เพื่อวางเพลิงตระกูล มอนท์ ในตอนนั้นครับ"
"ฉันรู้แล้ว"
"เจ้านาย… ไม่ใช่ว่าเจ้านายรู้ว่าใครเป็นคนวางเพลิงแล้วหรือครับ?"
เขาจะรู้ได้ยังไงว่าใครคือคนร้าย?
ไซออนอธิบาย "ฉันส่งคนไปสืบแล้วพบพยานในเหตุการณ์นั้น"
"อ่อ เป็นแบบนี้นี่เอง"
แม้ว่าคุชอยากจะถามต่อ แต่เขาก็ไม่กล้าถามมากกว่านี้ "เจ้านายครับ เรื่องนี้จะทำยังไงต่อครับ? เจ้านายอาจจะจัดการเองหรือว่า..."
"โทรบอกตำรวจ ฉันไม่ยอมปล่อยให้ควีนน่า มาฆ่ารีอาน่าได้อีก"
"ได้ครับ ผมจะจัดการทันที"
เมื่อไซออนกำลังจะวางสาย เขาเกิดเปลี่ยนใจกะทันหัน "เดี๋ยวก่อน ส่งคนพาควีนน่ามาพบฉัน"
เขาย้ำคำว่า 'พามา'
"ได้ครับ"
หลังจากไซออนวางสายและกลับมานั่ง เวอเรียนถาม "ใครโทรมาเหรอ? พวกเขาคิดว่าว่ามีอะไรผิดปกติรึเปล่า?"
"ไม่มีอะไรหรอก ผู้ช่วยคุชโทรมา"
เวอเรียนโล่งอก "อ้อ ผู้ช่วยคุช เขาเป็นหนึ่งในพวกเรา งั้นก็ดีแล้ว"
เขามองใบหน้าเรียวของเธอภายใต้แสงสลัว
เวอเรียนกำลังสนใจอยู่กับหน้าจอ แล้วเธอก็รู้สึกว่ามีสายตาจ้องมองเธออยู่ เธอหันไปมอง ก็พบกับเงาสีดำก่อนที่ริมฝีปากจะรู้สึกอุ่น
ริมฝีปากของทั้งสองประกบกันแน่น
ไซออนจูบเธอ
ถังป๊อปคอร์นในมือถือลื่นตกลงพื้น ป๊อปคอร์นหล่นกระจายไปทั่วพื้น
เมื่อได้ยินเสียงดัง คนในแถวด้านหน้าหันมามองพวกเขา เธอหน้าแดง และรีบผลักไซออนออก
เธอจ้องไปที่จอภาพ ทำตัวตามปกติ แต่ความจริงแล้ว เธอกลัเขินมาก
โชคดีที่ในโรงหนังมืด และเขาคงจะไม่...พูดถึงเรื่องนี้
ไซออนยังคงรับรู้ในรสชาติของจูบนั้น ทั้งนุ่มนวลและดึงดูดใจ
เขาอยากจะอยู่กับเธออย่างที่เธอเป็น
เวอเรียนไม่กล้าดูฉากสำคัญในหนัง มันเป็นหนังตลก และทั้งเรื่องก็ทำให้มีเสียงหัวเราะ แต่เธอหัวเราะไม่ออก
ในใจเธอคิดแต่เรื่องจูบนั้น
เธอจมลึกอยู่กับความคิด ชายหนุ่มขยับเข้ามาใกล้แล้วถามเสียงนุ่มลึก "ป๊อปคอร์นตกเกลื่อนหมดแล้ว ให้ผมไปซื้ออีกถังใหม?"
"ไม่ต้องหรอก หนังใกล้จะจบแล้ว"
"โอเค"
คืนนั้น หิมะตกอีก
เวอเรียนถามขณะที่พวกเขากำลังขับรถ อยู่บนถนน "คุณอยากไปที่อื่นอีกไหม?"
ไซออนดึงเธอเข้ามากอด แล้วเอาเสื้อโค้ทคลุมให้เธอ และกอดเธอแน่นขึ้น "กลับบ้านกันเถอะ ข้างนอกมันหนาวแล้ว"
เธอหน้าขึ้นฉันมองเขา "ฉันไม่หนาวหรอก มีโอกาสน้อยมากที่คุณจะออกมาข้างนอก ฉันอยากจะไปเที่ยวสนุกกับคุณเท่าที่จะทำได้"
เขายิ้ขณะมองเธอที่จมูกแดง "แต่ผมเริ่มเหนื่อยแล้ว"
"ก็คุณมีสามคนใช้ร่างเดียวกัน คุณก็ต้องรู้สึกเหนื่อยอยู่แล้ว งั้นกลับบ้านไปนอนพักเถอะ"
ไซออนพาเวอเรียนกลับคฤหาสน์ แชลโลว์ เบย์ หลังจากดูเธอหลับแล้ว เขาก็ออกไปจากห้องนอน
คุชโทรหาเขา "เจ้านายครับ ผมพาควีนน่ามาที่นี่แล้ว"
"รอฉันอยู่ข้างล่าง ฉันกำลังไป"
"ครับ"
คุชรออยู่ในรถมายบัคสีดำ ควีนน่าโดนมัดอยู่ที่นั่งด้านหลัง เธอถูกเทปกาวปิดปากไว้ เธอร้องไห้และกรีดร้อง แต่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกจากปากเธอ
ไซออนลงมาข้างล่าง เขาสวมเสื้อโค้ทสีดำ และใส่ถุงมือสีดำ ความเคร่งขรึมแผ่ออกมาจากตัวเขา
ควีนน่าหายใจอย่างแรง เธอตะโกนและจ้อง เขา "ฮีลตัน! คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่? ฉันจะบอกให้ ว่าตอนนี้ฉันคือ มาดามเควน! ถ้ากล้าแตะต้องฉัน คุณต้องเป็นศัตรูกับตระกูลเควน!"
ไซออนจ้องเธออย่างเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง "ตอนที่คุณส่งคนไปวางเพลิงผู้หญิงของผม เมื่อหลายปีก่อน คุณไม่ควรจะคิดถึงเรื่องในวันนี้"
"คุณ...คุณรู้ได้ยังไง?"
เมื่อเขาไปที่บ้านตระกูลมอนท์ในตอนนั้น เขาบังเอิญเห็นคนร้ายกำลังหนี หลังจากวางเพลิง เมื่อไฟลุกลามมากขึ้น เขารีบไปช่วยเวอเรียน เขาปล่อยให้คนนั้นหนีไปได้ คน ๆ นั้นยังอยู่ในความทรงจำของเขา
ยังไม่สายที่จะแก้แค้น หลังจากรอมาสิบปี เขามีชีวิตอยู่เพื่อแก้แค้น
เขาปรากฏตัวอีกครั้งหลังจากผ่านมาสิบปี สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือ ช่วยเวอเรียนแก้แค้น
เปลวเพลิงในตอนนั้น เกือบจะพรากชีวิตของเขากับเวอเรียน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน