เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 298

ในคฤหาสน์ตระกูลเควน

ไม่นานหลังจากที่ยานิพาแซมกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเควน วาเนลล์ก็มาถึงอย่างเร่งรีบ

วาเนลล์ได้ยินว่ายานิจะพาแซมกลับบ้านเพื่อไปทานอาหารค่ำร่วมกันกับครอบครัว มันเป็นอาหารค่ำที่ครอบครัวรวมตัวกันอีกครั้ง ดังนั้นความหมายโดยนัยก็คือ ยานิกำลังวางแผนที่จะให้ลุงเควนยอมรับแซมเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของพวกเขา

เมื่อ เซนิต เควน สังเกตเห็นว่าทุกคนมาถึงเวลาอาหารแล้ว เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ทุกคน กรุณานั่งลงด้วย”

หลังจากที่ทุกคนนั่งลงแล้ว สาวใช้ก็เริ่มเสิร์ฟอาหาร

แซมรู้สึกอยากอาหารเล็กน้อย และในขณะที่พวกเขากำลังรับประทานอาหาร ยานิยังคงเติมอาหารในชามของเธอ ทำให้เธอรู้สึกอายเล็กน้อย เธอพึมพำ “ฉันตักเองได้”

เมื่อเห็นว่าลูกชายของเขาให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนี้อย่างไร เซนิตก็อดไม่ได้ที่จะพิจารณาหญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ เขา

เซนิตถามว่า “คุณจอยซ์เป็นสาเหตุที่ทำให้นายไม่อยากแต่งงานงั้นหรือ?”

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เซนิตได้แนะนำผู้หญิงที่ดี และยอดเยี่ยมหลายคนให้เขา หญิงสาวชาติตระกูลดี สวย และมีความฉลาดทางอารมณ์มากมาย อย่างไรก็ตาม ยานิไม่เคยชอบพวกเขาเลย

ในตอนแรก เซนิตคิดว่ายานิอาจมีมาตรฐานสูงเรื่องผู้หญิง อย่างไรก็ตาม หลังจากได้พบกับคุณจอยซ์ เขาก็ไม่เห็นว่าเธอมีอะไรโดดเด่นเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ จุดแข็งเพียงอย่างเดียวของเธอคือ การที่ลูกชายของเขาหลงรักเธอ ทำให้เขาหัวปักหัวปำ และไม่สามารถชอบผู้หญิงคนอื่นได้อีก

แซมด้อยกว่าในทุก ๆ ด้านเมื่อเทียบกับผู้หญิงที่เซนิตแนะนำให้กับลูกชายของเขา

ในแง่ของรูปลักษณ์ แซมสวยจริง ๆ อย่างไรก็ตาม รูปลักษณ์ของเธอไม่สวยพอที่จะบังคับให้ผู้คนมองมาทางเธอได้ ชาติตระกูลของเธอก็ไม่ได้มีชื่อเสียงเช่นกัน

ยานิจับมือของแซม และประกาศว่า “พ่อ ผมพาแซมมี่มาที่นี่วันนี้เพื่อให้คุณได้พบเธอ ผมวางแผนจะแต่งงานกับเธอหลังปีใหม่”

แซมสะดุ้ง แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขาต้องการแต่งงานกับเธอมาโดยตลอด แต่เธอก็ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะกำหนดวันไว้

วาเนลล์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พวกเขาขมวดคิ้ว อย่างไรก็ตาม ยังคงมีรอยยิ้มที่อบอุ่น และอ่อนโยนอยู่บนใบหน้าของเธอ “พี่ยานิ เป็นครั้งแรกที่พี่พาคุณจอยซ์มาที่บ้าน และพี่ก็พูดเรื่องแต่งงานซะแล้ว มันจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอ?”

ยานิไม่แม้แต่จะเหลือบมองวาเนลล์ เขาเม้มริมฝีปากบางของเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า “ในฐานะคนนอก เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดไม่ว่ามันจะเร็วเกินไป หรือไม่”

วาเนลล์กัดริมฝีปากของเธอ ไม่สามารถยอมรับความจริงนั้นได้

จากนั้นเซนิตก็ทำลายความเงียบ “ยานิข่าวนี้มันกะทันหันเกินไปจริง ๆ แกพาผู้หญิงกลับบ้านโดยไม่บอกพวกเรา และตอนนี้แกกำลังบอกฉันว่า แกต้องการแต่งงานกับเธอ แกแค่บอกให้ฉันรู้ ฉันคิดถูกไหม?”

“พ่อ ผมไม่สนใจว่าคุณจะชอบแซม หรือตกลงที่จะให้เธอเป็นสะใภ้ของตระกูลเควน หรือไม่ ยังไงผมจะแต่งงานกับเธอไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม”

"แก…"

เซนิตถอนหายใจ นับตั้งแต่แม่ของ ยานิ เควน ตายไป ความสัมพันธ์ของเขากับลูกคนนี้ก็เย็นชา และตึงเครียดมาโดยตลอด พวกเขาไม่เคยใกล้ชิด แต่เมื่อพูดถึงเรื่องแต่งงาน เขาในฐานะพ่อไม่สามารถอยู่เฉย ๆ และปล่อยให้เขาทำตามที่เขาต้องการได้

“ยานิ ป้าชีนของแกยังอยู่ที่สถานีตำรวจ และไม่มีใครรู้ว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการแก้ไขเรื่องนี้ แกบอกว่าต้องการแต่งงานกับแซมหลังปีใหม่ และนั่นก็ใกล้เข้ามาแล้ว ในความคิดของฉัน แกควรเลื่อนความคิดเรื่องการแต่งงานนี้ออกไปก่อน!”

ยานียิ้มเยาะ “ควีนน่า ชีน ถูกควบคุมตัวเนื่องจากการกระทำผิดของเธอ ถ้าเธอต้องติดคุกสักสองสามปี ผมจะแต่งงานไม่ได้อีกเลยงั้นเหรอ?”

ยานิไม่เคยชอบควีนน่า และลูกสาวของเธอ ในวันปกติ เขาไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเควน ซึ่งหมายความว่าเขาไม่ได้ติดต่อกับพวกเขามากนัก อย่างไรก็ตามเซนิตได้นำเรื่องการสอบสวนของควีนน่าขึ้นมา เพื่อที่จะเลื่อนการแต่งงานของเขากับแซม ด้วยเหตุนี้ทำให้ความเกลียดชังของเขามีต่อคู่แม่ และลูกสาวมากยิ่งขึ้น

“ยานิ แกพูดแบบนั้นได้ยังไง!”

“พ่อ ผมพาแซมมี่มาที่นี่ในวันนี้เพราะผมต้องการจะได้รับพรจากคุณอย่างแท้จริง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม มันไม่ได้สำคัญสำหรับผมจริง ๆ ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ท้ายที่สุดแล้ว ในทางปฏิบัติผมไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับครอบครัวเควนนอกจากในนาม และทางสายเลือด”

"แก!" เซนิตโกรธ คำพูดของเขาติดอยู่ในลำคอของเขา

แซมดึงแขนเสื้อของยานิใต้โต๊ะเบา ๆ โดยบอกเป็นนัยกับเขาว่าไม่ต้องพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อ อย่างไรก็ตาม ยานิจับมือของเธอแทน “แซมมี่ ไปกันเถอะ”

ยานิจับมือของเธอแน่น หันหลังของเขาให้กับเซนิต และวาเนลล์ ขณะที่เขาเดินออกจากคฤหาสน์ตระกูลเควน โดยไม่สนใจว่าเขาจะมีท่าทียังไง

พวกเขากินอาหารได้เพียงครึ่งทาง และเมื่อเซนิตได้ยินเสียงเครื่องยนต์เร่งเครื่องจากสนาม คิ้วของเขาก็ขมวดแน่น เขากระแทกหมัดลงบนโต๊ะ ด้วยความรู้สึกโกรธจัด “ไอ้สารเลวนั่น!”

วาเนลล์เข้าไปปลอบโยนเซนิต เพื่อแสดงความห่วงใย และความเห็นอกเห็นใจต่อเขา “คุณลุงอย่าโกรธพี่ยานิเลย เขาแค่หลงใหลในความงามของเธอ และไม่ได้อยู่ในความคิดที่ชัดเจนในชั่วขณะ เขาจะเข้าใจเจตนาที่ดี และความจริงใจของคุณลุงในอนาคต”