เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 323

หลังจากทำงานในช่วงเช้า เซรีนส่งข้อความถึงเวอเรียนขณะที่เธอทานอาหารกลางวันในโรงอาหาร

“เธอคิดว่ามันหมายความว่ายังไง เมื่อผู้ชายไม่สามารถหยุดจูบเธอได้?”

เวอเรียนกำลังเขียนจดหมายสำนึกผิดของเธอ ตอนที่เธอได้รับข้อความนั้น

ว่าทำไมเธอถึงเขียนเรื่องนี้ตั้งแต่แรก นั่นเป็นเพราะคืนนั้นตอนที่เธอเมามากกับเซรีน

เธอพบว่าข้อความนั้นดูตลก ขณะที่เธอถามว่า “ใครจูบเธอตลอดเวลา?”

เซรีนตอบว่า “... แค่ตอบคำถามของฉันก่อน แล้วฉัน ... ฉันจะบอกเธอว่าคนนั้นคือใคร”

เวอเรียนสามารถบอกได้อย่างง่ายดายว่าคน ๆ นั้นเป็นใครโดยที่เซรีนไม่ต้องบอกเธอ เธอตอบว่า “ดร.จาร์เร็ต ใช่ไหม?”

เซรีนพูดไม่ออก

มันชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ?

ไม่ มันไม่ควรเป็นเช่นนั้น นอกจากนี้ เธอไม่ค่อยพูดถึงเรื่องความใกล้ชิดระหว่างวิลสันกับเธอต่อหน้าเวอเรียน แล้วเวอเรียนจะเดาความสัมพันธ์ของพวกเขาได้ง่ายดายมากขนาดนี้ได้อย่างไร?

เวอเรียนถามว่า “แล้วเธอชอบ ดร.จาร์เร็ต ใช่ไหม?”

เซรีนตอบตามสัญชาตญาณด้วยคำสามคำว่า “ไม่ ฉันไม่ชอบ”

“เธอต้องชัดเจนกับเขาเร็วกว่านี้ ถ้าเธอไม่ชอบเขา ฉันรู้สึกว่า ดร. จาร์เร็ต รู้สึกจริงจังกับเธอ”

เซรีนขมวดคิ้ว “เขาจะจริงจังได้อย่างไร? ฉันรู้สึกว่าเขาชอบเพื่อนร่วมห้องของฉัน”

วิลสันที่ปกติจะไม่สนใจเรื่องนินทา แต่เอาแต่ถามคำถามสองสามคำถามเกี่ยวกับเชอร์ลีย์เมื่อเช้านี้ และคำถามเดียวที่เหลืออยู่คงเป็นบัญชี Wechat ของเธอ

"อา? ไม่มีทางใช่ ฉันไม่คิดว่า ดร. จาร์เร็ต เป็นคนแบบนั้น”

“ไม่ใช่คนแบบนั้นงั้นเหรอ? โอ้ ได้โปรด ฉันคิดว่าเขาแค่อยากมีความสัมพันธ์โดยที่ไม่ต้องรับผิดชอบ อย่างไรก็ตาม ฉันได้ตัดสินใจแล้วว่าจะรักษาระยะห่างจากเขา นอกจากนี้ ปีใหม่กำลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ และฉันจะกลับบ้าน ตอนนี้ฉันจะไม่ได้เจอเขาอีกนาน”

เวอเรียนตอบว่า “ดูจากน้ำเสียงของเธอ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอกำลังสติแตก?”

เซรีนพูดไม่ออก

เซรีนดูเหมือนใจลอย ขณะที่เธอกินอาหารในจานของเธอ

“ตรงนี้มีคนนั่งไหม เซรีน?”

"โอ้ ไม่มีนะ คุณนั่งตรงนี่ได้”

คนที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเธอคือ ดร.โฮเมอร์ หัวหน้าแผนกระบบทางเดินอาหาร จากเรื่องนินทาในกลุ่มหมอ ดร.โฮเมอร์ จบการศึกษาจากโรงเรียนที่มีชื่อเสียงเมื่อสองปีก่อน เป็นที่รู้กันว่าเขาทำให้ทุกคนรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่รอบตัวเขาด้วยวิธีการพูดคุย และท่าทางของเขา เขาเป็นผู้ชายที่สง่างาม

ในขณะที่เซรีนครุ่นคิดเกี่ยวกับคนที่มีคุณสมบัติที่น่าทึ่งเช่นเขา เขาก็ควรที่จะมีแฟนใช่ไหม?

เซรีนปล่อยเสียงไอที่น่าอึดอัดออกมา เข้าไปใกล้เขา แล้วถามอย่างหยอกล้อว่า “คุณมีแฟนไหม ดร.โฮเมอร์?”

ดร.โฮเมอร์สำลักอาหารของเขา ในขณะที่ใบหน้าของเขาแดงก่ำทันที เขาตอบอย่างลุกลี้ลุกลนว่า “ยังไม่มี แต่ผมรู้สึกว่าจะมีแฟนเร็ว ๆ นี้”

"อา? โอ้”

เซรีนตอบสนองอย่างใจเย็น ในขณะที่เธอหั่นเกี้ยวบนจานของเธอ ทำไมวันนี้เธอถึงพบว่าตัวเองไม่ค่อยอยากที่จะกินอะไรใน เมื่อปกติเธอมักจะชอบเกี้ยวเป็นอย่างมาก?

เลียมจ้องมองเธออย่างสงสัย หรือเธอจะสนใจเขาเนื่องจากเธอถามเขาว่ามีแฟนหรือยัง? หรือเธอพยายามหาคำยืนยันบางอย่างจากเขาหรือเปล่า?

นั่นคือจุดจบของคำถามของเธองั้นหรือ? เลียมจ้องมองเธอในขณะที่เธอหยิบข้าวขึ้นมาด้วยตะเกียบของเธอ เขาถามว่า “ไม่หิวเหรอ?”

เซรีนเงยหน้าของเธอขึ้นด้วยมือข้างหนึ่ง ในขณะที่กำลังกินอย่างหดหู่ด้วยมมืออีกข้างหนึ่ง เธอพูดว่า “วันนี้อาหารในโรงอาหารไม่มีรสชาติเลย”

“ถั่วแระทอดกับแตงกวาดองที่อยู่ในจานผมรสชาติค่อนข้างดี ผมยังไม่ได้แตะมันเลย คุณอยากลองกินไหม?”

ขณะที่เลียมพูดเขาก็หยิบถั่วแระทอดกับแตงกวาดองแล้ววางลงบนจานของเซรีนทันที เซรีนปฏิเสธเขาไม่ทัน

วิลสันกำลังเดินไปหาพวกเขาพร้อมถาดในมือ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะสังเกตเห็นทั้งสองคน เขาเลิกคิ้วของเขาตอนที่เห็นเลียมวางอาหารลงบนจานของเซรีน

ขณะที่เซรีนกำลังจะลองชิมถั่วแระทอดกับแตงกวาดองจู่ ๆ มือใหญ่ก็คว้าเข้ามาที่เธอ

“คุณกินอาหารรสเค็มไม่ได้ คุณเป็นหวัดอยู่”

เซรีนตอบว่า “อา?”

เธอเป็นหวัดเมื่อไหร่? ทำไมเธอถึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย?

วิลสันนั่งข้าง ๆ เธอทันที ในขณะที่ถือถาดของเขา เขาสลับถาดกับเซรีนแล้วพูดว่า “กินนี่”