เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 325

เวอเรียนกำลังลงมาชั้นล่างจากห้องทำงานเมื่อจอนห์มาถึงคฤหาสน์ แชลโลว เบย์

“คุณพ่อ แค่โทรหาฉันถ้ามีอะไรแล้วฉันจะไปหาคุณ คุณไม่จำเป็นต้องเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง”

หลังจากจอนห์เข้ามาในบ้าน เขาหัวเราะเบา ๆ อย่างประหม่า และพูดว่า “เวอเรียนมีบางอย่าง…บางอย่างที่สำคัญที่ฉันอยากจะคุยกับเธอ”

เวอเรียนเสิร์ฟน้ำอุ่นให้เขาหนึ่งแก้ว แล้วพูดว่า “ดื่มน้ำก่อนสิ คุณพ่อ มีอะไรอย่างงั้นเหรอ?"

จอนห์จ้องไปที่เธอ และถามว่า “ฉันไม่ต้องการที่จะอ้อมค้อมอีกต่อไป เธอ…เธอรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางสายเลือดของเธอกับลุงของฮีลตันหรือไม่?”

เวอเรียนเลิกคิ้วของเธอ ในขณะที่ใบหน้าของเธอดูซีดลงเล็กน้อย เธอยังคงเงียบในขณะที่กำหมัดทั้งสองข้างไว้ที่ขาของเธอแน่น

จอนห์ถอนหายใจ และพูดว่า “ดูจากปฏิกิริยาของเธอแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะรู้เรื่องนี้แล้ว แล้วฮีลตันล่ะ? เขารู้ไหม?”

“ฉันไม่แน่ใจว่าฮีลตันรู้เรื่องนี้หรือไม่ ฉันไม่ได้คิดว่าฉันจะบอกเขาอย่างไร”

“จากนั้นเธอมีแผนจะทำอะไร?”

เวอเรียนกัดริมฝีปากของเธอแน่นในขณะที่เธอพูด “ฉันไม่รู้…คุณพ่อ ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าฉันเป็นลูกสาวของคุณลุงเจมส์…”

จอนห์ยกมือขึ้นขณะที่เขาหยุดเล็กน้อยก่อนที่จะตบไหล่ของเวอเรียนเบา ๆ เขากล่าวว่า “เธอไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องขอโทษ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าสวรรค์เบื้องบนกำลังเล่นตลกร้าย เรื่องจริงก็คือความสัมพันธ์ทางสายเลือดระหว่างเธอกับฮีลตันเป็นเรื่องจริง นับตั้งแต่เธอเข้ามาในบ้านของครอบครัวฟัดด์ครั้งแรก ฉันก็ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่ใยดี และดูเหมือนว่าครอบครัวฟัดด์ของเราเป็นหนี้เธอมากมายตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้

อย่างไรก็ตาม เวอเรียนรู้ว่าชายชรากำลังจะพูดอะไร แต่เธอก็ทนไม่ได้ที่จะขัดจังหวะเขา ทั้งหมดที่เธอทำได้คือ กัดริมฝีปากตัวเองหนักขึ้นในขณะที่ใช้นิ้วมืออีกข้างหยิกมือของเธอ เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อย

“ตอนนี้เธอ และฮีลตันเกี่ยวข้องกัน ในฐานะพ่อของฮีลตัน ฉันหวังว่าเธอทั้งคู่จะแยกกันสักพัก”

น้ำตาของเวอเรียนร่วงลงบนหลังมือที่กำแน่นของเธอ เธอเอาแต่ก้มหัวของเธอตลอดเวลา

จอนห์กลืนน้ำลาย และพูดว่า “ฉันรู้ว่านี่ไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ และฉันรู้ว่าทั้งเธอ และฮีลตันมีความรู้สึกต่อกันแล้ว เธอทั้งคู่ยังให้กำเนิด เจลลี่ บีน ด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม ลูกรักของฉัน ตอนนี้ฉันต้องเป็นพ่อที่เห็นแก่ตัว ฉันสามารถมองข้ามเรื่องที่เธอทำผิดได้ แต่เธอ... ยังไงก็เกี่ยวข้องกับครอบครัวฟัดด์ของเราโดยสายเลือด เธอ และฮีลตันเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน และหากเรื่องนี้ถูกเปิดเผยออกไป ทั้งชีวิตเธอและฮีลตันจะต้องพังพินาศ บางทีมันอาจทำร้ายจิตใจของ เจลลี่ บีน ด้วยเช่นกัน ข่าวนี้ไม่สำคัญว่าจะพุ่งตรงไปที่ฮีลตัน เธอ หรือครอบครัวฟัดด์ของเราสำหรับเรื่องนั้น มันจะเป็นเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่สำหรับพวกเราทุกคน ฉัน…"

เวอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ในขณะที่เธอสูดจมูก ทันใดนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้น และพูดว่า “คุณพ่อ ฉันเข้าใจ”

“ฉันขอโทษจริง ๆ ลูกรักของฉัน ฉันไม่สามารถปกป้องเธอได้แม้แต่หลังจากที่เธอเข้ามาในบ้านของครอบครัวฟัดด์แล้ว”

เวอเรียนส่ายหัวเบา ๆ แล้วพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องขอโทษ คุณพ่อ นี่ก็ไม่ใช่ความผิดของคุณเช่นกัน ฉันเคารพการตัดสินใจของคุณ และฉันจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการให้ฉันทำ คุณพ่อ”

ถ้าการเสียสละตัวเองของเธอจะทำให้ความสงบสุขคงอยู่ในครอบครัวฟัดด์ ทำไมเธอถึงไม่เต็มใจที่จะแลกด้วย?

ไม่ใช่เพราะเธอไม่เห็นแก่ตัว ทั้งหมดเป็นเพราะเธอไม่ต้องการที่จะเห็นคนที่เธอเคารพนับถือที่สุดสองคนของเธอถูกทำลายโดยการตัดสินจากคนภายนอก

หากไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของเธอ ทั้งฮีลตัน และเจลลี่ บีน จะไม่ต้องเผชิญกับภัยคุกคามที่รุนแรงขนาดนั้น

บางทีฮีลตันอาจได้พบกับภรรยาที่คู่ควรกับเขา และเจลลี่ บีน ก็ยังคงคิดถึงแม่ของเธอจาก 'ดาวอังคาร' อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยที่สุด พวกเขาก็ไม่ต้องใช้ชีวิตอยู่ในความหวาดกลัว

“ฉันจะจัดให้เธอไปอยู่ต่างประเทศในอีกสองวันข้างหน้า แน่นอนว่าเรื่องนี้จะทำโดยที่ฮีลตันไม่รู้ เธอเต็มใจที่จะทำแบบนั้นไหม?”

น้ำตาของเธอเริ่มไหลลงบนหลังมือของเธออย่างเงียบ ๆ

จอนห์สังเกตเห็นรอยแดงที่หลังมือของเธอที่รอยเล็บของเธอทิ้งไว้ เขาหลับตาลงและทำใจแข็ง

เวอเรียนพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าไม่มีเสียงว่า “ได้เลยค่ะ แต่วีซ่า…”

“ไม่ต้องกังวลเรื่องวีซ่า ฉันจะจัดไว้ให้เธอภายในสามวัน”

“ถ้าอย่างนั้น คุณพ่อช่วย... ส่ง เจลลี่ บีน มาที่คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์ในสองวันนี้ได้ไหม? ฉัน…ฉันอยากจะใช้เวลากับเธอให้มากขึ้น ฉันจะรู้สึกดีถ้าฉันได้ใช้เวลากับเธอนานขึ้นแม้จะเพียงแค่สองสามชั่วโมงกับเธอ”

“ได้เลย ฉันจะส่งเธอมาที่คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์ คืนนี้”