เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 331

ฮีตันมีอาการปวดกระเพาะอย่างรุนแรงในขณะที่เขาขับรถกลับ

บางทีเขาอาจจะกังวลมากเกินไปเนื่องจากท้องของเขากำลังปั่นป่วนในขณะที่เม็ดเหงื่อเย็นชุ่มแผ่นหลังของเขา

ฮีลตันจับท้องของเขาด้วยมือข้างหนึ่งในขณะที่ขับรถด้วยมืออีกข้างหนึ่ง เหงื่อเย็นไหลจากหน้าผากของเขาลงบนเปลือกตาของเขา

เขาไม่เคยปวดกระเพาะเลยตั้งแต่อยู่กับเวอเรียน

เขานึกถึงอาการปวดกระเพาะครั้งแรกที่เขามีต่อหน้าเธอ เป็นตอนที่เธอถอนรากว่านหางจระเข้จากมุมห้องทำงานของเขา แล้ววิ่งไปที่ห้องครัว และชงชาสมุนไพรให้เขาดื่ม

จริง ๆ แล้วเขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมมากในตอนนั้น เขาเจ็บปวดทรมานอย่างมาก แต่เธอก็ยังให้เขากินรากว่านหางจระเข้ดิบ ๆ และดื่มชาสมุนไพร นั่นทำให้เขาอยากจะบีบคอเธอให้ตายจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เธอบอกเขาว่ามันเป็นวิธีการรักษาพื้นบ้านเพื่อรักษาอาการปวดกระเพาะอาหาร เขาเชื่อตามวิธีการของเธอจริง ๆ

เขาจะเชื่อวิธีการรักษาที่ไม่มีการรองรับจากวิจัยทางวิทยาศาสตร์แบบนั้นได้อย่างไร? อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดเป็นเพราะเธอเที่บอกเขาให้เขาดื่มมันโดยไม่มีความลังเลใด ๆ

สิ่งเดียวคือ เขาไม่เคยบอกเธอว่าไม่เพียงแต่ดื่มชาสมุนไพรกับรากว่านหางจระเข้จะไม่ได้ช่วยบรรเทาอาการของเขา แต่ดูเหมือนว่าจะทำให้อาการแย่ลง อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกดีขึ้นมากเมื่อเธออยู่เคียงข้างเขา

เขาอาศัยอยู่ในโลกที่โดดเดี่ยวของเขาเองเมื่อสิบปีก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ บางทีเขาอาจจะจากโลกนี้ไปนานแล้ว

เขารู้สึกขอบคุณจริง ๆ ที่เวอเรียนช่วยชีวิตไซออนเมื่อหลายปีที่ก่อน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอทิ้งเขา และเจลลี่ บีน ไว้ข้างหลังแบบนี้ได้อย่างไรด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำของนายใหญ่?

เขาไม่ได้บอกเธอเหรอว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ?

ดูเหมือนว่า... เขาไม่เคยพูดอะไรที่น้ำเน่าแบบนี้มาก่อน

ด้วยความสัตย์จริง เขาจะยังคงอยู่ได้โดยไม่มีเธอ และยิ่งไปกว่านั้น คิดอย่างมีเหตุผล และใช้ชีวิตอย่างกล้าหาญมากขึ้นเมื่อไม่มีเธอ

เขาเพียงแต่กังวลว่าเธออาจจะอยู่ได้ไม่ดีหากไม่มีเขาอยู่เคียงข้าง

ฮีลตันจะกังวลเมื่อคิดถึงเรื่องที่เธอชอบกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เธอต้องกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทุกครั้งที่เธอหิวข้างนอกนั้น

ความโกรธทั้งหมดของเขาที่เธอจากไปโดยไม่บอกลาละลายกลายเป็นความเสียใจ และความเศร้า เมื่อเขาคิดถึงความเป็นอยู่ของเธอในต่างแดน ไม่แน่ใจว่าเธอกินดี หรือแต่งตัวอุ่นไหม

เวอเรียนก็อ่อนไหวมากเช่นกัน ดังนั้นเธออาจจะคิดมากในสถานที่ที่ไม่รู้จักหลังจากที่นายใหญ่ส่งเธอไปอย่างโหดเหี้ยม

…

เป็นเวลา 18.00 น. ในฟลอเรนซ์

เวอเรียนกำลังกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหนึ่งถ้วยในโรงแรมใกล้สนามบิน

เธอตั้งใจซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบรนด์ท้องถิ่นหนึ่งถ้วย หลังจากต้มน้ำเสร็จ เธอก็เทน้ำใส่ถ้วย นั่งชันเข่าอยู่บนพื้นพรมหนาในขณะที่รอบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสุก

ในไม่กี่นาทีของการรอ เธอปล่อยให้จิตใจของเธอล่องลอย เธอคิดถึงเรื่องที่เธอต้องกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปลับหลังฮีลตันตลอดเวลาในคฤหาสน์ แชลโลว เบย์

เธอเริ่มร้องไห้อย่างช้า ๆ

เธอก้มศีรษะของเธอลงในขณะที่ตักบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปคำใหญ่เข้าปากด้วยส้อมแบบใช้แล้วทิ้ง อย่างไรก็ตาม บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถ้วยนี้เผ็ดมาก มันแสบตาของเธอ ซึ่งทำให้น้ำตาไหลของเธอลงไปในถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

ไอน้ำรู้สึกรุนแรงมากกับเธอจนถึงจุดที่เธอไม่สามารถลืมตาได้ เธอเริ่มกินเร็วขึ้น

ไม่แน่ใจว่าใครเป็นผู้คิดค้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป มันสะดวก และอร่อย อย่างไรก็ตาม อันที่เธอกินอยู่ตอนนี้…รสชาติแย่มาก

ตอนนี้ เธอเข้าใจแล้วว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปรสชาติดีแค่ไหนเมื่อเธอต้องแอบเพื่อที่จะกินมัน

ทำไมเธอไม่พยายามต่อสู้เพื่อฮีลตันกับนายใหญ่ ในเมื่อฮีลตันเป็นคนที่น่าทึ่งขนาดนี้?

เธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ทำตัวไม่เห็นแก่ตัว เมื่อตอนนี้เธอต้องนั่งคนเดียวในต่างแดน

เขาบอกกับเธอก่อนหน้านี้ว่าถ้าวันหนึ่งวันสิ้นโลกเกิดขึ้น มักจะมีจุดที่ปลอดภัยให้ซ่อนอยู่เสมอ เขาไม่เคยเป็นฮีโร่เหมือนที่อยู่ในภาพยนตร์มาร์เวล แต่สิ่งที่เขาต้องการคือพาเธอไปยังจุดที่ปลอดภัยที่สุดเพื่อซ่อนตัว

อย่างไรก็ตาม…ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะฮีลตันน่าทึ่งมากแค่ไหน เธอไม่สามารถทนดูใครก็ตามทำให้เขาพังทลาย

แม้ว่าจะไม่มีใครในโลกที่สมบูรณ์แบบ และนอกเหนือจากฮีลตันที่มีอารมณ์ไม่ดี แต่คุณสมบัติอื่น ๆ ของเขาก็สมบูรณ์แบบในหัวใจของเวอเรียน ไม่ต้องพูดถึงเมื่อไรกันที่เขาไม่เคยปฏิบัติต่อเธออย่างอดทน หรือเปลี่ยนเป็นคนอารมณ์ดี? ดังนั้น เธอจะยอมให้คนอื่นพูดไม่ดีเกี่ยวกับฮีลตันได้อย่างไร? โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามีใครพยายามทำลายเขา

ยิ่งเธอกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถ้วยนั้นมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเค็มมากขึ้นเท่านั้น

นั่นเป็นเพราะเธอหลั่งน้ำตามากมายร่วงลงในถ้วยบะหมี่

เวเรียนนอนลงบนโซฟา และเริ่มครุ่นคิดในความเงียบเป็นเวลานานมาก

เธอคิดว่ามันจะแย่แค่ไหนถ้าฮีลตันไม่สามารถหาเธอพบในเมื่อโลกกว้างใหญ่มาก นั่นหมายความว่าจริง ๆ แล้วเธออาจต้องใช้ชีวิตทั้งชีวิตในฟลอเรนซ์เก่าแก่ที่น่ากลัวนี้เมื่ออากาศมันหนาว และชื้นแฉะอยู่ตลอดเวลางั้นเหรอ?

ตลอดชีวิตงั้นเหรอ? เจลลี่ บีน ของเธอคงจะอายุเยอะแล้วตอนนั้น

เธอยอมตายดีกว่า…. ถ้าเธอไม่สามารถพบกับฮีลตัน และเจลลี่ บีนได้อีกเลยในชีวิตของเธอ

ความตาย ใช่ เธอไม่กล้าพอที่จะตาย เพราะเธอยังต้องรอให้ฮีลตันมาตามหาเธอ

ซาร่าบังคับนายใหญ่จนมุม เขาส่งเธอมาที่ฟลอเรนซ์เพื่อรอพายุสงบเท่านั้น จุดนั้นเพียงอย่างเดียวเป็นสิ่งที่เธอเข้าใจได้ สิ่งเดียวก็คือ…ถ้าเธอต้องใช้เวลาทั้งชีวิตของเธอเพื่อรอพายุสงบลง นั่นคงแย่มากสำหรับเธอ

ไม่สำคัญว่าคนอื่น ๆ ในโลกจะรับรู้พวกมัน แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าเธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฮีลตันหรือว่าเธอมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขาก็ตาม เธอก็ยังอยากอยู่กับเขา

สิ่งเดียวคือ เธอไม่มีความกล้าหาญ เธอกลัวว่าจะลากชื่อเสียงทั้งหมดของตระกูลฟัดด์ หรือฟัดด์ กรุ๊ป ลงมา นอกจากนี้เธอยังกังวลว่าชื่อเสียงของฮีลตันจะมัวหมองเพราะเธอ

เขามีนิสัยหยิ่งผยอง ความภาคภูมิใจของเขาไม่ได้มีอยู่เพื่อคนที่ปฏิบัติไม่ดีต่อเขา แต่กลับใช้เพื่อเหยียบย่ำผู้คน

เธอใช้เวลาคืนแรกในฟลอเรนซ์เพื่อคิดถึงเขา

แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าให้เขาปรากฏตัวต่อหน้าเธอในทันที แต่เธอก็ยังคงปฏิเสธการเข้าหาของเขา เพราะถ้าเขามา เธอจะรู้สึกเสียใจ หัวใจของเธอถูกบิดอย่างแรงเพราะการมาถึงของเขาไม่ใช่เรื่องง่าย และเธอไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้

เวอเรียนตระหนักดีว่าเธอสิ้นหวังขนาดไหน ความสิ้นหวังสามารถอธิบายได้ว่าเป็นเรื่องงี่เง่า และโง่เขลาในสายตาของฮีลตัน

เธอถอนหายใจขณะทรุดตัวลงบนโซฟา

เธออยากจะให้ฮีลตันแต่งงานใหม่กับคนอื่น เนื่องจากพวกเขาแยกกันมากขนาดนี้ และคนพวกนั้นก็ไม่สามารถทนเห็นพวกเขามีชีวิตที่ดีได้อยู่ดี

อย่างไรก็ตาม ฮีลตันจะแต่งงานกับภรรยาใหม่แบบไหนกัน?

เรนกับนิสัยขี้หึงของเธองั้นเหรอ? เธออาจจะปฏิบัติต่อเจลลี่ บีน ของเธอได้ไม่ดี

หรือเขาจะเลือกใครสักคนแบบไม่มีเหตุผลแต่มีความสามารถเหมือนซีลางั้นเหรอ? ฮีลตันบอกเธอก่อนหน้านี้ว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงเก่ง

ในที่สุด เธอก็ได้ข้อสรุปว่าเธอไม่สามารถยอมรับคนอื่นที่จะอยู่เคียงข้างฮีลตันยกเว้นเธอ เพียงเท่านั้นเธอจะยอมรับผลลัพธ์

…

ฮีลตันไม่ได้มาทำงานสองสามวันติดต่อกัน

คุชโทรหาจอนห์ เขาพูดว่า “ท่านประธาน โปรดบอกเจ้านายว่าคุณซ่อนมาดามไว้ที่ไหน ตอนนี้เขาไม่ได้มาทำงานสองสามวันติดต่อกันแล้ว มีหลายเรื่องในบริษัทที่เขาไม่มีแนวโน้มที่จะ…”

จอนห์เยาะเย้ยอย่างเย็นชา “เขาใช้กลวิธีแบบนี้เพื่อบังคับให้ฉันตอบคำตอบงั้นเหรอ? นายบอกเขาว่าเขาสามารถเรียนรู้จากเจลลี่ บีน ได้ จากการที่ปฏิเสธที่จะกินข้าว เหลือทนจริง ๆ!”

บี๊บ…

สายสิ้นสุดลงในทันที

คุชอึ้งไปสองสามวินาที เขาลูบจมูกของเขา และพูดกับฮีลตันว่า “เขาวางสาย ดูเหมือนว่านายใหญ่จะใจแข็งจริง ๆ และต้องการแยกคุณ และมาดามออกจากกันจริง ๆ”

ฮีลตันเดินไปที่บาร์ และหยิบบรั่นดีหนึ่งขวดก่อนจะรินให้ตัวเองครึ่งแก้ว เขาจิบสองสามครั้งก่อนจะถามว่า "การค้นหาของคุณเป็นอย่างไรบ้าง?"

คุชส่ายหัวของเขาในขณะที่พูดว่า “เราไม่พบบันทึกการบินใด ๆ ไม่แน่ใจว่านายใหญ่ใช้วิธีไหน”

เมื่อสังเกตเห็นว่าฮีลตันดื่มบรั่นดีไปมากแค่ไหน คุชก็อดไม่ได้ที่จะให้คำแนะนำกับเขาว่า “เจ้านายครับ ท้องของคุณไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จะเป็นไรไหมถ้าคุณดื่มน้อยลงหน่อย?”

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังว่าฮีลตันจะตอบกลับด้วยคำพูดเพียงคำเดียวว่า “รำคาญ”

คุชตะลึง เขาไม่เคยได้ยินฮีลตันใช้คำว่า ‘รำคาญ’ มาก่อนเลย

จากนั้นอีกครั้ง เป็นเรื่องปกติที่เขาจะรำคาญเมื่อภรรยาของเขาหายไป

อย่างไรก็ตามฮีลตันไม่ได้บอกคุชว่าเขาไม่เพียงแต่รำคาญกับการหายตัวไปของเวอเรียน แต่เขายังรำคาญที่พรุ่งนี้จะเป็นวันส่งท้ายปีเก่า วันแรกจะเต็มไปด้วยความสุข และการเฉลิมฉลอง แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถรู้ด้วยซ้ำว่าเวอเรียนอยู่ที่ไหน

เขาจะไม่รู้สึกรำคาญได้อย่างไร

ไม่สำคัญว่าเขาจะรู้ว่าตอนนี้เวอเรียนปลอดภัย แต่เขาไม่สามารถมองเห็น รู้สึก หรือกอดเธอได้ สิ่งนี้ไม่มีความหมายกับเขาเลย