เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 356

“การบริจาคไขกระดูกไม่ได้สร้างความเสียหายร้ายแรงต่อร่างกาย ใช่ไหม?” เวอเรียนถาม

ยานเดลพยักหน้า “ในขั้นตอนนี้ เราไม่ต้องการการบริจาคไขกระดูก การบริจาคสเต็มเซลล์เม็ดเลือดก็ใช้ได้ผลเช่นกัน และมันจะไม่สร้างความเสียหายให้กับร่างกายมากนัก”

เวอเรียนพูดว่า “แน่นอน ฉันเต็มใจ แม่แท้ ๆ ของฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้ และถ้าพวกคุณไม่ได้ทำอันตรายใด ๆ กับฉัน ถ้าเซลล์ของฉันเข้ากันได้ ฉันก็จะบริจาคพวกมันให้อย่างแน่นอน อาจารย์ชีววิทยาของฉันเคยบอกว่า การบริจาคสเต็มเซลล์เม็ดเลือดนั้นคล้ายกับการบริจาคเลือด และพวกมันก็เพิ่มจำนวนทุกวัน แม้ว่าฉันจะบริจาคของฉัน แต่พวกมันก็จะสร้างใหม่ เนื่องจากไม่มีความเสี่ยงสูง แน่นอนฉันยินดีที่จะทำมัน”

ยานเดลพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ขอบคุณ เรนนี่”

“คุณบอกว่าเราคือครอบครัวกัน เนื่องจากเราเป็นครอบครัวกัน คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉัน”

“ทั้งที่ครอบครัวไม่เคยดูแลคุณ แต่คุณยังเต็มใจที่จะช่วยเหลือเรา ผมขอบคุณ คุณมากจริง ๆ”

“อย่าคิดมาก ฉันเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของมาดามกันท์ ดังนั้นเซลล์ของฉันอาจเข้ากันได้กับเธอ ตอนนี้เธอรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง?”

ยานเดลอึ้ง “ร่างกายของเธอแย่ลงทุกวัน เวลาใกล้หมดแล้ว”

“งั้นเราควรรีบดำเนินการตรวจสอบว่าเข้ากันได้ไหมโดยเร็ว”

ยานเดลยังคงอึ้ง เพราะเขาไม่เคยคิดว่าเวอเรียนจะเต็มใจช่วย เขายิ้มและพูดว่า “ก่อนที่เราจะพบคุณ ผมสงสัยเสมอว่าคุณจะเต็มใจที่จะรับการทดสอบการเข้ากันไหม ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมอคติเกินไป เรนนี่ คุณใจดีมาก”

“ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็เป็นแม่แท้ ๆ ของฉัน ฉันไม่สามารถเป็นคนเลือดเย็นได้ มันไม่เหมือนกับที่ฉันกำลังบริจาคไต ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันคงไม่ใช่นักบุญ และฉันคงกังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเองอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม การบริจาคเซลล์เพื่อสุขภาพของแม่เป็นสิ่งที่ฉันต้องทำ มิฉะนั้น ฉันคงเป็นคนที่ขาดจิตใต้สำนึกเป็นอย่างมาก”

ยานเดลยิ้ม และลูบหัวเธอ “ถ้าคุณโอเค เราจะทำการทดสอบกันในวันพรุ่งนี้”

เวอเรียนอึ้งไปชั่วขณะ

เธอไม่ให้ยานเดลรู้ว่านี่เป็นวิธีเดียวกันกับที่อดีตสามีของเธอเคยลูบหัวเธอ

...

ณ นอร์ท ซิตี้ ที่บริษัทฟัดด์ กรุ๊ป

ฮีลตันได้รับภาพถ่ายจำนวนมากในกล่องข้อความของเขา พวกมันทั้งหมดเป็นภาพของเวอเรียน และชายแปลกหน้า พวกเขาดูสนิทกันมาก

ฮีลตันกำหมัดของเขาแน่น

พวกเขาเพิ่งหย่ากัน และเธอกำลังพบกับคนอื่นเร็วมาก?

ฮีลตันหายใจออกในขณะที่เขาหลับตา และพิงเข้ากับเก้าอี้

ภาพที่น่ารำคาญของเวอเรียน และชายอีกคนกำลังวุ่นวายอยู่ในความคิดของเขา เขารู้สึกหึง

“คุช คุช!”

“เจ้านาย คุณเรียกผมเหรอ?”

ฮีลตันมองอย่างหงุดหงิด “ใช่ จองตั๋วเครื่องบินไปเมือง เซาท์ ซิตี้ ให้ฉันหน่อย”

ฮีลตันเจอกับวันที่แย่และหัวเสีย คุชไม่มีความกล้าที่จะบอกเขาว่า พวกเขามีงานที่ต้องทำให้เสร็จในอีกสองสามวันข้างหน้าอีกจำนวนมาก

“ได้เลยครับ ผมจะทำเดี๋ยวนี้”

คุชก้าวออกจากห้องทำงาน และถอนหายใจยาว ๆ เมื่อใดก็ตามที่เจ้านายของเขามีปัญหากับเวอเรียน เขามักจะเป็นคนแรกที่ได้รับผลกระทบ

...

ในเมือง เซาท์ ซิตี้ ภายในคฤหาสน์ของกันท์

ที่โต๊ะอาหารมีเพียงเวอเรียน และซีลีน

ในขณะที่พวกเขาทานอาหาร เวอเรียนถามว่า “เราไม่รอคุณโซอันก่อนเหรอคะ?”

“วันนี้เขาคงไม่กินข้าวที่บ้านหรอกค่ะ”

“คุณโซอันงานยุ่งมากเลยเหรอ?”

เวอเรียนคิดว่ายานเดลดูเหมือนจะทำงานหนักกว่าฮีลตันเสียอีก

ซีลีนจิบซุปรัสเซียของเธอ “เขากลัวว่าฉันจะเบื่ออาหารถ้าเห็นเขาอยู่ใกล้ ๆ เขามักจะทานอาหารเย็นข้างนอกถ้าฉันอยู่บ้าน”